Το δήθεν «τέλος της ανομίας» που επικαλείται η κυβέρνηση για τα πανεπιστήμια και συνοδεύεται με λουκέτα στις σχολές, με ΜΑΤ και με επιθέσεις σε φοιτητές, συνιστά ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής. Ο αυταρχισμός και η καταστολή κυβέρνησης και πρυτανικών αρχών δεν έχουν στόχο την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, όπως τάχα ισχυρίζονται. Εξάλλου, αν τους ενδιέφερε η ομαλή λειτουργία των ιδρυμάτων, δε θα έκλειναν εντελώς αυθαίρετα όλες τις σχολές του κέντρου, πέντε μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, στέλνοντας τους φοιτητές σπίτι τους, μακριά από τα μαθήματά τους και τις συλλογικές τους δραστηριότητες. Ομως δεν τους πέρασε. Με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΜΑΣ, συνεδρίασαν άμεσα τα ΔΣ των Συλλόγων τους, προχτές, μετά την πρώτη επίθεση των ΜΑΤ και οργάνωσαν την αγωνιστική απάντηση των φοιτητών. Για δυο μέρες, διαδήλωναν στην Αθήνα σχεδόν από το πρωί μέχρι το βράδυ, δίνοντας αποστομωτική απάντηση στην καταστολή. Και αυτή πρέπει να συνεχίσει να είναι η απάντηση: Οργανωμένος συλλογικός αγώνας για τις πραγματικές ανάγκες τους στις σπουδές και στη ζωή τους.
Γιατί, το πανεπιστήμιο του αυταρχισμού και της καταστολής που οικοδομεί η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, δεν έχει ως γνώμονα τις ανάγκες των φοιτητών, των παιδιών του λαού που μοχθούν για να σπουδάσουν, ούτε προσβλέπει στην ανάπτυξη της επιστήμης με σκοπό την ανακούφιση του λαού. Αντίθετα, έχουν ανάγκη την καταστολή της αγωνιστικής δράσης στο πανεπιστήμιο, που θα είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις επιχειρήσεις σε κάθε λειτουργία του. Γιατί, πώς άραγε θα μπορέσουν μεγάλες επιχειρήσεις και μονοπωλιακοί όμιλοι που θέλουν να κάνουν επενδύσεις π.χ. στην έρευνα, να εμπιστευτούν ένα πανεπιστήμιο όπου υπάρχει κίνημα φοιτητών, πανεπιστημιακών, εργαζομένων, που διεκδικούν έρευνα σε όφελος των λαϊκών αναγκών; Κι από την άλλη μεριά, πώς θα πιάσει υψηλές θέσεις στις περίφημες λίστες διεθνών αξιολογήσεων ένα πανεπιστήμιο που αφιερώνει π.χ. περισσότερα κονδύλια στη φοιτητική μέριμνα κι όχι σε λειτουργίες που θα του αποφέρουν κέρδος; Τέτοια πανεπιστήμια θέλουν να φτιάξουν, γι' αυτό χρειάζονται την καταστολή. Καταστολή απέναντι σε όποιες αγωνιστικές διεκδικήσεις για τις λαϊκές ανάγκες.
Να γιατί και οι φοιτητές, απέναντι σε αυτό το κλίμα που θέλουν να επιβάλλουν κυβέρνηση και πρυτανικές αρχές, πρέπει να απαντήσουν με ένταση των αγώνων τους, προτάσσοντας τις πραγματικές ανάγκες τους. Τώρα να απαιτήσουν να μη στοιβάζονται στα αμφιθέατρα και να προσληφθεί το αναγκαίο διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, σύμφωνα με τις ανάγκες των ιδρυμάτων. Να φτιαχτούν εστίες σε όλα τα ιδρύματα, να εξασφαλιστεί δωρεάν σίτιση και μετακινήσεις, να μη χρειάζεται να πληρώνουν διαρκώς από την τσέπη τους για σημειώσεις και άλλα υλικά στις σχολές, να μη χρειάζονται μια περιουσία για να σπουδάσουν. Να έχει το πτυχίο τους πραγματικό αντίκρισμα, να βγαίνουν οι απόφοιτοι ολοκληρωμένοι επιστήμονες στο αντικείμενό τους και να μη χρειάζεται από το δεύτερο και τρίτο έτος να αγωνιούν για το πώς θα συμπληρώσουν το πτυχίο με μεταπτυχιακά και με διαφόρων ειδών σεμινάρια, για να έχουν μια καλύτερη τύχη να βρουν δουλειά στο αντικείμενό τους. Αυτός ο αγώνας αποτελεί αποστομωτική απάντηση στον κυβερνητικό αυταρχισμό και στο πανεπιστήμιο που θα κάνει μπίζνες για τα κέρδη των επιχειρήσεων.
