Τη γνωστή απ' τα παλιά παράσταση όπου με μοιρασμένους ρόλους αποπροσανατολίζουν το λαό, αποσκοπώντας στον εγκλωβισμό του στο αστικό πολιτικό σύστημα και στην αστική εξουσία που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να διαχειριστεί, έστησαν την Κυριακή πλειοψηφία και μειοψηφία, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της ΚΠΕ. Αφού ηγεσία και «Αριστερή Πλατφόρμα» καταγράφηκαν στα ΜΜΕ να αντιμάχονται δήθεν για την ΕΕ και το ευρώ, τη Δευτέρα έγιναν τα αποκαλυπτήρια του καραγκιόζ μπερντέ, με τον Π. Λαφαζάνη να δηλώνει πως στόχος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει την πολιτική του εντός της Ευρωζώνης! Ενώ ο Α. Καλύβης σε τηλεοπτικό σταθμό δήλωσε χτες το βράδυ ότι «άλλο μια επιστημονική και άλλο μια πολιτική ανάλυση». Συμπλήρωσε ότι «πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει μέσα στο ευρώ για να το αλλάξουμε». Επιβεβαίωσαν έτσι ουσιαστικά το ρόλο που το ρεύμα του οποίου ηγούνται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διαχρονικά παίζει, να ενσωματώνει με νόθα ριζοσπαστική φρασεολογία εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, αποτελώντας ταυτόχρονα την αιχμή της αντιΚΚΕ επίθεσης στην οποία ο οπορτουνισμός ανέκαθεν πρωτοστατούσε.
Με αφορμή το επικείμενο συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπου αναμένεται και έγκριση της υποψηφιότητάς του για την προεδρία της Κομισιόν, ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε τη δυνατότητα αλλαγών στην ΕΕ, την οποία αναγόρευσε σε «κατεξοχήν πεδίο ταξικών συγκρούσεων και πολιτικών αντιπαραθέσεων». Σαν αναγκαία συνθήκη για να υλοποιήσουν το στόχο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», τόνωσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας δηλαδή, θεωρεί τη στήριξη της εργατικής τάξης και του λαού στους καπιταλιστές, δηλαδή μια προσπάθεια εξ ορισμού υπονομευτική των λαϊκών συμφερόντων. Επανέλαβε ότι «η ανοικοδόμηση (...) είναι υπόθεση όλου του λαού», δεν μπορεί να γίνει «χωρίς τη συστράτευση και τη συμβολή του λαού και των παραγωγικών δυνάμεών της - χωρίς την υπομονή και την επιμονή σύσσωμης της κοινωνίας».
Σ' αυτό το πλαίσιο κι έπειτα από ένα διάστημα σιωπής, κατά το οποίο στήριξε και κρίσιμες αποφάσεις της πλειοψηφίας (π.χ. υπερψήφιση της κυβερνητικής τροπολογίας για αναστολή της χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων), η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στο γνώριμο ρόλο της «αντιπολίτευσης» στην ηγεσία. Οχι τυχαία, σε φάση που αμφότερες, μειοψηφία και πλειοψηφία, καταγράφουν την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων που θα συσπειρώνουν γύρω απ' τον ΣΥΡΙΖΑ ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.
Με το κείμενο που κατέθεσε ζητά να ανακοπούν «λογικές αναδίπλωσης και να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης». Καταγγέλλει ότι «η Ευρωζώνη και η ΕΕ έχουν υποστεί μια βαθιά και ανεπίστρεπτη αντιδραστική μετάλλαξη», ότι «η επιλογή του ευρώ έχει καταστεί επιλογή ένταξης στη γερμανική σφαίρα οικονομικής επιρροής» και ότι «η Ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ εδώ που έχουν φτάσει δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επαναθεμελιώνονται, μόνο ανατρέπονται».
Αυτή η φρασεολογία δεν αρκεί για να κρύψει ότι ο πυρήνας της πρότασής της είναι στα μέτρα της αστικής διαχείρισης. Οπως και η πλειοψηφία, υπερασπίζεται την αυταπάτη μιας κυβέρνησης που θα διαχειριστεί την αστική εξουσία, ανακουφίζοντας συγχρόνως το λαό. Θέτει ως προϋπόθεση την ενσωμάτωσή του μέσα από «ένα δεύτερο άλμα στην ιδεολογική, πολιτιστική και πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη συμβολή του στην ανάπτυξη μεγάλων (...) εργατικών - λαϊκών αγώνων, ικανών (...) να προκαλέσουν προοδευτικές εξελίξεις».
Ο «ριζοσπαστισμός» των θέσεων που διατυπώνει για την ΕΕ και την Ευρωζώνη εξανεμίζεται με μια δεύτερη ανάγνωση, που αποκαλύπτει ότι υπηρετούν ένα άλλο μείγμα διαχείρισης προς όφελος της ντόπιας αστικής τάξης. Το μείγμα, δηλαδή, που εξήγγειλε από το Τέξας ο Αλ. Τσίπρας και σε άλλα επιτελεία του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και την έξοδο απ' το ευρώ η «Αριστερή Πλατφόρμα» την επικαλείται «για να προστατευθεί στοιχειωδώς η ελληνική οικονομία» και «για ένα σχέδιο χορήγησης προνομιακής ρευστότητας στο Δημόσιο και την οικονομία για την απορρόφηση των ανέργων, την ανακοπή της ύφεσης και την σταδιακή επαναφορά της χώρας στην ανάπτυξη».
Απ' τη θέση αυτή επικρίνονται αμφότερα τα μείγματα διαχείρισης, «το μονεταριστικό "γερμανικό" νεοφιλελεύθερο πρότυπο αλλά και το μείγμα νεοφιλελευθερισμού και κεϊνσιανισμού που ακολουθούν οι ΗΠΑ» επειδή «και τα δύο αυτά υποδείγματα, με διαφορετικό τρόπο και ένταση το καθένα, έχουν αποτύχει και αδυνατούν να θέσουν την οικονομία σε μια σταθερή αναπτυξιακή τροχιά».
Αυτή τη γραμμή η «αριστερή» φάκα του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζεται και να τιμά την Ιστορία του ΚΚΕ, έχει το θράσος να τη βαφτίζει «επιλογή στραμμένη στην ανατροπή του καπιταλισμού και την προοπτική ενός σύγχρονου σοσιαλισμού»!!!
