Η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην ημερίδα του Levy Institute την περασμένη Παρασκευή θα πρέπει να ευαρέστησε αφενός την ντόπια αστική τάξη, αφετέρου τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ που βρίσκουν στο «πρόσωπο» του ΣΥΡΙΖΑ ένα διαπρύσιο κήρυκα του μείγματος διαχείρισης που αντιπαραθέτουν σ' αυτό της ΕΕ, στους ανταγωνισμούς τους με την ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ευρωένωσης, τη γερμανική.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, θωρώντας τον ίσκιο το δικό του και του Levy Institute για μπόι, ισχυρίστηκε: «...η αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από μια μεγάλη πολιτική αλλαγή που βρίσκεται επί θύρας στη χώρα μας (...) Ο Μαρξ στην 11η θέση για τον Φόιερμπαχ έλεγε ότι το ζήτημα είναι να αλλάξουμε τον κόσμο. Γι' αυτό προσπαθούμε να τον ερμηνεύσουμε, για να τον αλλάξουμε (...) αν κάτι δίνει μεγαλύτερη αξία στις δραστηριότητες του Levy Institute, είναι ακριβώς αυτός ο προσανατολισμός στις θεωρητικές του αναζητήσεις και στις ερευνητικές του δραστηριότητες»!
Γνωρίζει φυσικά, όπως και οι πέραν του ατλαντικού συνομιλητές του, πως το μόνο που τους ενώνει με τον Μαρξ είναι η μελέτη του έργου του για να το πολεμήσουν και κυρίως το βασικό του δίδαγμα, ότι ο καπιταλισμός θα περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με κοινωνική επανάσταση που θα συντρίψει την εξουσία τους και θα τους αφαιρέσει το βάθρο όπου αυτή στηρίζεται, την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ο μαρξισμός διδάσκει πως φορέας αυτής της αλλαγής δεν είναι οι διαχειριστές της αστικής εξουσίας, αλλά η εργατική τάξη. Και παρότι δεν προσφέρεται για κοπτοραπτική, οι επίδοξοι διαχειριστές των αστών αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει λαθροχειρία που να μη μπορούν να διαπράξουν προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους.
Μεταξύ άλλων, σκοπός τους είναι η εφαρμογή ενός μείγματος διαχείρισης που ελπίζουν ότι θα σπρώξει τους επιχειρηματικούς ομίλους μια ώρα αρχύτερα έξω απ' την κρίση. Και προς τούτο ο Αλ. Τσίπρας καλεί το ΔΝΤ και το ευρωκοινοβούλιο «να σταματήσουν άμεσα την υποκρισία», διαμαρτυρόμενος ότι «δεν μπορεί από τη μια να παραδέχεται το ΔΝΤ το λάθος και από την άλλη ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα να απαιτεί τη συνέχιση του προγράμματος. Δεν μπορεί να έρχεται ο Πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου και να μας ανακοινώνει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη διερεύνηση των ευθυνών της τρόικας για την αποτυχία του προγράμματος και οι ίδιοι άνθρωποι να συνεχίζουν το πρόγραμμα και να απαιτούν να συνεχιστεί».
Ποιος όμως έκανε σημαία του την υποκρισία; Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που συνέδραμε την πρόκληση σύγχυσης στο λαό, κάνοντας σημαία του τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, καλλιεργώντας φρούδες προσδοκίες ότι κάτι καλό μπορεί να προκύψει απ' αυτούς προς όφελος του λαού; Και μάλιστα τη στιγμή που το ΔΝΤ διατυμπάνιζε ότι συμφωνεί και επαυξάνει στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Τι λέει για τον ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι πρώτος και καλύτερος έσπευσε να νομιμοποιήσει μια διαδικασία - κοροϊδία που στήνεται στο ευρωκοινοβούλιο, κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την αναβάπτιση της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ την οποία το ίδιο έχει εγκρίνει;
Επιβεβαιώνοντας ότι πίσω απ' το σκυλοκαυγά του διπόλου κρύβεται η σύγκρουση για την αστική διαχείριση, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε: «Δεν βοηθά καθόλου αυτό το εξαιρετικά εξευτελιστικό επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης (...) ώστε να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος πάνω στο κύριο ζήτημα, που είναι πως η Ελλάδα θα μπορέσει να αξιοποιήσει τις όποιες παραγωγικές της δυνατότητες έχει για να ανακάμψει και να βγει από την κρίση».
Βοηθά φυσικά, και γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί αυτού του είδους την αντιπαράθεση, ακριβώς στο να κρύβεται απ' το λαό η στρατηγική τους σύμπλευση. Η κοινή τους στόχευση στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας. 'Η όπως το έθεσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ: «εθνικό σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου (...) σταθεροποίηση της οικονομίας με κοινωνικά δίκαιο και οικονομικά διατηρήσιμο πρωτογενές πλεόνασμα».
Πρωτογενές πλεόνασμα μιας καπιταλιστικής οικονομίας με «κοινωνικά δίκαιο» τρόπο, συνιστά αντίφαση εν τοις όροις. Δεν μπορεί να υπάρξει. Και είναι τουλάχιστον αστειότητα ο ισχυρισμός του Αλ. Τσίπρα ότι «η τρόικα έχει έρθει στην Ελλάδα για να βρει λύση, αλλά στην πραγματικότητα, ενώ οι αρχικές της προκηρύξεις ήταν ότι θέλει να περιορίσει τη διαφθορά και τη διαπλοκή, τα βρήκε μαζί της. Συνέπτυξε σχέσεις μαζί της»! Ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αντισώματα στη διαφθορά και θα την πολεμήσει. Κάθε διαχειριστής που σέβεται τον εαυτό του διατηρεί αυτή τη διακήρυξη ψηλά στην ατζέντα του. Το γεγονός ότι η διαφθορά και η διαπλοκή είναι σύμφυτα του καπιταλισμού, πηγάζουν απ' το μεγαλύτερο σκάνδαλο που είναι η κλοπή από μια χούφτα παράσιτα του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, είναι αναντίρρητο και για το λόγο αυτό δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ και πουθενά, σε κανένα καπιταλιστικό κράτος.
Το υποσχεσιολόγιο προς την αστική τάξη περιελάμβανε ακόμα δεσμεύσεις όπως: Ότι θα θέσει υπό δημόσιο έλεγχο τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούνται και θα τους εξασφαλίσει ρευστότητα. Ό,τι δηλαδή έκανε και ο Ομπάμα, για να επικαλεστούμε το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Ότι θα τονώσει την εσωτερική ζήτηση. Πώς; Επαναφέροντας τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ. Το σκοτσέζικο ντους αυτή τη φορά ήταν χλιαρό για τους εργαζόμενους. Την προηγούμενη είχε μπει στον πάγο η υπόσχεση για αύξηση του κατώτατου μισθού. Δεν είπε όμως πώς θα υποχρεώσει τους καπιταλιστές να αυξήσουν τους μισθούς που ήδη κινούνται σε επίπεδα εξευτελιστικά, ακόμα πιο κάτω κι απ' αυτό το σημερινό καθορισμένο κατώτατο μισθό.
Έσπευσε βεβαίως ο Αλ. Τσίπρας να καθησυχάσει τους αστούς: «Έχουμε δεχτεί πολύ μεγάλη κριτική, ότι τάζουμε στους πάντες τα πάντα. Αυτό τάξαμε μόνο και αυτό για μας δεν είναι καμία γενναιόδωρη χορηγία, δεν είναι φιλανθρωπία, είναι τρόπος να βγούμε από την κρίση»...
Όλα για τους καπιταλιστές λοιπόν, κι ακόμα: «Η Ελλάδα διαθέτει το ανθρώπινο κεφάλαιο και το αναπτυξιακό δυναμικό να κατακτήσει μια νέα θέση στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Αντί να εκπληρώνει τον παθητικό ρόλο μιας περιφερειακής οικονομίας έντασης εργασίας και χαμηλών αμοιβών, που της επιφυλάσσουν τα νεοφιλελεύθερα Μνημόνια, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τους πόρους της (...) Η Ελλάδα έχει τους πόρους και τις δυνατότητες. Έχει, επίσης, και το πολιτικό εργαλείο να το πετύχει. Είναι η δημοκρατία και η πολιτική αλλαγή που αργά ή γρήγορα θα έρθει στη χώρα»!
Όλα για τα κέρδη τους. Πόροι και δυνατότητες, που θα μπορούσαν σε μια άλλη εξουσία λαϊκή και μια λαϊκή οικονομία κεντρικά επιστημονικά σχεδιασμένη να ικανοποιούν όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα διατεθούν για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους, έτσι που να πάρουν κεφάλι από ανταγωνιστές τους. Το μόνο που χρειάζεται -τους διαμηνύει- είναι να τεθεί σε χρήση το εργαλείο ΣΥΡΙΖΑ.
