«Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη!», λέει μια ελληνική παροιμία, που με καταπληκτικό τρόπο αποτυπώνει τις παροιμιώδεις προσπάθειες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, της ελληνικής διπλωματίας να βάλει κι αυτή το «λιθαράκι» της στις ουκρανικές εξελίξεις. Και τι «λιθαράκι»; «Ογκόλιθο»! Αντάξιο της Ελληνικής μας Προεδρίας στην ΕΕ.
Δεν είναι δα και λίγο ο υπουργός Εξωτερικών μας να κινείται στον άξονα Αθήνα - Συμφερούπολη - Βρυξέλλες - Κίεβο κ.ο.κ. Να συνεδριάζει με τους εκπροσώπους της ελληνικής μειονότητας στην Κριμαία και να τους παρέχει διαβεβαιώσεις για στήριξη και λίγες ώρες αργότερα να συναντιέται με τις «νέες αρχές» στο Κίεβο. Τι κι αν αυτοί χαιρετούν με τον «αρχαιοελληνικό χαιρετισμό» της φασιστικής Χρυσής Αυγής και του Αδόλφου Χίτλερ και με το «έτσι θέλω» ψηφίζουν νόμους ρατσιστικούς, που στερούν δικαιώματα από τις μειονότητες. Τι κι αν αυτοί οι «κλειδοκράτορες» της Κεντροδυτικής Ουκρανίας ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου τους πολιτικούς τους αντιπάλους, προχωρούν σε βασανισμούς τους, καταστρέφουν τα γραφεία τους, καταθέτουν νομοσχέδια απαγόρευσης του ΚΚ και άλλων κομμάτων, καταστρέφουν αντιφασιστικά μνημεία, δηλώνουν από το βήμα του ΟΗΕ πως κατά λάθος οι Ουκρανοί ναζί καταδικάστηκαν από το αντιφασιστικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης.
Αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και την ελληνική διπλωματία.Αρκεί «να βγει η δουλειά». Ποια δουλειά; Αυτή που ξεκίνησαν τα υψηλόβαθμα διπλωματικά στελέχη των ΗΠΑ, της Γερμανίας και άλλων χωρών της ΕΕ (Γαλλίας, Πολωνίας κλπ.), τις τελευταίες βδομάδες στην Ουκρανία, με στόχο την κατοχύρωση των συμφερόντων των ευρωαμερικανικών μονοπωλίων στη χώρα αυτή, σε αντιπαράθεση και κόντρα με τη Ρωσία, για τον έλεγχο των αγορών, του φυσικού πλούτου και των αγωγών της Ουκρανίας. Τι κι αν σ’ αυτή τη «δουλειά» έχει ανατεθεί ρόλος και στα ουκρανικά φασιστοειδή; Άλλωστε εδώ και 20 και πλέον χρόνια ανάλογοι ρόλοι έχουν μοιραστεί σε ανάλογα κόμματα στις χώρες της Βαλτικής, ενώ πιο πριν ακόμη, μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι γνωστό πώς αξιοποιήθηκαν π.χ. στην Ελλάδα οι συνεργάτες των ναζί, αλλά και στη Γερμανία, επί Κόνραντ Αντενάουερ, καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας.
Αυτός ήταν που όχι μόνον απαγόρευσε τη δεκαετία του ’50 το ΚΚ Γερμανίας, αλλά και αξιοποίησε στον κρατικό μηχανισμό της «Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας» μια σειρά πρώην στελέχη των ναζί και φρόντισε για την υλική αποκατάσταση των ναζί. Από τους κόλπους των ναζί προέρχονταν τα 2/3 των στελεχών του υπουργείου Εξωτερικών της ΟΔΓ, όταν αυτό άρχισε να λειτουργεί το 1951. Εδώ, λοιπόν, διαχρονικά διαπιστώνεται στην πράξη ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου μπορεί να συνθηματολογούν κατά του φασισμού, αλλά απλώνουν το χέρι τους στους ναζί, όταν αυτό το επιβάλλουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, οι σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Την ίδια ώρα τα κόμματα της ελληνικής αντιπολίτευσης, μεταξύ κι αυτών ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ, έστρεψαν τα «άσφαιρα πυρά» τους στην ελληνική κυβέρνηση, κατηγορώντας την πως είναι «ουραγός των εξελίξεων». Την κάλεσαν, λοιπόν, να δράσει ώστε στην Ουκρανία να έχουμε «μια βιώσιμη δημοκρατική, πολιτική λύση στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου» και μάλιστα «χωρίς ζώνες επιρροής και ξένους προστάτες».
Τα κόμματα αυτά κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα για το «φόνο»! Ότι δεν έχουν ακούσει τίποτα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.α., που έχουν κάνει «φύλλο και φτερό» το λεγόμενο Διεθνές Δίκαιο. Έτσι τώρα σπέρνουν αυταπάτες ότι αυτό το καταρρακωμένο «Διεθνές Δίκαιο» μπορεί να εφαρμοστεί στην Ουκρανία και μάλιστα ότι η ΕΕ, μια ιμπεριαλιστική οργάνωση, και η Ελληνική Προεδρία σ’ αυτήν θα μπορούσαν να παίξουν φιλειρηνικό ρόλο, να υπάρξει φιλειρηνικός ιμπεριαλισμός.
Θέλουν, επίσης, να αγνοήσουμε πως η σημερινή αντιπαράθεση στην Ουκρανία έχει εμφανιστεί και οξυνθεί στη βάση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ο οποίος στο μονοπωλιακό του στάδιο είναι σύμφυτος με τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις καπιταλιστικές δυνάμεις, το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των ζωνών επιρροής, με δυο λέξεις σύμφυτος με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!
Η αντιπολιτευτική τοποθέτησή τους είναι «άσφαιρη» γιατί ενώ η Ελλάδα συμμετέχει σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, που απειλούν με μεγαλύτερη εμπλοκή στις ουκρανικές εξελίξεις, αυτά τα αντιπολιτευτικά κόμματα δεν λένε κουβέντα για την ανάγκη να μην εμπλακεί η Ελλάδα στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όπως από την πρώτη στιγμή έκανε το ΚΚΕ. Αντίθετα αναπαράγουν φιλειρηνικά «ευχολόγια» και «προσευχές», μακριά από τη σημαντική αναγκαιότητα, που δεν είναι άλλη από το καμιά συμμετοχή, καμιά εμπλοκή του λαού στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
