Οταν καταφεύγεις σε λαθροχειρίες για να τεκμηριώσεις τη θέση σου σημαίνει πως έχεις «λερωμένη τη φωλιά σου». Ο λόγος για τον Θ. Καρτερό και το άρθρο του στη χτεσινή «Αυγή», που προσπαθεί να μας πείσει ότι σήμερα το ΚΚΕ ξεστρατίζει από τις πολιτικές του παραδόσεις - με αναφορά μάλιστα στον Χαρίλαο Φλωράκη -, ότι ποτέ το ΚΚΕ δεν έβαζε προϋποθέσεις συμφωνίας σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η θέση για την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ, προκειμένου να προχωρήσει σε συνεργασίες.
Προφανώς ο κ. Καρτερός θέλει να ξεχνά ότι το ΚΚΕ πάντα - όχι μόνο σήμερα - έκρινε τη στάση των πολιτικών δυνάμεων όχι με βάση τον αυτοχαρακτηρισμό τους αλλά με βάση την απάντηση στο δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό». Με βάση αυτό το κριτήριο το ΚΚΕ άσκησε αντιπολίτευση και στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που είχαν έρθει με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, που ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε τολμά να διατυπώσει. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει ότι η στήριξη των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, όπως προβλέπει το λεγόμενο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», είναι προϋπόθεση για τη σωτηρία του λαού. Οσον αφορά τις «εγγυήσεις» αυτής της σωτηρίας δεν υπάρχει τίποτα άλλο έξω από ορισμένες υποσχέσεις για ψίχουλα που είναι σταγόνα στον αντιλαϊκό - αντεργατικό ωκεανό. Αυτά είναι τα «ελάχιστα» στα οποία υποτίθεται θα πρέπει να συμφωνήσει το ΚΚΕ στηρίζοντας ή δίνοντας ανοχή σε μια κυβέρνηση, που βεβαίως θα ασχοληθεί με τα πάντα, με όλη την ατζέντα της οικονομικής διαχείρισης αλλά και της εξωτερικής πολιτικής και όχι με 2 - 3 ζητήματα.
Είναι λοιπόν ένα ερώτημα πώς είναι δυνατόν το ΚΚΕ, να στηρίξει μια κυβέρνηση με πρόγραμμα που βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση από το πρόγραμμά του. Πώς είναι, για παράδειγμα, δυνατόν το ΚΚΕ να στηρίξει μια κυβέρνηση που αντί να διαγράψει μονομερώς το χρέος θα διαπραγματευτεί τις δόσεις με τις οποίες ο λαός θα το πληρώσει; Μια κυβέρνηση που αντί να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και τα μνημόνια διαρκείας της δηλώνει ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της ΕΕ και της Ευρωζώνης, θα παλέψει για τη σωτηρία του ευρώ; Μια κυβέρνηση που αντί να ανακτήσει τις εργατικές - λαϊκές απώλειες, αντί να ξηλώσει το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο δεσμεύεται ότι θα στηρίξει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, την επιχειρηματικότητα, το επενδυτικό περιβάλλον; Μια κυβέρνηση που αντί να έχει ως στόχο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών υπόσχεται ορισμένα ψίχουλα σε όσους έχουν οικογενειακό εισόδημα κάτω από 800 ευρώ, δηλαδή μόνο όσους λιμοκτονούν;(!) Μια κυβέρνηση που αντί να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια θα τα ενισχύσει;
Τελικά, όχι μόνο δεν έχουν τσίπα αλλά δεν κρύβονται κιόλας. Γιατί στην πραγματικότητα ο Θ. Καρτερός δεν απευθύνεται στο ΚΚΕ - γιατί ξέρει την απάντηση. Απευθύνεται σε όσους εργαζόμενους, νέους, ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων νιώθουν αριστεροί και ριζοσπάστες και τους λέει καθαρά: Ξέρουμε πως δεν μας εμπιστεύεστε, ξέρουμε ότι νιώθετε πως μπορεί να σας προδώσουμε, ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΙ, θα ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ με το έτσι θέλω, γιατί αλλιώς θα έχετε ιστορικές ευθύνες, θα παίξετε το παιχνίδι της Δεξιάς, των μνημονιακών πολιτικών της Μέρκελ κ.λπ. Γι' αυτό το σκοπό θα ήθελαν πολύ το ΚΚΕ να παίξει το ρόλο του άλλοθι, να αξιοποιήσουν την εμπιστοσύνη που έχει ο λαός στο ΚΚΕ για να προκαλέσουν σύγχυση. Δεν σφάξανε.
