Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας συνοψίζει σε ανακοίνωσή του τη σημασία της
Την κατάκτηση της Κυριακής αργίας, το 1914, στο πλαίσιο της μακρόχρονης και σκληρής πάλης της εργατικής τάξης για τον καθορισμό της εργάσιμης μέρας, υπενθυμίζει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Σε σχετική ανακοίνωσή του συνοψίζει τη σημασία της κυριακάτικης αργίας για την εργατική τάξη και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους έχει βρεθεί, έναν αιώνα μετά την καθιέρωσή της, στο στόχαστρο των καπιταλιστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Ανάμεσα σε άλλα, ο Σύλλογος επισημαίνει: «Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914. Από τότε έως σήμερα έχουν αναπτυχθεί αγώνες για την τήρηση του 8ωρου και για το δικαίωμα του εργαζόμενου στην Κυριακάτικη αργία. Από τη στιγμή που τον 19ο αιώνα η εργατική τάξη με την πάλη της έβαλε κάποιο φραγμό στην απεριόριστη επέκταση της εργάσιμης μέρας οι καπιταλιστές δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να επιβάλλουν τρόπους αύξησης της εκμετάλλευσης, είτε με παράταση της εργάσιμης μέρας, είτε με απασχόληση χωρίς κανονική εργάσιμη μέρα, στη βάση του ωρομίσθιου, δηλαδή αύξηση της εκμετάλλευσης μέσω της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Σήμερα, οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι σε όλο τον κόσμο καλούν την εργατική τάξη να κάνει "θυσίες" για να εξασφαλιστεί η "ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας". Πρόκειται βέβαια για την εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους μέσω της μείωσης της τιμής της εργασίας».
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων υπογραμμίζει πως τα μέτρα για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι αποσπασματικά: «Η συγκυβέρνηση κρύβει ότι και αυτό το μέτρο αποτελεί κομμάτι ενός παζλ αντιλαϊκών ρυθμίσεων, θεσμικών και άλλων με στόχο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στο εμπόριο και τις υπηρεσίες, για την πιο γρήγορη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του μεγάλου κεφαλαίου στο εμπόριο και την εξαφάνιση των μικρών. Αλλωστε, αυτό εννοεί η κυβέρνηση όταν μιλάει για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στο χώρο. Τέτοια μέτρα είναι οι χιλιάδες απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, η φορολογική πολιτική, η αντιασφαλιστική επέλαση, η εργάσιμη εβδομάδα των 7 ημερών και των 68 ωρών. (...) Η ευελιξία στο ωράριο εργασίας των εργαζομένων, που συνδυάζεται με το απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας του εμπορίου, βάζει στο στόχαστρο πρώτα και κύρια τη μητρότητα της γυναίκας εμποροϋπαλλήλου, τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου, το αναφαίρετο δικαίωμά του για προσωπική, κοινωνική, οικογενειακή ζωή, εξαντλεί σωματικά και ψυχικά τον εργαζόμενο».
Τέλος, στην ανακοίνωσή του ο Σύλλογος συνοψίζει το πρίσμα μέσα από το οποίο πρέπει να βλέπουν οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες τον αγώνα για την υπεράσπιση της αργίας της Κυριακής: «Η πάλη των εργαζομένων με αίτημα Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα για όλο το χρόνο είναι αναπόσπαστα δεμένη με την κατάργηση του ωρομίσθιου και της μερικής απασχόλησης και τη μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους τους εργαζόμενους, ωράριο εργασίας για τους εργαζόμενους 40ωρο - 8ωρο - 5ήμερο. Είναι πάλη για τα όρια της εργάσιμης μέρας ανάμεσα στο συνολικό κεφαλαιοκράτη, δηλαδή την αστική τάξη, και στο συνολικό εργάτη, δηλαδή την εργατική τάξη».
