Η εξειδίκευση της στρατηγικής του μεγάλου κεφαλαίου στην Παιδεία, δομημένη σε άρθρα και παραγράφους, είναι ουσιαστικά το περιεχόμενο του νομοσχεδίου που φέρνει αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι ίδιοι που έχουν ήδη τσακίσει τα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, τους μισθούς, αυτοί που διαλύουν την δημόσια Υγεία, που προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις, τώρα στρέφονται στα μυαλά και το μέλλον των παιδιών. Φέρνοντας αλλαγές στη δομή και στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης που -παρά την έντονη προπαγανδιστική προσπάθεια να εμφανιστούν σαν απάντηση σε σύγχρονες ανάγκες, σαν πρόοδος του εκπαιδευτικού συστήματος κ.ο.κ.- στερούν το μορφωτικό δικαίωμα όχι μόνο από τα παιδιά που από νωρίς σπρώχνονται στην κατάρτιση αλλά και από εκείνα που θα μπορέσουν να συνεχίσουν στο γενικό λύκειο. Οι ιδιαίτερα αρνητικές εξελίξεις που φέρνει, δεν αποτελούν υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών και των άμεσα εμπλεκόμενων στην εκπαίδευση αλλά υπόθεση όλων των εργαζόμενων.
Ουσιαστικά με το νομοσχέδιο, ορίζεται το ποιος θα μαθαίνει, τι θα μαθαίνει και πού θα το μαθαίνει. Με τα παιδιά της εργατικής τάξης να είναι εκείνα που θα αποτελέσουν τη μεγάλη μάζα του 70% σύμφωνα με τις προσδοκίες της κυβέρνησης, τις επιθυμίες κυρίως των μονοπωλίων, που θα σπρωχθούν από τα 15 τους στην επαγγελματική κατάρτιση η οποία «εμπλουτίζεται» και με τη μαθητεία. Το ελιτίστικο προσδεδεμένο στην εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση λύκειο και οι κάλπικες υποσχέσεις για άμεση έξοδο στην παραγωγή μετά το επαγγελματικό λύκειο, αποτελούν το μαστίγιο και το καρότο. Και στην πραγματικότητα, μετά το γυμνάσιο τα παιδιά δεν καλούνται να επιλέξουν. Εχουν επιλέξει άλλοι γι' αυτούς. Κανένας γόνος αστικής οικογένειας δε θα ακολουθήσει το επαγγελματικό λύκειο και τις άλλες δομές κατάρτισης, που προορίζονται αποκλειστικά για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, το αυριανό φθηνό εργατικό δυναμικό.
Οι εκπρόσωποι της -εκάστοτε- κυβέρνησης επαναλαμβάνουν ότι ο χώρος της Παιδείας είναι ευαίσθητος, χρειάζεται συναίνεση, δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης κλπ. Στην ουσία, πίσω από αυτή την επίκληση κρύβεται η επιθυμία στο χώρο της Παιδείας και κατά συνέπεια στο μυαλό και το μέλλον των παιδιών να υπάρχει η απόλυτη κυριαρχία της τάξης των εκμεταλλευτών. Η απόκρουση των νέων μέτρων στην Παιδεία μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για να βάλει η εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα τη δική τους σφραγίδα στο περιεχόμενο της παιδείας με βάση τις πραγματικές ανάγκες. «Ολοι μαζί, μια φωνή και μια γροθιά για να μην περάσει η ημιμάθεια και η αμορφωσιά». «Ολοι μαζί για να αλλάξουν τα πράγματα, για μια καλύτερη ζωή με δικαιώματα, για το σχολείο και την κοινωνία των σύγχρονων λαϊκών - κοινωνικών αναγκών», είναι το κάλεσμα που έχει ήδη απευθύνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο το οποίο καλεί να γίνει υπόθεση όλων των εργαζόμενων η διεκδίκηση της Παιδείας των λαϊκών αναγκών.
Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ
