Στερνό «αντίο» στον σ. Γιάννη Σκαρπερό

Αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, παραβρέθηκε στην κηδεία και στάθηκε στην τιμητική φρουρά

Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και σεβασμού, αποχαιρέτησαν χτες το μεσημέρι, από το Νεκροταφείο Ζωγράφου, πλήθος κόσμου, συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι, το σ. Γιάννη Σκαρπερό, που «έφυγε» από τη ζωή, την Παρασκευή 5/6, σε ηλικία 59 ετών, αφού πάλεψε για τρία χρόνια με τον καρκίνο.

Στην πολιτική κηδεία του σ. Γ. Σκαρπερού παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, καθώς και του ΚΣ της ΚΝΕ, με επικεφαλής τον Γραμματέα του, Θοδωρή Χιώνη. Σε όλη τη διάρκεια της τελετής, τιμητική φρουρά στο πλευρό του εναλλάσσονταν σύντροφοί του από το Κόμμα και την ΚΝΕ, ενώ σύντροφοί του από την ΤΟ Καλλιτεχνών αποχαιρέτησαν τον σ. Γ. Σκαρπερό με δύο τραγούδια, τους «Γερανούς» και τα «Δακρυσμένα Μάτια».

Ενας αληθινός σύντροφος, ένας ακέραιος κομμουνιστής

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, τον σ. Γ. Σκαρπερό αποχαιρέτησε η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, η οποία υπογράμμισε μεταξύ άλλων:

«Είναι τόσο δύσκολο, τόσο πικρό να σε αποχαιρετούμε. Ομως, είναι το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, μπροστά σ' αυτά που έκανες εσύ για μας, μπροστά σ' όσα μας έμαθες, προπαντός με τη ζωή και τη στάση σου.

Βασάνιζες, ακόνιζες κι εφάρμοζες τη μέθοδό μας, το διαλεκτικό υλισμό. Είχε γίνει η φύση σου, ο τρόπος σκέψης και ύπαρξής σου. Σε κάθε μικρό και μεγάλο γεγονός της καθημερινότητάς σου, δεν ήσουν νατουραλιστής, έσκαβες κάτω απ' την επιφάνεια, ήσουν διαλεκτικός.

Πλήθος συντρόφων, φίλων και συγγενών στην κηδεία του σ. Σκαρπερού

Είπαμε πολλά για το μυαλό σου. Ομως, όχι. Σε σένα δεν υπήρχε η γνωστή απόσταση, η διάσταση του διανοούμενου με τον εργάτη. Σε σένα αυτά τα δύο είχαν συγχωνευτεί. Εργάτης του πνεύματος και του χεριού. Δε σκαρφάλωνες μόνο στις σκαλωσιές της νόησης, αλλά και της οικοδομής, του Φεστιβάλ. Δεν πελεκούσες μόνο μυαλά, αλλά και τα ξύλα και ένα σωρό άλλα υλικά με την επιδεξιότητα του καλού τεχνίτη. Ζούσες, Γιάννη, την κάθε σου στιγμή, γιατί έπαιρνες πολύ σοβαρά τη ζωή, γιατί σημασία δεν είχε για σένα το τέλος, σημασία είχε να προλάβεις ν' αφήσεις ό,τι περισσότερο στη ζωή που συνεχίζεται. Γι' αυτό δε σε τρόμαζε ο θάνατος. Μας έδειξες πώς να τον νικήσουμε.

Παιδί λαϊκής οικογένειας, γεννήθηκες το 1956 και μεγάλωσες στον Αγιο Παύλο στο Μεταξουργείο. Από μικρός στο μεροκάματο, κατάφερες με μεγάλη προσπάθεια να σπουδάσεις Ζωγραφική και Διακόσμηση Εσωτερικών Χώρων. Το 1981, οργανώθηκες στο ΚΚΕ στην Οργάνωση των Αμπελόκηπων. Εκεί δραστηριοποιήθηκες και στο κίνημα του Πολιτισμού, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αμπελόκηπων και την ΠΑΠΟΚ. Για πολλά χρόνια, δούλεψες στις μελετητικές ομάδες του ΚΜΕ, όπου έβαλες τις βάσεις της μαρξιστικής σου κατάρτισης. Το 1988, πέρασες στην τότε Αχτίδα Διανοουμένων - Καλλιτεχνών. Σημαντική ήταν η συμβολή σου στη διάρκεια της εσωκομματικής κρίσης την περίοδο '89 - '91, για να διατηρηθεί η επαναστατική φυσιογνωμία του Κόμματός μας. Ο ρόλος σου στην ανασυγκρότηση της Αχτίδας Καλλιτεχνών μετά την κρίση, από τη θέση του μέλους της Αχτιδικής Επιτροπής και του Αχτιδικού Γραφείου, ήταν καθοριστικός. Στο Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του Κόμματός μας ήσουν από το 1996, ως επαγγελματικό στέλεχος, συμβάλλοντας παράλληλα και στον Τομέα Προπαγάνδας. Την ίδια περίοδο, δραστηριοποιήθηκες και στο ΚΕΘΕΑ "ΔΙΑΒΑΣΗ", από τη θέση σου στο ΔΣ του Συλλόγου Γονέων.

Σε νεαρότατη ηλικία, σε μπάσαν οι αστοί στα σαλόνια και τα κρουαζιερόπλοια, εντυπωσιασμένοι απ' τη φρεσκάδα και τη δύναμη των πρώτων, ακόμη, έργων σου. Μόλις κατάλαβες ότι θα χάσεις την ψυχή σου, την ανθρωπιά, ξέκοψες απ' όλα αυτά. Ναι, δεν ήσουν με όλους καλός. Στους εχθρούς του καλού ήσουν αμείλικτος και μ' ό,τι σ' εμπόδιζε να το υπηρετήσεις αποφασιστικός, απόλυτος. Αυτές οι εμπειρίες από τις δύο τάξεις στην κοινωνία, με τις αβυσσαλέες αντιθέσεις τους, σε έφεραν στο Κόμμα. Κι όταν ένιωσες πως σε έχει ανάγκη, στα χρόνια της εσωκομματικής κρίσης, αλλά κι αργότερα στο Τμήμα Πολιτισμού, δε δίστασες ούτε στιγμή να απαρνηθείς τη μεγάλη αγάπη σου, τη ζωγραφική, και να αφιερωθείς ολοκληρωτικά σ' αυτό σαν επαγγελματικό στέλεχός του. "Πώς δεν έχω έργο;" απαντούσες σ' όσους σε έκριναν γιατί σπάνια ζωγράφιζες πια. "Δεν είναι έργα μου τα ταμπλό και οι εξέδρες στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, δεν είναι έργο μου ο Λένιν εκεί στη μέση της κεντρικής πλατείας, δεν είναι έργα μου τα μνημεία για τον ΔΣΕ που στήνουμε εδώ κι εκεί, δεν είναι έργα μου οι αφίσες και οι μακέτες για τις μπροσούρες μας;".

Ναι, Γιάννη, ανώνυμα έργα σου είναι όλ' αυτά κι ακόμη πιο πολλά, που δε φαίνονται μες τη συλλογική δουλειά. Ναι, είσαι κι εσύ πίσω απ' τα βήματα του Κόμματός μας. Γι' αυτό χαιρόσουνα και καμάρωνες τόσο, με όλη την ανιδιοτέλεια του κομμουνιστή.

Ετσι πρέπει να είναι ένας αληθινός σύντροφος, ένας ακέραιος κομμουνιστής. Οπως ήσουν εσύ. Εσύ που έφυγες, δεν ήσουν σκίτσο που σβήστηκε, ούτε τραγούδι που τέλειωσε. Ησουν ένα ακόμη ορόσημο για πολλαπλασιασμό».

Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, τον σ. Γ. Σκαρπερό αποχαιρέτησε η Αλεξάνδρα Προυσανίδου, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Η σταθερή αγωνιστική σου πορεία, το προσωπικό σου παράδειγμα, η πίστη σου στην πάλη για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, οι τεράστιες δυνάμεις που έχει η γνώση της επιστήμης, της τέχνης, όταν συνδεθεί με την πάλη για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, θα μας δίνουν δύναμη στους καθημερινούς δύσκολους, αλλά και συνάμα όμορφους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, στο πλευρό του Κόμματός μας. Και σε αυτούς τους αγώνες θα σε θυμόμαστε πάντα».

"Ριζοσπάστης" Τρίτη 09 Ιούνη 2015