Αποσπάσματα από τη χτεσινή ομιλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάση Παφίλης, δίνοντας το στίγμα της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή, ανέφερε παίρνοντας χτες το λόγο: «Μπαίνω στον πειρασμό να πω ότι αν δεν ήμασταν κι εμείς εδώ μέσα, η συνεδρίαση θα ήταν ανταλλαγή συγχαρητηρίων ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΟΤΑΜΙ και στον ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως με ορισμένες παρενθέσεις, πιέσεις κ.λπ., σε ό,τι αφορά την επερχόμενη συμφωνία».
Οπως τόνισε, από τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καταργήσει το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση με ένα άρθρο, τώρα, «το διαχωρίζουμε: 70% είναι καλό, φιλεργατικό δηλαδή, φιλολαϊκό και 30% τοξικό».
«Εμείς», πρόσθεσε, «λέμε ότι η συμφωνία που φαίνεται - δεν θέλω να την αναλύσω - και που δημοσιεύεται, κινείται στον ίδιο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στον ίδιο δρόμο του ευρωπαϊκού μονόδρομου, στον ίδιο δρόμο που έφερε τους εργαζόμενους εδώ». Αρα, το θέμα «δεν είναι να φύγει μια κυβέρνηση, αλλά να φύγει αυτή η πολιτική του ευρωμονόδρομου, του δρόμου της καπιταλιστικής ανάπτυξης».
Και συνέχισε: «Εμείς λέμε καθαρά ότι από τη μια μεριά είναι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και από την άλλη είναι τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους, δηλαδή ΕΕ, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ και όλα τα υπόλοιπα. Αυτοί είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι. Αυτοί έφεραν τον κόσμο στην κόλαση. Αυτή είναι η βασική αντίθεση και θα πρέπει να λυθεί. Αυτή η αντίθεση θα λυθεί με σκληρή ταξική πάλη και με ανατροπή, με κοινωνική επανάσταση. Αλλιώς, δεν λύθηκε ποτέ στην Ιστορία.
Εδώ δεν χωράνε διλήμματα. 'Η θα είσαι με τους εργαζόμενους και το λαό ή με τα μονοπώλια. Δεν μπορείς να κάνεις φιλολαϊκή πολιτική όταν την οικονομία την έχουν οι καπιταλιστές.
Οταν ξεκινάς με τη θέση ότι είναι αδιαπραγμάτευτη μέσα στην ΕΕ πρέπει να εξηγήσεις στο λαό και τι σημαίνει. Τι λέγαμε εμείς; Οτι η ΕΕ είναι ένωση καπιταλιστικών χωρών και έχει στόχο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οταν ψηφιζόταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ μάς είπατε πολιτικά καθυστερημένους, γιατί είπαμε ότι θα οδηγήσει σε βαρβαρότητα. Σήμερα, υπάρχει σοβαρός άνθρωπος να ισχυριστεί ότι είναι φιλολαϊκή η ΕΕ; Οταν λες ότι σέβομαι και ακολουθώ την ΕΕ, θα εφαρμόσεις την πολιτική της ανταγωνιστικότητας, της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου κ.λπ.».
Οι εργαζόμενοι να παλέψουν για αυτά που τους ανήκουν
Παρακάτω, ο Θ. Παφίλης υπογράμμισε: «Σε όσους τολμούν να μας πουν ότι δεν ενδιαφερόμαστε για το σήμερα και για το άμεσο, να σταματήσουν, γιατί είναι τουλάχιστον ανήθικο. Οι κομμουνιστές - με τις αδυναμίες μας, με τα προβλήματά μας - λιώνουν τα παπούτσια τους, ξενυχτάνε έξω από τα εργοστάσια, διαθέτουν το ελεύθερο χρόνο τους, αφήνουν τα παιδιά τους, κάνουν κάποιες σύγχρονες θυσίες, ίσως λιγότερες από τις προηγούμενες γενιές, για να μπορέσουν να ξεσηκώσουν τον κόσμο όταν άλλοι δεν συμμετέχουν ούτε καν στην απεργία.
Παλεύουμε κάθε μέρα για το παραμικρό πρόβλημα, γιατί όσο ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι με την πάλη του μπορεί να κερδίσει, τόσο μπορεί καλύτερα να αντιληφθεί και τη μεγάλη ανατροπή που πρέπει να κάνει.
Εμείς θέλουμε να ενώσουμε το λαό σε ταξική κατεύθυνση. Αυτή θα είναι η δύναμη. Η ορμή που θα δοθεί από το λαό, όταν ενωθεί και αντιληφθεί τα ταξικά του συμφέροντα. Αυτό είναι η λαϊκή, κοινωνική συμμαχία που θα παλεύει να αποσπάσει κατακτήσεις. Θέλουμε το κίνημα όχι να χειροκροτάει οποιαδήποτε κυβέρνηση, αλλά να παλεύει, να βάζει στόχους, να δυναμώσει τη λαϊκή αλληλεγγύη, στην πάλη για την κατάργηση των μονοπωλίων, για το σοσιαλισμό.
Οταν όλοι προσκυνούσαν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, όταν όλοι υποτάσσονταν στο νέο βάρβαρο κόσμο, όταν χαιρέτιζαν την πτώση του τείχους και το ότι μπαίνουμε... σε μία νέα περίοδο ειρήνης και συνεργασίας, μείναμε όρθιοι. Και γι' αυτό δεν ψηφίζουμε προγραμματικές δηλώσεις καπιταλιστικής διαχείρισης, φτωχοκομείου, νέας λιτότητας και λιτού βίου. Θα ήταν σαν να απαρνιόμασταν όχι μόνο το δικό μας ρόλο, αλλά τον ιστορικό ρόλο της ίδιας της εργατικής τάξης. Λέμε στους εργαζόμενους να παλέψουν για να πάρουν αυτά που τους ανήκουν και δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω, όσες πιέσεις και αν υπάρχουν. Διότι η ίδια η ζωή απαιτεί ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα που να είναι στην πρώτη γραμμή του κινήματος, για να ανοίξει δρόμο στις μεγάλες ανατροπές που ορισμένοι τις έχουν απαρνηθεί και θεωρητικά, αλλά και πρακτικά».
