Σε ανακοίνωσή της, για το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, η ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:
«Θυμόμαστε, διδασκόμαστε, αγωνιζόμαστε για τη λαϊκή συμμαχία, το λαό στην εξουσία, το σοσιαλισμό. Βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα από την τότε περίοδο για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, που είχε τη στήριξη των ΗΠΑ και της αστικής τάξης στην Ελλάδα, μπόρεσε να επιβληθεί γιατί δεν βρήκε απέναντί της έναν λαό οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, η πραγματική δύναμη του λαού ήταν υπονομευμένη από αυταπάτες, από την αναμονή των εκλογών που δήθεν θα έδιναν λύση σε χρονίζοντα λαϊκά προβλήματα, καθώς και από το κλίμα υποταγής και μοιρολατρίας.
Παρά το αρχικό "μούδιασμα" του λαού, το κίνημα ενάντια στη δικτατορία αναπτύχθηκε με την τεράστια συμβολή των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με τη δράση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τη διάδοση του παράνομου Ριζοσπάστη, του Οδηγητή και άλλων αντιδικτατορικών εντύπων. Ελπίδα, ώθηση στην αντιδικτατορική πάλη έδωσε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών στις φυλακές, στις εξορίες, και η άρνηση της υπογραφής δήλωσης μετανοίας. Η διεθνής αλληλεγγύη των σοσιαλιστικών χωρών, του παγκόσμιου εργατικού κινήματος αποτέλεσε σημαντική βοήθεια στο λαό.
Το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποίησε η χούντα για να αιτιολογήσει τη δικτατορία, ήταν ο "κομμουνιστικός κίνδυνος". Ο ισχυρισμός της επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά ότι ο αντικομμουνισμός είναι πάντα ο προπομπός για την περιστολή και κατάργηση ακόμα και αστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, για την επιβολή γενικότερων αντιλαϊκών μέτρων, που θίγουν άμεσα και βίαια τα πιο ζωτικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των κομμουνιστών.
Η διεθνής ιστορική πείρα αποδεικνύει ότι οι στρατιωτικές δικτατορίες αποτελούν πάντα λύσεις για την πλουτοκρατία, όταν δεν μπορεί με κοινοβουλευτικά μέσα να προωθήσει τα αντιλαϊκά της σχέδια. Ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά ότι η δικτατορία του κεφαλαίου, όποια μορφή κι αν πάρει, της στρατιωτικής δικτατορίας τότε και του κοινοβουλευτικού μανδύα σήμερα, το πολιτικό σύστημα είναι πάντα ταξικό, προσαρμοσμένο στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και της καταπίεσης των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Προϊόν της δικτατορίας των μονοπωλίων είναι η αντιλαϊκή επέλαση και η κρατική καταστολή που βιώνει σήμερα ο λαός από την πολιτική κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις διαχείρισης του συστήματος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα προωθούν μέτρα έντασης της κρατικής καταστολής και περιορισμού δικαιωμάτων και κατακτήσεων των λαών.
Μέρος και εργαλείο του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και οι νοσταλγοί της στρατιωτικής δικτατορίας, το εθνικοσοσιαλιστικό φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής που πρέπει να απομονωθεί από το λαό, ως η πιο άγρια φωνή του κεφαλαίου και του συστήματος. Ο λαός να απορρίψει την αντιδραστική θεωρία "των δυο άκρων", την οποία προωθεί η ΕΕ και η ΝΔ, επιδιώκοντας να ταυτίσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό και να δικαιολογήσουν αντιλαϊκά μέτρα και νόμους. Σήμερα χρειάζεται να δυναμώσει η αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική συσπείρωση και η λαϊκή κοινωνική συμμαχία, να οργανωθεί παντού στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στις γειτονιές.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις γυναίκες από τα εργατικά λαϊκά στρώματα, να αξιοποιήσουν την πολιτική και ταξική εμπειρία τους και να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση. Για την αποτροπή της μεγαλύτερης χρεοκοπίας του λαού, για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με αποδέσμευση από Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων».
