Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή συγκέντρωση στο Βόλο
Στο Βόλο έφτασε χτες το μαχητικό κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ενάντια στα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ, με τη συγκέντρωση του Κόμματος με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Η αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Νέας Ιωνίας κατακλύστηκε από κόσμο, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που παρακολούθησαν την ομιλία από τα μόνιτορ που είχαν τοποθετηθεί έξω από αυτήν. Ανάμεσα στους εκατοντάδες που παραβρέθηκαν για να ακούσουν την πρόταση του ΚΚΕ, ήταν και εργαζόμενοι από εργοστάσια της περιοχής που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, από εργοστάσια που έκλεισαν και τους έστειλαν στην ανεργία, εργαζόμενοι που αντιμετωπίζουν την αντεργατική επίθεση στους χώρους δουλειάς. Ολους αυτούς και τις οικογένειές τους, τους νέους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες κάλεσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να ρίξουν και στις τρεις κάλπες τα ψηφοδέλτια με το σφυροδρέπανο και το γαρίφαλο και να διαδώσουν το σύνθημα: «Ψηφίζω - δυναμώνω το ΚΚΕ παντού, δύναμη είναι κι ελπίδα του λαού».
Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.
Δίνουμε τη μάχη με αισιοδοξία και μαχητικότητα για να αχρηστεύσουμε τα εμπόδια που δημιουργούν τα τρομοκρατικά διλήμματα, οι ψεύτικες ελπίδες, να προσπεράσουμε τις τρικλοποδιές που βάζουν οι αυταπάτες για εύκολες λύσεις, ώστε περισσότεροι εργάτες, άνεργοι, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι να συναντηθούν με τη ρεαλιστική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, τη μόνη φιλολαϊκή. Να επιλέξουν το αγωνιστικό, ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και για την Ευρωβουλή και για το Δήμο και για την Περιφέρεια.
Ανακούφιση με «επιστροφή του πλεονάσματος στην κοινωνία», λέει η κυβέρνηση, και εννοεί κάποια ψίχουλα που υπόσχεται προεκλογικά στους χαμηλοσυνταξιούχους και στους ένστολους. Αλλά κι αυτά τα ψίχουλα δεν θα αλλάξουν τη σκληρή καθημερινότητα ενός ολόκληρου λαού, που μάτωσε και ματώνει γι' αυτό το πλεόνασμα καθημερινά και θα συνεχίσει να ματώνει, αν δεν αποφασίσει να ανακόψει οριστικά αυτή την πορεία, αυτόν το δρόμο εξέλιξης.
Αυτή η εικόνα, που περιγράφει ο πρωθυπουργός, είναι η εικόνα της εξόδου από την κρίση, προς όφελος όμως του κεφαλαίου και όχι του λαού. Αυτή η νέα Ελλάδα, είναι η Ελλάδα που η καπιταλιστική κερδοφορία ανακάμπτει και γι' αυτό η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να ματώνουν καθημερινά. Σ' αυτή τη νέα Ελλάδα η ανεργία του 30% τσακίζει κόκαλα, η φτώχεια παγιώνεται και η ανασφάλεια είναι μόνιμος εφιάλτης.
Οι μεταρρυθμίσεις, η ανάκαμψη, η ελάφρυνση του χρέους και η επιστροφή στις αγορές που περιγράφει ο κ. Σαμαράς, είναι καπιταλιστικοί στόχοι, είναι στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης, ανεξάρτητα από τις διαφορές που υπάρχουν σε τμήματά της, για το πώς αυτοί οι στόχοι θα επιτευχθούν, ανεξάρτητα από τους ανταγωνισμούς και τη φαγωμάρα μεταξύ τους για το ποιος θα χάσει τα περισσότερα.
Οι ονομαζόμενες μεταρρυθμίσεις είναι οι βαθιές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία και σε άλλους τομείς, αλλαγές που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του. Η ανάκαμψη είναι η καπιταλιστική ανάκαμψη, αυτή που πάλι πλήρωσε ο λαός και τον έφερε εδώ που τον έφερε. Η ελάφρυνση του χρέους και η επιστροφή στις αγορές, αν και όπως αυτή γίνει, θα γίνει με αντάλλαγμα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος του λαού.
Για το λαό, λοιπόν, δεν υπάρχει έξοδος από «τους φαύλους κύκλους», που λέει ο πρωθυπουργός, για να καλλιεργήσει ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες. Απεναντίας, η έξοδος από την κρίση, η όποια πιθανή ανάκαμψη ακολουθήσει, θα δώσει τη θέση της σε νέα, πιο βαθιά κρίση. Κι αυτό ακριβώς είναι ένας φαύλος κύκλος, όπου η εργατική τάξη, ο λαός εγκλωβισμένος, θα ματώνει σε όλες τις φάσεις της καπιταλιστικής οικονομίας.
Στις μεγάλες επιχειρήσεις κλείνει το μάτι, στο κεφάλαιο απευθύνεται όταν μιλάει για μείωση των φορολογικών συντελεστών στη φορολόγηση κερδών. Ο κ. Σαμαράς στα μονοπώλια αναφέρεται, σ' αυτά απευθύνεται.
Από τον ίδιο αντιλαϊκό τσελεμεντέ της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου οι συνταγές ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ
Επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα, επιστροφή δηλαδή στους μισθούς και στις συντάξεις προ κρίσης, δεν πρόκειται να υπάρξει όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει το επόμενο διάστημα, είτε κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, είτε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Και σε όσους καλοπροαίρετα μας ρωτούν, «μα καλά, το ίδιο θα είναι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με μια κυβέρνηση όπως η σημερινή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ;», απαντάμε ξανά: Μη σας μπερδεύουν οι επιμέρους διαφορές τους, γιατί τέτοιες υπάρχουν και προεκλογικά προβάλλονται ψεύτικα σαν αξεπέραστες, για να ξεχαστούν αμέσως μετά, στην αντιλαϊκή υλοποίηση βάρβαρων πολιτικών και στα αδιέξοδα του συστήματος που και οι δύο υπηρετούν! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία. Η ίδια πρόταση, για να προετοιμάσει το έδαφος, έχει πέσει καιρό τώρα στο τραπέζι και εδώ στην Ελλάδα.
Σε τελευταία ανάλυση, για το λαό ίδιο θα είναι το αποτέλεσμα, γιατί και αυτή η κυβέρνηση θα πορεύεται στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που τσακίζει το λαό για την κερδοφορία των μονοπωλίων. Γιατί και αυτή η κυβέρνηση θα κινείται εντός των αντεργατικών τειχών της ΕΕ, θα αναλαμβάνει και θα υλοποιεί τις ίδιες, καταστροφικές για το λαό, δεσμεύσεις.
Οι διαφορές που υπάρχουν στα δύο κόμματα, στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι διαφορές στο μείγμα, στη συνταγή, στο μοντέλο οικονομικής διαχείρισης. Είναι όμως συνταγές παρμένες από τον ίδιο αντιλαϊκό τσελεμεντέ της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Ανεξάρτητα λοιπόν από τις διαφορές τους, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν στη στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου.
Η διαμάχη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι διαμάχη υπαρκτή μέσα στους κόλπους της αστικής τάξης και αφορά στο μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Αυτό εκφράζει η συνταγή για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, επιμήκυνση με πιθανό ένα νέο δάνειο που προτείνει η ΝΔ ή «κούρεμα» του χρέους μετά από ευρωπαϊκή διάσκεψη με ρήτρα ανάπτυξης, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί χρίσμα από τους βιομηχάνους
Γι' αυτό και σε αυτή τη διαμάχη παρεμβαίνουν οι ίδιοι οι καπιταλιστές, όπως ο ΣΕΒ με τον Δασκαλόπουλο, που μιλάει για αλλαγή συνταγής, αφού, όπως λέει, «οι μνημονιακές πολιτικές δεν βγάζουν πουθενά» και ότι «πληθαίνουν οι φωνές στην Ευρώπη που βλέπουν τα λάθη της τρόικας και το αδιέξοδο της συνταγής».
Σ' αυτή τη διαμάχη παίρνει θέση ο ΣΕΒ για λογαριασμό των Ελλήνων βιομηχάνων και ενημερώνει για τις απαιτήσεις τους το πολιτικό προσωπικό που, όπως λέει ο Δασκαλόπουλος, είναι διατεθειμένο να τους ικανοποιήσει, αφού «ο πρωθυπουργός κατανόησε και έθεσε τα προβλήματα της εγχώριας βιομηχανίας ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα, προσδοκούμε την ίδια στάση και από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έχει διατυπώσει θετικές θέσεις»! Για να το λέει αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρος του ΣΕΒ κάτι θα ξέρει και κάτι καταλαβαίνουμε κι εμείς.
Κάτι καταλαβαίνουμε και μεις όταν ο Τσίπρας με τον Δασκαλόπουλο ανταλλάσσουν απόψεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Κάτι πρέπει να καταλάβει και ο λαός όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στο ΣΕΒ και μιλάει για «στράτευση με τις παραγωγικές δυνάμεις», όταν λέει ότι οι βιομήχανοι είναι «η δημιουργική και παραγωγική Ελλάδα που πρέπει να μπει μπροστά».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διεκδικεί το χρίσμα από τους Ελληνες βιομηχάνους γι' αυτό ομολογεί ότι έχει πάρει ταξική θέση, βρίσκεται στην απέναντι όχθη από την εργατική τάξη, το λαό. Εχει πάρει θέση μαζί με τους κεφαλαιοκράτες, που τώρα ονομάζει παραγωγικές δυνάμεις. Εχει πάρει θέση απέναντι από την εργατική τάξη, το λαό, που δημιουργεί όλο τον πλούτο αυτής της χώρας που έρχεται να τον ιδιοποιηθεί μια χούφτα παράσιτα κεφαλαιοκράτες.
Οι συνθήκες κερδοφορίας για το κεφάλαιο που θα δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι συνθήκες χρεοκοπίας για το λαό, γιατί κέρδη για το κεφάλαιο και μισθοί και δικαιώματα για την εργατική τάξη, για το λαό δεν συμβιβάζονται. Αλήθεια, πώς να εκλάβουμε αυτό που εκστόμισε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «η Ελλάδα έχει μόνιμη τρύπα στη φορολόγηση των φυσικών προσώπων, πιο πολύ από ό,τι των επιχειρήσεων»;
Και πώς σκέπτονται να καλύψουν αυτήν την «τρύπα»; Θα αυξήσουν τους ήδη αυξημένους συντελεστές φορολόγησης των εργαζομένων, του λαού; Θα διευρύνουν τη φορολογική βάση, με φορολόγηση των αγροτών από το πρώτο ευρώ, όπως συμβαίνει με όλους τους υπόλοιπους αυτοαπασχολούμενους και όπως προτείνει και η ΝΔ; Μήπως σκέπτονται να καταργήσουν τη μείωση φόρου για τους μισθωτούς και συνταξιούχους με εισόδημα μέχρι 21.000 ευρώ;
Προφανώς και αυτά έχουν στο μυαλό τους τα οικονομικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχει πείρα για το τι σημαίνει πολιτική εξόδου από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου
Απευθυνόμαστε στους εργάτες που παλέψαμε μαζί ενάντια στις μειώσεις μισθών, στις ατομικές συμβάσεις. Στους εργάτες των εργοστασίων του Βόλου, που πρόσφατα είδαν τι σημαίνει για το μισθό τους επιχειρησιακή σύμβαση, όπως στη «Χαλυβουργία», στην ΙΜΑΣ. Τι σημαίνει κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης και ατομικές συμβάσεις όπως στη ΣΟΒΕΛ, στους Μύλους Λούλη (στον Αλμυρό), τι σημαίνει κόψιμο επιδομάτων όπως στην ΑΓΕΤ, στη ΒΙΣ (του ομίλου Φιλίππου), τι σημαίνει εθελούσια έξοδος, όπως στα εργοστάσια της «Coca-Cola». Απευθυνόμαστε στους εργάτες των εργοστασίων που μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα πλέον από το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την πολιτική εξόδου από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου.
Ο καπιταλιστής αν θέλει να «την βγάλει καθαρή» και στη φάση της κρίσης, να επιβιώσει αυτός και η κερδοφορία του, δεν έχει άλλη επιλογή από την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης του εργάτη.
Γι' αυτό θα μειώνει τους μισθούς, θα κόβει τα επιδόματα, θα προχωρά σε απολύσεις, γι' αυτό θα κλείνει την επιχείρησή του για να επενδύει σε άλλους κλάδους πιο κερδοφόρους, γι' αυτό θα μεταφέρει την επιχείρησή του σε άλλες χώρες για να εξασφαλίσει πιο φτηνή εργατική δύναμη.
Τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τις κλείνουν οι καπιταλιστές και όχι οι εργάτες που απεργούν, που αγωνίζονται για να 'χουν δουλειά, αξιοπρεπή μισθό να ζήσουν την οικογένειά τους. Τρανταχτό παράδειγμα η «Χαλυβουργική», που πέρασε σε καθεστώς διαθεσιμότητας το 90% των εργατών της. Οι εργάτες της «Χαλυβουργικής» δεν έκαναν απεργία, δεν σταμάτησαν τις μηχανές και όμως βλέπουν την πόρτα εξόδου, σε αντίθεση με τους εργάτες της «Χαλυβουργίας Ελλάδας», όπου οι εργάτες για 9 μήνες έδωσαν ένα μεγάλο ηρωικό αγώνα. Εδώ στους εργάτες της «Χαλυβουργίας» στο Βόλο, με τη θετική κατά πλειοψηφία στάση των εργαζομένων στις Γενικές Συνελεύσεις τους, κάθε ημερομηνία που τελειώνει η προηγούμενη συμφωνία για μειώσεις μισθών, προχωράει νέα συμφωνία με την πλήρη στήριξη του σωματείου.
Απευθυνόμαστε στους ανέργους, πρώην εργάτες των εργοστασίων που έκλεισαν στη Βιομηχανική Περιοχή, όπως η ΚΟΝΤΙ, η VPI. Το κλείσιμο αυτών των επιχειρήσεων αξιοποιούν οι βιομήχανοι για να απαιτήσουν περισσότερα προνόμια (όπως για παράδειγμα ο Μάνεσης, που ζητάει φτηνό βιομηχανικό ρεύμα). Η απαίτηση των βιομηχάνων για φτηνό ρεύμα δεν είναι μόνο θέση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι και θέση - πρόταση του Σκοτινιώτη, που ανακοίνωσε πρωτοβουλία για τη στήριξη της παραγωγής στο Βόλο, καλώντας για πιο φτηνό ρεύμα και ανοίγοντας τη συζήτηση για μέτρα στήριξης των βιομηχάνων (ασφαλιστικές επιδοτήσεις κ.ο.κ.).
Τι έχουν να περιμένουν οι άνεργοι της Μαγνησίας από τη συζήτηση που έχει ανοίξει και δω στο νομό περί τοπικής ανάπτυξης, «τοπικών πλεονεκτημάτων» με επένδυση στον κλάδο του τουρισμού; Ποιος θα κερδίσει από την ανάπτυξη του τουρισμού, που σε αυτή θα συμβάλει το τελεφερίκ, η ολοκλήρωση του Περιφερειακού στο Βόλο που εκκρεμεί εδώ και χρόνια, η πλήρης ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και η μετατροπή του σε μαρίνα, η προσπάθεια να έρθει κρουαζιέρα στο λιμάνι με κράχτη κυρίως τα Μετέωρα;
Τι έχουν να κερδίσουν οι άνεργοι, τα μικρομάγαζα από την ανάπτυξη του κλάδου του τουρισμού; Ο,τι κέρδισαν και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό με τους μισθούς πείνας των 500 και 400 ευρώ και μόνο για μερικούς μήνες το χρόνο, τη δουλειά από ήλιο σε ήλιο για τους μαθητευόμενους της απλήρωτης δουλειάς και την τεράστια κερδοφορία για τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και ομίλους.
Αυτή είναι η ανάπτυξή τους, που δε θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, απλά θα τη διαχειριστεί και θα την ανακυκλώσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Σήμερα, άμεσα, η προοπτική με ελπίδα για το λαό βρίσκεται στην αναγέννηση μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, που θα παλέψει για να αδρανοποιηθούν οι αντιλαϊκοί νόμοι, θα συμβάλει στον αγώνα για να αναχαιτιστούν η αντιλαϊκή επίθεση, τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα, για να ανοίξει ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
