Ενα μετά το άλλο τα ψέματα τελειώνουν.Μαζί και η αντοχή όσων μέχρι τώρα στήριζαν ελπίδα στην αλλαγή κυβέρνησης, την ώρα που ήδη πληρώνουν ακριβά μια πολιτική στην οποία συμφωνούν και οι κυβερνώντες και αυτοί που θέλουν να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Οι «ιζνογκούντ», αυτοί, δηλαδή, που θέλουν να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη, όλο και πιο συχνά δίνουν εξετάσεις στην αστική τάξη, επαναλαμβάνοντας ότι δεν σκοπεύουν να πειράξουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Με την προχτεσινή τοποθέτησή του στο συνέδριο του «Economist» ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε από την αστική τάξη να του δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στην κυβέρνηση δηλώνοντας ευθαρσώς ότι αποδέχεται το μνημόνιο και ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα ζητήσει την αναστολή εφαρμογής του. Προοπτική που ήδη χειροκροτήθηκε από την αστική τάξη.
***
Πέρα από τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης για το πώς θα εκτονωθεί η λαϊκή αγανάκτηση, η πραγματικότητα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα απαιτεί άμεση πάλη.
Αυτή η πάλη δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της αν δεν έχει βάση της τη σύγκρουση με όλους εκείνους που έφτασαν τα πράγματα εδώ. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ενότητα - συμμαχία των από κάτω απέναντι στον κοινό εχθρό.
Κριτήριο η ταξική θέση: Από τη μια η φτώχεια, η ανεργία, η ανέχεια, αυτοί που παράγουν τον πλούτο.
Από την άλλη: Ο πλούτος που έχει παραχθεί κοινωνικά ιδιοποιείται ιδιωτικά από μια χούφτα κεφαλαιοκρατών, που με τη σειρά τους στηρίζονται από μια ομάδα πολιτικών κομμάτων που όσο κι αν καυγαδίζουν έχουν θεό τους το καπιταλιστικό κέρδος.
***
Για το λαϊκό κίνημα είναι κρίσιμο να βάλει απέναντι αυτούς που πράγματι έχουν την εξουσία ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Η πάλη του θα έχει αποτέλεσμα μόνο αν γνωρίζει τι πρέπει να ανατρέψει.
Αυτό είναι το καθήκον της λαϊκής συμμαχίας, αυτό είναι το στοιχείο της ενότητας. Μια λαϊκή συμμαχία όχι σαν ενότητα στο κενό αλλά με στόχο τη συγκεκριμένη απάντηση στη συγκεκριμένη επίθεση: Για να μην περάσουνε τα συγκεκριμένα μέτρα που οδηγούν το λαό να πληρώσει αυτά που δεν χρωστά, και για να ανοίγει δρόμος για άλλη εξουσία με άλλη οικονομία.
Στο διά ταύτα αυτό ερμηνεύεται με συγκεκριμένες πράξεις. Παράδειγμα η κινητοποίηση για τη δωρεάν μετακίνηση των ανέργων (ενάμισι ευρώ να πας κι άλλο τόσο να γυρίσεις, για να ψάξεις για δουλειά. Κι αν πας σε δυο και τρία αφεντικά πάει το 12ευρω του επιδόματος ανεργίας). Επιτακτικό αίτημα η δωρεάν μεταφορά των ανέργων; Επιτακτικό.
Αυτό το κίνημα έχει να αντιμετωπίσει εξίσου κι αυτούς που είναι στην κορυφή κι αυτούς που λειτουργούν ως «σκούπα» για να εμποδίσουν την κοινωνική αντίδραση να ξεφύγει από την κύρια πορεία που τους οδηγεί στην καταστροφή. Η «σκούπα» είναι ένας θετικός ρόλος στον καταμερισμό καθηκόντων εντός μιας ομάδας που έχει στόχο να φτάσει κάπου. Το ρόλο αναλαμβάνει ο πλέον έμπειρος που στέκεται στην ουρά της ομάδας και μαζεύει όποιον παρεκκλίνει από την πορεία. Αυτός, ο θετικός ρόλος, όμως, οδηγεί μαζικά στην καταστροφή όταν ο «σκούπας» υπηρετεί αντιδραστικό στόχο. Αυτός ο ρόλος έχει ανατεθεί σήμερα στον Λαφαζάνη επιτρέποντας στον Τσίπρα να κάνει κωλοτούμπες στην κορφή με τη σιγουριά ότι στη συνέχεια η σκούπα θα μαζέψει όσους βλέποντας τις κωλοτούμπες αρχίζουν να εγκαταλείπουν την ομάδα.
