Αν το ΚΚΕ συνεχίσει την πολεμική του -απολίτικη ή παραπολιτική σε μεγάλο βαθμό- προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει προβλήματα, ενδεχομένως ακόμη και επιβίωσης. Για να αποφύγει τον κίνδυνο αυτόν το ΚΚΕ πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να αλλάξει γραμμή. Αντί να βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Δεξιά, πρέπει να πολεμά τη Δεξιά και να έχει κριτική αλλά και εποικοδομητική στάση προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έκανε το ΚΚΕ του Χ. Φλωράκη το 1981 με το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο δε συμπιέστηκε αλλά είχε και σημαντική αύξηση στις εκλογές του '81, παρά την πρωτοφανή και οξύτατη πόλωση (...)». Αυτά δήλωσε ο Γ. Δραγασάκης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Η Εποχή».
Απλά για την Ιστορία θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ μέχρι να γίνει κυβέρνηση το 1981 -δημαγωγικά όπως αποδείχτηκε- έθετε ως στόχο την έξοδο από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, μίλαγε για κοινωνικοποίηση, για σοσιαλισμό κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα -πριν καν γίνει κυβέρνηση- δηλώνει ότι «δε θα αμφισβητήσει την ένταξη της Ελλάδας στο δυτικό πλαίσιο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ», τραπεζώνεται στον ΣΕΒ και υπόσχεται στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας!
Επίσης, για την Ιστορία θυμίζουμε ότι, από την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ είχε θέσει το δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό» και με αυτήν την κατεύθυνση άσκησε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Θυμίζουμε, επίσης, ότι και τότε από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα από ένα τμήμα του, έμπαινε το ζήτημα ότι όποιος δεν είναι μαζί του παίζει το παιχνίδι της «Δεξιάς». Σε αυτήν τη λογική θριάμβευσε ο «Αυριανισμός», ο οποίος σήμερα φαίνεται να πιάνει στασίδι ως λογική στα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ. Και, τέλος πάντων, το ΚΚΕ έχει βγάλει συνολικά διαχρονικά συμπεράσματα για την αταλάντευτη στάση αντιπαράθεσης που πρέπει να έχει το κομμουνιστικό κίνημα απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία σε όλες τις εκδοχές και μορφές της.
***
Πάνω στον ενθουσιασμό και την υπεροψία του ο Γ. Δραγασάκης ομολογεί:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε άτρωτος από την κριτική του ΚΚΕ. Διότι δημιουργήθηκε πάνω στη διπλή άρνηση τόσο της σοσιαλδημοκρατίας (...) όσο και του δογματικού κομμουνισμού, που πήρε τη μορφή των αυταρχικών καθεστώτων του "υπαρκτού σοσιαλισμού" που χρεοκόπησαν (...) είναι η διπλή υπέρβαση αυτών των δύο ιστορικών ρευμάτων που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα. Κι ενώ τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά ακόμη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όλες τις δυνατότητες να αποδειχτεί η νέα σύνθεση των θετικών εμπειριών του παρελθόντος, η σύγχρονη απάντηση της Αριστεράς στις προκλήσεις της εποχής μας, η νέα Αριστερά του 21ου αιώνα. Το ΚΚΕ μπορεί να μας κάνει όση κριτική θέλει, και την έχουμε ανάγκη αν είναι ουσιαστική. Δεν μπορεί όμως να είναι απέναντι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αν είναι απέναντι από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι δίπλα στον Σαμαρά, και ο αριστερός κόσμος αυτό δεν το αντέχει».
Ομολογεί ότι βασικός στόχος ήταν, και παραμένει για τις δυνάμεις που συγκρότησαν στην αρχή τον ΣΥΝ και σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, το ξεπέρασμα του κομμουνιστικού κινήματος και η σοσιαλδημοκρατικοποίησή του. Τα περί υπέρβασης της σοσιαλδημοκρατίας είναι «τρίχες κατσαρές», αφού αυτό που υπερβαίνεται είναι ο κομματικός σχηματισμός της σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, υιοθετώντας ο ΣΥΡΙΖΑ βασικά στοιχεία της πολιτικής της νεοκεϋνσιανής διαχείρισης που εξέφραζε παλιότερα το ΠΑΣΟΚ.
Στις αρχές του 1990 επιχειρήθηκε η προσπάθεια μετάλλαξης του ΚΚΕ, απεμπόλησης των αρχών του κομμουνιστικού κινήματος και δορυφοροποίησης γύρω από το ΠΑΣΟΚ στο όνομα της κεντροαριστεράς. Με αυτήν τη γραμμή πολιτεύτηκε το τμήμα πρώην στελεχών του ΚΚΕ που το εγκατέλειψε, αφού απέτυχε να το διαλύσει, και πέρασε στον ΣΥΝ για το μεγαλύτερο διάστημα της δεκαετίας του 1990. Σήμερα, λοιπόν, καλείται το ΚΚΕ να δορυφοροποιηθεί γύρω από το νέο πόλο της σοσιαλδημοκρατίας, τον ΣΥΡΙΖΑ, απειλούμενο ότι διαφορετικά θα αντιμετωπίσει πρόβλημα επιβίωσης.
Αδικα, βεβαίως, κοπιάζουν!
