1. Η γενική παιδεία του Νεοέλληνα είναι αποκλειστικά και απελπιστικά τηλεοπτική. Παιδεία που έχει τις ρίζες της στην τηλεοπτική επταετία. Καμιά φορά τη θυμίζει, την αντιγράφει και την ξεπερνά σε αυταρχισμό. Η διαφορά της με τη χούντα είναι ότι τότε υπήρχε ένα αφεντικό. Τώρα έχει πολλά αφεντικά.
2. Προσπαθώντας να ξεπεράσουν την καθημερινή μιζέρια, οι πολίτες παρακολουθούν τη ζωή τους να καταρρέει, περιμένοντας ένα θαύμα μέσα από τη μικρή οθόνη. Ετσι, η τηλεόραση εξελίσσεται σε μια θρησκευτική αίρεση και ο θεατής σε ποίμνιο, που μετέχει σε όλες τις λειτουργίες της. Μακριά από τους πρόποδες της πραγματικότητας, το ποίμνιο ανεβαίνει τα όρη της τηλεόρασης, καταναλώνοντας ό,τι χρειάζεται: Μια γενναία δόση σκανδάλων και ατέλειωτες συνωμοσίες εις βάρος του που «αποκαλύπτονται» από «έγκυρες πηγές»!
3. Στους βοσκοτόπους των στούντιο, το ποίμνιο περιφέρεται σαν στη στάνη του, στον τόπο που θα ήθελε να ζήσει για πάντα, μέχρι αυτός να γίνει χλοερός και τόπος αναπαύσεως. Εκεί ακούς το ποίμνιο να μιλά με πάθος και αφέλεια στους δημοσιογράφους με τον τρόπο των αποκαλύψεων για τα προσωπικά του, «χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ».
4. Η σκοτεινή καταγωγή της ελληνικής τηλεόρασης, εξαιτίας της αδυναμίας μας ν' αντιδράσουμε, κάνει την αίγλη της μεγαλύτερη. Υπάρχει και μας περιέχει με μια δωρική απλότητα και με το λόγο των δημοσιογράφων, που συχνά γίνεται παράγγελμα.
5. Το γεγονός ότι οι κάμερες της τηλεόρασης περιφέρονται σαν τις άδικες κατάρες παντού δίνουν την ψευδαίσθηση και στον τελευταίο θεατή να αισθάνεται αναπόσπαστο μέρος της μικρής οθόνης και να μπορεί να παρεμβαίνει σε κάθε θέμα.
6. Οπως κάθε πιστός διαλέγει μια εικόνα από τη θρησκεία του και τη λατρεύει, τη φοβάται και της υποτάσσεται, έτσι ακριβώς το ποίμνιο διαλέγει τον δημοσιογράφο που του ταιριάζει. Αργόστροφη και συντηρητική η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Δεν συνάντησε καμία δυσκολία στο να ωραιοποιεί κάθε ποταπότητα του καθεστώτος. Αντίθετα, είναι διάχυτη η δυσφορία της σε κάθε αντίθετη άποψη, γιατί την υποχρεώνει να φορέσει το βιαστικό βλέμμα του Πρετεντέρη, όταν μπαίνει στη γνωστή αγγαρεία να κατακεραυνώνει τα πλήθη.
7. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας, με τον πιο δαιμονικό τρόπο, η τηλεόραση ξεπλένει όλα τα κρίματα του χαλιφάτου της Αμερικής. Αποσιώπησε ομόφωνα ότι η Αμερική εκπαίδευσε και εξόπλισε του τζιχαντιστές ενάντια στον Ασαντ. Αλλά η ΙΣΙΣ, το γνήσιο παιδί της, ξεπέρασε τον δάσκαλό της σε αγριότητα, και τώρα φαίνεται καθαρά ότι ο τζιχαντιστής που κόβει κεφάλια και ο Αμερικανός πεζοναύτης που «καθαρίζει» μια ολόκληρη οικογένεια στο Αφγανιστάν είναι ένα και το αυτό. Αυτός, εξάλλου, είναι και ο βασικός λόγος ύπαρξης της τηλεόρασης: Πρόκειται για πλυντήριο, στο οποίο το ποίμνιο παραδίνεται και ξεπλένεται μέσα στα απόνερα. Το μέλλον του ποιμνίου από δω και στο εξής είναι πάνω - κάτω γνωστό και το σημαδεύει για πάντα. Δεν μπορεί να κρατήσει στοιχειωδώς μια ισορροπία, αφού είναι ανεύθυνο ως προς τη ζωή του, η οποία είναι το πιο περιζήτητο εμπόρευμα. Τη ζωή του, που ανατράπηκε αργά αλλά σταθερά, επειδή το ποίμνιο παραμυθιάστηκε ότι, μέσω της μικρής οθόνης, μπορεί να γίνει μέρος της δύναμης που τη λειτουργεί.
Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
