CHP, MHP και HDP αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ενώ οι βιομήχανοι ζητούν συνεργασία προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης
 |
Το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας φαίνεται να προκρίνει η τουρκική πλουτοκρατία (τουλάχιστον στην πλειοψηφία της), μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, στις οποίες κανένα κόμμα δεν κατέκτησε απόλυτη πλειοψηφία, αν και το AKP παραμένει πρώτο και με σημαντική διαφορά.
Αλλωστε, από τη Δευτέρα ακόμα, η Ενωση Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών της χώρας (TUSIAD) σημείωνε σε ανακοίνωσή της ότι «ελπίζουμε ότι όλα τα κόμματα θα κινηθούν με συμφιλιωτικό τρόπο και σε συμφωνία με το κράτος δικαίου και θα κινητοποιηθούν μαζί για τα συμφέροντα της χώρας», διατυπώνοντας την «ελπίδα της» για «πρόοδο σε όλες τις πλευρές της οικονομικής ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης μια παγκόσμια ανταγωνιστικής βιομηχανικής δομής και των ανθρώπινων πόρων».
Τα διάφορα «σενάρια» για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης έδιναν και έπαιρναν ακόμα περισσότερο χτες, με πρώτο το εθνικιστικό MHP να εμφανίζεται να έχει ήδη διαμορφώσει «όρους» για μια κυβερνητική συνεργασία με το AKP (ζητώντας μεταξύ άλλων, σε περίπτωση συνταγματικής αναθεώρησης να μη γίνουν «παραχωρήσεις» στην κουρδική μειονότητα).
Ακόμα, ο ηγέτης του σοσιαλδημοκρατικού CHP, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, άφησε ανοιχτή την πόρτα σε όλα τα ενδεχόμενα, υπογραμμίζοντας πως «είναι ώρα να εγκαταλείψουμε τις μοχθηρές συζητήσεις... κανένας δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει τη χώρα χωρίς κυβέρνηση».
Επιπλέον, ενδεικτικές ήταν και οι δηλώσεις που έκανε στο CNN το ηγετικό στέλεχος του φιλοκουρδικού HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, υπογραμμίζοντας πως «το AKP πρέπει να παρατήσει το όνειρο του καθεστώτος "ενός ανθρώπου". Πρέπει να βρουν μια λύση σε συνεργασία με τα κόμματα της αντιπολίτευσης».
Στο μεταξύ, αίσθηση προκάλεσε η επιλογή του Ρώσου ΠροέδρουΒλαντιμίρ Πούτιν να εκφράσει τα «συγχαρητήριά» του για την πρωτιά του AKP στον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με το CHP να μιλά για «ατυχή» κίνηση και το MHP να ζητά από τη Μόσχα να «απολογηθεί».
Τα μετεκλογικά «παζάρια» συνοδεύονται και από συζητήσεις για αλλαγές στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Ο Σ. Ντεμιρτάς τόνισε ότι όσον αφορά την πολιτική που ακολούθησε η Τουρκία στην περιοχή και ειδικά απέναντι στη Συρία, «έγιναν λάθη» που «δεν πιστεύω ότι μπορούν να συνεχιστούν αν υπάρξει συνεργασία», ενώ το στέλεχος του CHP, Φαρούκ Λόγκογλου, υπογράμμισε (σύμφωνα με το συριακό πρακτορείο ΣAΝΑ) πως κάθε κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία θα πάρει μέρος το κόμμα του, το πρώτο πράγμα που θα έκανε, θα ήταν να αλλάξει την πολιτική της Αγκυρας απέναντι στη Δαμασκό.
Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν χτες, AKP, CHP, MHP και HDP συγκεντρώνουν αντίστοιχα 40,87%, 24,56%, 18,29% και 13,12%, ωστόσο έγιναν αρκετές ενστάσεις και η κατανομή των εδρών αμφισβητείται από διάφορες πλευρές. Τα περισσότερα διεθνή και τουρκικά ΜΜΕ τους «έδιναν» αντίστοιχα 258, 132, 80 και 80 έδρες.
Νέα ένταση στο Ντιγιάρμπακιρ
Την ίδια στιγμή, νέα ένταση επικράτησε χτες στο Ντιγιάρμπακιρ, όπου σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, σκοτώθηκε ο πρόεδρος της ανθρωπιστικής ΜΚΟ «Γενί Ιχια Ντερ», η οποία συνδέεται με το κουρδικό κόμμα HUDA PAR, που θεωρείται «αντίπαλο» στο HDP. ΜΜΕ όπως η «Σαμπάχ» έκαναν λόγο μέχρι και για τέσσερις νεκρούς, ενώ μεταδίδονταν εικόνες συγκρούσεων που εμφανίζονταν ως αναταραχές μεταξύ Κούρδων, μετά από επίθεση (άγνωστων;) ενόπλων.
Στο μεταξύ, για την επίθεση στην προεκλογική συγκέντρωση του HDP την Παρασκευή, στην ίδια πόλη, με 3 νεκρούς και 100 τραυματίες, το κόμμα αυτό κατήγγειλε ως υπεύθυνο το «Ισλαμικό Κράτος».
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, χτες δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης (σύμφωνα με τη «Χουριέτ») συμφωνία που η τουρκική κυβέρνηση υπέγραψε τον περασμένο Δεκέμβρη με το Κατάρ, σύμφωνα με την οποία οι δύο πλευρές θα επιτρέπουν η μία στις Ενοπλες Δυνάμεις της άλλης να χρησιμοποιεί τα λιμάνια, τα αεροδρόμια αλλά και τον εναέριο χώρο της για κοινές ασκήσεις και συνεκπαίδευση. Ωστόσο, η συμφωνία συνδέεται και με την ενίσχυση της συνεργασίας των δύο χωρών «κατά της τρομοκρατίας». Θυμίζουμε ότι Τουρκία και Κατάρ έχουν υπάρξει από τους βασικότερους υποστηρικτές οργανώσεων τζιχαντιστών τύπου «Ισλαμικού Κράτους», όπως και από τους βασικότερους κατηγόρους της συριακής κυβέρνησης, στο πλαίσιο προάσπισης των σχεδιασμών των κυρίαρχων τάξεών τους.
