ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ «ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΕΧΟΥΣΑΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ»
«Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για τον εξωραϊσμό του αντιλαϊκού σχεδίου που έχει εισηγηθεί ως βάση της νέας συμφωνίας στους δανειστές, έστησε η κυβέρνηση χτες βράδυ στη Βουλή, με τον Αλ. Τσίπρα να αξιώνει την ανοχή, αν όχι τη στήριξη του λαού, απειλώντας ότι καραδοκούν «οι παράλογες προτάσεις» της ΕΕ.
Μην μπορώντας να κρύψει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της κυβερνητικής πρότασης, οχυρώθηκε πίσω απ' τη δικαιολογία ότι αυτή αποτελεί τον «κοινό τόπο των διαπραγματεύσεων», την «έμπρακτη απόδειξη της αφοσίωσής μας στην ευρωπαϊκή ιδέα και της διάθεσής μας για έναν συμβιβασμό» και δεν αποτυπώνει τάχα θέσεις της κυβέρνησης.
Με δοσμένο το αντιλαϊκό σκέλος του κυβερνητικού σχεδίου, ο Αλ. Τσίπρας έκλεισε το μάτι στους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους στο κεφάλαιο, διαμηνύοντας ότι προϋπόθεση για τη συμφωνία είναι το ζήτημα του χρέους, που είναι κομβικό για τη δυνατότητα του αστικού κράτους να συμβάλλει στην αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας.
«Χρειαζόμαστε λύση που θα τελειώνει τη συζήτηση περί εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, που θα βάζει τέλος στην αποτυχημένη πολιτική των εξωπραγματικών και άπιαστων πλεονασμάτων και θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του χρέους, αυτό είναι το βασικό διακύβευμα της διαπραγμάτευσης», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, δίνοντας το στίγμα της σκοπιάς απ' την οποία διαπραγματεύεται με ΕΕ και ΔΝΤ και θέτοντας σε τρεις αράδες τα προτάγματα του ντόπιου κεφαλαίου, χάριν των οποίων άλλωστε θυσιάζονται τα εναπομείναντα δικαιώματα του λαού.
Για να αποσπάσει τη συναίνεση, ή τουλάχιστον τη λαϊκή ανοχή στα όσα αντιλαϊκά έρχονται, ο Αλ. Τσίπρας περιέγραψε με τα πιο μελανά χρώματα την πρόταση των δανειστών, ώστε μπροστά της η κυβερνητική πρόταση να φαντάζει «όαση». «Οφείλω να ομολογήσω ότι η εισήγηση που μου παρέδωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκ μέρους των θεσμών με εξέπληξε δυσάρεστα (...) η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να συναινέσει σε παράλογες προτάσεις», ανέφερε, σε μια προσπάθεια να φιλοτεχνήσει προφίλ υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων, το τσάκισμα των οποίων διασφαλίζει και η κυβερνητική πρόταση, με τη διατήρηση του ήδη διαμορφωμένου πλαισίου και την προσθήκη νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Το σκηνικό αντιπερισπασμού που επιχείρησε να στήσει, ώστε να παρουσιάσει αύριο την όποια συμφωνία σαν θρίαμβο, συμπληρώθηκε απ' την εκτίμηση ότι το σχέδιο της ΕΕ θα αποσυρθεί, μαζί με τον ισχυρισμό ότι αποτελεί «μια κακιά στιγμή για την Ευρώπη», όταν βεβαίως όσα αντιλαϊκά περιλαμβάνονται και στις δύο προτάσεις στην πραγματικότητα πηγάζουν από τις συνθήκες και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Οπως είπε, πεποίθησή του είναι ότι οι εταίροι «θα προσχωρήσουν στο ρεαλισμό» έχοντας αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση δεν αδιαφορεί για τις ανάγκες τους και «τους κανόνες που διέπουν τη νομισματική ένωση», καθώς και ότι «το ελληνικό ζήτημα αφορά το σύνολο της Ευρωζώνης (...) το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας».
Ο Αλ. Τσίπρας καταλήγοντας ζήτησε απ' τα άλλα κόμματα να τοποθετηθούν τι προτρέπουν την κυβέρνηση να πράξει, αν δέχονται αυτά που εμφανίζονται ως πρόταση των δανειστών ή αν συντάσσονται με τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Για το τέλος, άφησε τα καλέσματα υποταγής στον ίδιο το λαό, παρουσιάζοντάς του σαν «εθνικό στόχο» που έχει καθήκον να στηρίξει τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τη διευθέτηση του χρέους, την εξασφάλιση ενός ισχυρού επενδυτικού προγράμματος. Να στηρίξει την κυβέρνηση όχι για να αναπληρωθούν οι τεράστιες απώλειές του, αλλά για να προχωρήσουν τα επενδυτικά σχέδια του κεφαλαίου.
Οχι τυχαία, έκλεισε την πρωτολογία του εκβιάζοντας το λαό ότι όσο περισσότερο στηρίξει την εθνική διαπραγματευτική γραμμή τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα και καθησυχάζοντάς τον με προτροπές να είναι... «υπερήφανος» (!) και «ήσυχος» γιατί τάχα «η κυβέρνηση δεν θα λυγίσει σε παράλογες απαιτήσεις» και γιατί «η αντοχή θα φέρει καρπούς».
