Την περασμένη Δευτέρα, ο Αλ. Τσίπρας «παραπονέθηκε», στο πλαίσιο ομιλίας του σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το ΚΚΕ τον τσουβαλιάζει με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ «προεξοφλώντας και περιμένοντας την παράδοσή μας στο trafficking του συστήματος» κι ότι δε βλέπει «τον ταξικό αντίπαλο να αναπαράγει τις κραυγές τους και να διαδίδει τα προϊόντα της δικής τους μονταζιέρας». Αυτό, βεβαίως, ήταν το ένα πλάνο. Σε άλλο πλάνο, όμως, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ χαριεντιζόταν με τον «ταξικό αντίπαλο», τον πρόεδρο του ΣΕΒ, ζητώντας του το χρίσμα της διακυβέρνησης και διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα στηρίξει την καπιταλιστική ανάκαμψη με κάθε δυνατό τρόπο.
Οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι στρατηγικά συμπλέει με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα αστικής διαχείρισης επιβεβαιώθηκαν μέχρι κεραίας, απ' τη μετεξέλιξη των θέσεων και την πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αποδείξεις υπάρχουν πολλές μάλιστα ορισμένες πρόσφατες, ας ξεκινήσουμε από αυτές.
Ο Γ. Δραγασάκης, την περασμένη Παρασκευή (ΑΠΕ - ΜΠΕ), μας «εξήγησε» ότι το πρόβλημα δεν είναι προφανώς ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που άλλωστε δεν αμφισβητεί αλλά το «μαύρο χρήμα»: «Οταν λέμε καπιταλισμό, εννοούμε μια επιχείρηση, η οποία εκμεταλλεύεται τους εργάτες, έχει κέρδη. Αν επενδύει και τα κέρδη, θα έλεγε κανείς ωραία, μακάρι να είχαμε τέτοιες επιχειρήσεις πολλές. Εδώ υπάρχει μαύρο χρήμα με πολύ γκρίζο χρήμα».
Εξήγησε, επίσης, ότι προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η αύξηση των μισθών, αλλά η αναπτυξιακή ώθηση με χρηματοδότηση. Θέση στην οποία από καιρό έχει καταλήξει ο ΣΥΡΙΖΑ, κοροϊδεύοντας τους εργαζόμενους ότι θα πάρουν κάποια ψίχουλα εάν και εφόσον το επιτρέψει η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μάλιστα, επέμεινε στην ανάγκη να υπάρξει έξωθεν βοήθεια, για να πάρει μπρος η καπιταλιστική οικονομία, λέγοντας: «Χρειαζόμαστε δυστυχώς και μια εξωγενή βοήθεια, διότι, να το πω με οικονομικούς όρους, αν μπορούσαμε απλώς ν' αυξήσουμε τη ζήτηση, ν' αυξήσουμε τους μισθούς, την κατανάλωση κι αυτό να συμπαρασύρει την οικονομία προς τα μπροστά, αυτό που λέω τώρα δεν θα ήταν αναγκαίο, αυτό που πάθαμε όμως είναι καταστροφή μέρους του παραγωγικού δυναμικού».
Κάνοντας ακόμα πιο λιανά την προσήλωσή τους στο πώς θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, ο Γ. Δραγασάκης προσθέτει «άρα αυτά τα οποία αναφέρω, διαγραφή χρέους, ρήτρα ανάπτυξης, χρηματοδότηση, αναπτυξιακή ώθηση είναι, ας το πω έτσι, εξίσωση επιβίωσης και γι' αυτό θα την παλέψουμε». Ολα αυτά σε συνεννόηση με την ΕΕ, τους δανειστές και τους εγχώριους καπιταλιστές διότι όπως επισημαίνει «εμείς ξεκινάμε με την πρόθεση να μην προβούμε σε μονομερείς ενέργειες», αφού διευκρίνισε ότι δεν είναι επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ «η έξοδος από το ευρώ», αλλά και ότι δεν θα δεχτούν εκβιασμό επισημαίνοντας ότι αν τεθεί έτσι διλημματικά το ζήτημα, πράγμα που δεν πιστεύει ότι θα συμβεί, τότε θα τεθεί σε κίνδυνο η ίδια η Ευρωζώνη.
