Αποσπάσματα από την εισήγηση της διοίκησης στη Γενική Συνέλευση του «Προμηθέα», όπου αποφασίστηκε η προσχώρηση στο ενιαίο Συνδικάτο Μετάλλου
Μεταλλεργάτες στη Γενική Συνέλευση του «Προμηθέα»
Η σκέψη να ενώσουμε τα κλαδικά συνδικάτα μετάλλου στην Αττική, τον «ΠΡΟΜΗΘΕΑ», τη «ΜΑΣΙΝΑ» και το Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, δεν είναι καινούρια. Η ταξική ενότητα παραμένει το μεγάλο ζητούμενο, που θα αναζωογονήσει το κίνημα στον κλάδο και θα το βγάλει στην αντεπίθεση.
Ο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» έχει τη δική του θετική πείρα στο ζήτημα της ενοποίησης, μιας και ο ίδιος προέκυψε από την ένωση τεσσάρων σωματείων ειδικοτήτων. Η συγκρότηση του «ΠΡΟΜΗΘΕΑ», το 1985, συνέβαλε ουσιαστικά στο χτύπημα του συντεχνιασμού και στην ενίσχυση των ταξικών χαρακτηριστικών του συνδικαλιστικού κινήματος στον κλάδο και γενικότερα.
Τη συζήτηση για το ενιαίο Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής δεν την ξεκινάμε σήμερα. Την έχουμε ανοίξει εδώ και αρκετό καιρό μέσα στους χώρους δουλειάς, με εξορμήσεις και περιοδείες που κάνουμε. Ζητήσαμε από αρκετούς συναδέλφους να μας πουν τη γνώμη τους και ακούσαμε με προσοχή τις σκέψεις τους επάνω στο ζήτημα αυτό. Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων συμφωνεί με την πρόταση για το ενιαίο συνδικάτο, αναγνωρίζουν ως θετικό και ώριμο το βήμα που πάμε να κάνουμε.
Η Αττική σήμερα είναι μια ενιαία περιφέρεια. Μεταλλουργικές επιχειρήσεις βρίσκονται διάσπαρτες σε όλο το Λεκανοπέδιο. Εκτιμάμε ότι υπάρχει καταρχήν η ανάγκη για ένα ενιαίο κέντρο, όπου θα συγκεντρώνεται και θα καταγράφεται η συνολική εικόνα του κλάδου, των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Αττική. Αυτό θα μας βοηθά να κατανοούμε καλύτερα τις τάσεις που υπάρχουν, δηλαδή ποια τμήματα, ποιοι υποκλάδοι αναπτύσσονται και ποιοι συρρικνώνονται ή και χάνονται. Και αυτό έχει τη σημασία του για να μπορούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικοί, να μπορούμε να εξειδικεύουμε καλύτερα, να διαμορφώνουμε τις κατάλληλες θέσεις και αιτήματα.
Αρα, κατά πρώτον, χρειαζόμαστε ένα ενιαίο κέντρο παρακολούθησης του κλάδου, αλλά και σχεδιασμού της δράσης μας. Με την κατάλληλη ιεράρχηση και στόχευση. Που θα ρίχνει βάρος στις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου, στους ομίλους και στις πολυεθνικές, αλλά και στις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις που χρειάζονται για την οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλίων.
Δεύτερο: Παντού στον κλάδο οι εργαζόμενοι δεχόμαστε την ίδια συντονισμένη επίθεση από κυβέρνηση - ΕΕ - εργοδοσία. Στη δουλειά, στο σπίτι, στη σχολή, στη ζωή, παντού. Αρα, υπάρχει ανάγκη να απαντήσουμε συλλογικά στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε. Με ενιαίο πλαίσιο αιτημάτων. Συντονίζοντας την πάλη μας σε συγκεκριμένα μέτωπα, όπως, για παράδειγμα, την ανεργία, τις ΣΣΕ, το Ασφαλιστικό, τα ΒΑΕ κ.λπ.
Για να προχωρήσουν αυτά τα ζητήματα, που «καίνε» κάθε μεταλλεργάτη και εργαζόμενο στον κλάδο, είναι καθαρό πως χρειαζόμαστε ένα ενιαίο κέντρο καθοδήγησης του αγώνα. Μια κεντρική διοίκηση για όλη την περιφέρεια.
Τρίτο: Τα οργανωτικά μέτρα που λέμε να πάρουμε και το αξιόμαχο επιτελείο που θέλουμε να συγκροτήσουμε, δεν αρκούν από μόνα τους για να εγγυηθούν την αναζωογόνηση και ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος στον κλάδο. Χρειάζεται παράλληλα να προχωρά η οργάνωση των ίδιων των εργατών μέσα στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς. Χρειάζεται δηλαδή το νέο μας συνδικάτο να αποκτήσει ποδάρια παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, πρώτα και κύρια στα μεγάλα εργοστάσια.
Οι συνάδελφοι μεταλλεργάτες δεν φτάνει απλά να γίνουν μέλη του ενιαίου συνδικάτου. Πρέπει οι ίδιοι να στήσουν τους δικούς τους αγωνιστικούς πυρήνες. Επιτροπές αγώνα και σωματειακές επιτροπές, όπως στον ΜΑΛΤΕΖΟ, που για χρόνια είναι προπύργιο διεκδίκησης, αντίστασης και αγώνα των ίδιων των εργαζομένων μέσα στο εργοστάσιο.
Δυνατότητες και αδυναμίες στη δράση
Το προηγούμενο διάστημα, σαν Συνδικάτο Μετάλλου «Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ», καταπιαστήκαμε με όσες δυνάμεις διαθέταμε με την οργάνωση της αντίστασης και του αγώνα. Πολλοί συνάδελφοί μας, που για πρώτη φορά απέργησαν και κατέβηκαν στο δρόμο, μας εμπιστεύτηκαν, ήρθαν μαζί μας στα απεργιακά μπλοκ του «ΠΡΟΜΗΘΕΑ» και του ΠΑΜΕ. Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό της δράσης του συνδικάτου στο πιο πρόσφατο διάστημα, ξεχωρίζουμε τα εξής:
Πρωτοστατήσαμε στην οργάνωση του 4μηνου απεργιακού αγώνα των εργαζομένων στα αλουμινάδικα στο Περιστέρι, που συνέπεσε χρονικά και ενισχύθηκε από τον 9μηνο ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών. Μέσα από εκεί μάθαμε πόσο σπουδαίο και αναγκαίο όπλο είναι η εργατική - ταξική αλληλεγγύη, όταν είδαμε να συμπαραστέκονται μεταλλεργάτες και άλλοι εργαζόμενοι από κάθε γωνιά της Αττικής, αγρότες να στέλνουν τρόφιμα, μαθητές και φοιτητές να δίνουν από το χαρτζιλίκι τους.
Συμμετείχαμε ενεργά στο στήσιμο των Λαϊκών Επιτροπών στις γειτονιές. Στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων μέσα από αυτές, για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στους τόπους κατοικίας, όπως τα χαράτσια στη ΔΕΗ, το κλείσιμο και τη συγχώνευση σχολείων, νοσοκομείων και πρόσφατα των πολυϊατρείων του ΕΟΠΥΥ. Για να στηθεί δίχτυ αλληλεγγύης, να συγκεντρώνονται τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους ανέργους, για να μην κοπεί σε κανέναν απολυμένο το ρεύμα, το νερό, για να δίνεται δωρεάν τουλάχιστον ένα γεύμα στα παιδιά που το έχουν ανάγκη, για να μη λιγοθυμάνε στα σχολεία από την ασιτία.
Σταθήκαμε αλληλέγγυοι και στηρίξαμε τον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΔΡΑΣΗ και την ALLUMINOX στα Μεσόγεια, της ΧΕΝΕΧ στα Οινόφυτα και του ΜΑΛΤΕΖΟΥ πρόσφατα, για να μην περάσουν τα σχέδια της εργοδοσίας για απολύσεις και μειώσεις των μισθών.
Προσπαθήσαμε να συντονίσουμε τη δράση μας με τα μεγάλα εργοστασιακά σωματεία στην Αθήνα και τις γύρω περιοχές που παρεμβαίνουμε. Μέχρι τώρα, αυτό δεν έχει προχωρήσει, σκοντάφτει πάνω στις συνδικαλιστικές δυνάμεις που ελέγχουν αυτά τα σωματεία. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους, έχουν ταυτιστεί με τα συμφέροντα των εργοδοτών τους. Τέτοια σωματεία είναι των ΕΑΣ, της PITSOS, της «Γιούλα» κ.ά. Παρ' όλα αυτά, επιμένουμε σταθερά ως κλαδικό συνδικάτο να παρεμβαίνουμε σ' αυτούς τους μεγάλους εργασιακούς χώρους για να αποτραπούν απολύσεις που βαφτίζονται «εθελούσιες» και άλλες ανατροπές, που η εργοδοσία προωθεί σε βάρος των εργαζομένων, με τις πλάτες και την ανοχή, αν όχι τη στήριξη, του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Σε ορισμένες επιχειρήσεις, όπως στη ΖΗΜΕΝΣ, απολύονται παλιοί εργαζόμενοι με δικαιώματα για να αντικατασταθούν από νέους, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και με μισθούς όχι μεγαλύτερους από αυτά τα 586 ευρώ μεικτά. Βολεύει τις εταιρείες να παίρνουν νέους από τις σχολές, χωρίς ιδιαίτερη κατάρτιση, να τους κρατάνε κάποιο διάστημα και πάλι να τους ανακυκλώνουν, πριν προλάβουν ν' αποκτήσουν δικαιώματα. Σχεδιάζουν δηλαδή να στρέψουν τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, τα παιδιά μας, ενάντιά μας για να τσακίσουν όλων μας τα δικαιώματα.
Σχολές και εργοδότες έρχονται σε συμφωνίες, οι πρώτοι για να προετοιμάσουν και οι δεύτεροι για να διαλέξουν το φτηνό, ευέλικτο, μισοειδικευμένο εργατικό δυναμικό, που θα τους αποφέρει νέα κέρδη. Ο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» έχει ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τους νέους σπουδαστές σε ΟΑΕΔ - ΕΠΑΣ - ΕΠΑΛ με τακτικές εξορμήσεις και άλλες πρωτοβουλίες, όπως το στήσιμο επιτροπής νέων στο συνδικάτο και τη συγκρότηση ποδοσφαιρικών ομάδων που συμμετέχουν στο τουρνουά του ΠΑΜΕ.
Οργανώσαμε κινητοποίηση για τα ΕΑΣ σε συντονισμό με τ' άλλα κλαδικά συνδικάτα από τον Πειραιά και το Θριάσιο και τις Λαϊκές Επιτροπές της περιοχής. Κάνοντας πράξη το σύνθημα «Ολοι για έναν και ένας για όλους».
Μέτωπο στον εργοδοτικό συνδικαλισμό
Την περίοδο της μεγάλης απεργίας των χαλυβουργών, τότε που απροκάλυπτα και χυδαία ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μετάλλου έχυνε δηλητήριο ενάντια στον ηρωικό αγώνα, χαρακτηρίζοντάς τον «τυφλό και αδιέξοδο», εμείς στηρίξαμε τη συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Μεταλλεργατών. Για να μπει ένα τέρμα στον κατήφορο και να καλυφτεί το κενό στο συντονισμό και την κοινή δράση των εργαζομένων στον κλάδο, που για χρόνια άφηνε συνειδητά η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην ΠΟΕΜ.
Αυτή η πλειοψηφία, από τα επιχειρησιακά σωματεία, τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, μέχρι τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για τη σημερινή αρνητική κατάσταση. Είναι οι ίδιοι που τόσα χρόνια, μέσα από τους «κοινωνικούς διαλόγους» και τα διάφορα «φόρουμ» προωθούσαν την ταξική συνεργασία, τον κοινωνικό εταιρισμό. Δηλαδή τη χειραγώγηση και την υποταγή της εργατικής τάξης στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τις όποιες διαφορές τους, συμμάχησαν στο πρόσφατο συνέδριο της Ομοσπονδίας και συμφώνησαν να πετάξουν έξω από το προεδρείο τη ΔΑΣ, την παράταξη που απαρτίζουν οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο. Παρά την εκτεταμένη νοθεία και τα κάθε λογής αλισβερίσια που έγιναν στο συνέδριο, οι ταξικές δυνάμεις κατάφεραν να αυξήσουν σημαντικά τις δυνάμεις τους και αναδείχτηκαν σε δεύτερη δύναμη, σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη παράταξη.
Η διοίκηση της ΠΟΕΜ κάλεσε τον κλάδο πριν δυο βδομάδες σε 3ωρη στάση εργασίας. Ζήτησε να βγουν στο δρόμο οι μεταλλεργάτες, να πάνε στο υπουργείο και να διεκδικήσουν φτηνή ενέργεια για τους βιομήχανους, για να μπορούν να είναι πιο ανταγωνιστικοί και ικανοί να κάνουν κι άλλα κέρδη. Την ίδια ώρα, η ίδια συνδικαλιστική πλειοψηφία κουβέντα δεν βρήκε να πει για τους εκατοντάδες συνάδελφους μας που ζουν στο σκοτάδι και δεν έχουν ρεύμα να μαγειρέψουν, φως για να διαβάσουν τα παιδιά τους.
Οι ίδιοι συνδικαλιστές προηγούμενα έσερναν τους εργαζόμενους από τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας στα υπουργεία, να εκλιπαρούν να δοθούν στα αφεντικά τους παλιά και νέα δανεικά κι αγύριστα. Κάπως ανάλογα λειτουργούν και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα ΕΑΣ, που σφυρίζουν ανέμελα και κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα, όταν όλα δείχνουν ότι έχουν ήδη δρομολογηθεί για το άμεσο μέλλον μαζικές απολύσεις, παραπέρα συρρίκνωση ή και διάλυση της αμυντικής βιομηχανίας. «Με τα χεράκια τους» στρώνουν το χαλί της ιδιωτικοποίησης των ΕΑΣ στους περιζήτητους επενδυτές των οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών.
Το ενιαίο «Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής» δεν θα κάνει πίσω στο μέτωπο της αντιπαράθεσης με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Αντίθετα, θα την οξύνει, καλύτερα θα αποκαλύψει τις ευθύνες του, για να ηττηθεί από τους εργαζόμενους η γραμμή της ταξικής συναίνεσης και να αλλάξουν οι συσχετισμοί, ως προϋπόθεση για να ανασυνταχθεί το κίνημα, να αντεπιτεθεί.
Ο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» θα συνεχίσει να βαδίζει ως παράρτημα του ενιαίου Συνδικάτου στην Αθήνα. Αντίστοιχα, το ΔΣ, που θα μετατραπεί σε Διοικούσα Επιτροπή του παραρτήματος, θα συνεχίσει να έχει την ευθύνη για την περιοχή δράσης του «ΠΡΟΜΗΘΕΑ» μέχρι τον επόμενο Νοέμβρη, οπότε θα λήξει η μεταβατική περίοδος και θα προχωρήσουμε σε αρχαιρεσίες στο ενιαίο Συνδικάτο και στα παραρτήματα, που μέχρι τότε, με τη δουλειά όλων, πιστεύουμε ότι μπορούν να γίνουν περισσότερα.
