Υπερήφανοι και πεισμωμένοι, δίνουμε υπόσχεση
της Μαριλένας Φράγκου, εργαζόμενης στον «902»
Για τα λίγα, σε σχέση με άλλους συντρόφους, χρόνια που υπηρέτησα το Κόμμα από τη χρέωση αυτή νιώθω εξαιρετικά υπερήφανη. Υπερήφανη που βρέθηκα σε αυτό το μετερίζι, που έβαλα ένα τόσο δα λιθαράκι στην ανάδειξη των προβλημάτων της εργατικής τάξης. Όπως είμαι υπερήφανη που είμαι μέλος του ΚΚΕ, έτσι υπερήφανη είμαι ως δημοσιογράφος του «902».
Όποιος έχει την τιμή να φέρει τον τίτλο του μέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, γνωρίζει πως έχει μία τεράστια ευθύνη. Ως δημοσιογράφος - μέλος του ΚΚΕ και εργαζόμενη στον «902» - νιώθω μεγάλο βάρος και ευθύνη κάθε φορά που πρέπει να μεταδώσω σωστά την είδηση, όποιο ζήτημα και αν αφορά. Από την πρώτη εκείνη στιγμή που το Κόμμα με χρέωσε στον «902», μέχρι και σήμερα, η ευθύνη και το βάρος παραμένουν ίδια. Διότι έχουμε ευθύνη να φέρουμε σε πέρας μία αποστολή. Να φωτίσουμε όλες τις πλευρές του ρεπορτάζ. Να δώσουμε στους ακροατές και τους τηλεθεατές τη δυνατότητα να καταλάβουν ότι ο εργάτης που ξεσηκώνεται στην άλλη γωνιά της χώρας είναι μία είδηση που τους αφορά. Να αναδείξουμε την αιτία των προβλημάτων και με λίγες κουβέντες να του δείξουμε ότι υπάρχει διέξοδος, υπάρχει δρόμος. Κι έτσι, να πείσουμε για την αναγκαιότητα να παλέψει κάποιος για τον σοσιαλισμό.
Είμαι λοιπόν περήφανη για όλη αυτή τη μάχη που δίνουμε καθημερινά μαζί με τους συντρόφους μου μέσα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του «902».
Αυτές τις μέρες που ξέσπασε ακόμη ένας άθλιος πόλεμος σε βάρος του Κόμματος μας, με αφορμή την πώληση του «902», δίπλα στην περηφάνια ήρθε να σταθεί και το πείσμα. Το πείσμα να συνεχίσω με ακόμη περισσότερες δυνάμεις τη μάχη που δίνει κάθε μέλος του Κόμματός μας. Το σκληρό συνεχή αγώνα για να αντιπαλέψει η τάξη μας τα καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει από την πολιτική που εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και τα τσιράκια τους για να εξυπηρετήσουν το κεφάλαιο. Τον αγώνα για να ξημερώσει η μέρα εκείνη που εμείς και τα παιδιά μας θα 'χουμε πετάξει από πάνω μας τα παράσιτα του καπιταλισμού και θα μπορούμε οι ίδιοι να απολαμβάνουμε τον πλούτο που παράγουμε.
Όσο όμως είμαι υπερήφανη και πεισμωμένη, άλλο τόσο είμαι κι εξοργισμένη. Για όλους αυτούς που δήθεν «κόπτονται» για τον «902» και τους εργαζόμενους του.
Σε αυτούς που τώρα εμφανίζονται ως όψιμοι φίλοι των εργαζομένων του «902» έχουμε ερωτήματα να τους θέσουμε αλλά και επιχειρήματα να τους αντιπαραθέσουμε.
Ας μας πούνε λοιπόν: Πού είναι αυτοί όταν οι εργάτες απεργούν, όταν διεκδικούν, όταν βγαίνουν στο δρόμο και απαιτούν τα δικαιώματά τους; Μην κουραστείτε να απαντήσετε. Ξέρουμε που είναι. Κάθονται στα τραπέζια και συζητάνε για το πώς θα παζαρέψουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ή τρέχουν σε φιέστες, χασκογελάνε και φωτογραφίζονται υπερήφανα με τον πρόεδρο των βιομηχάνων.
Σε αντίθεση με αυτούς όμως, ο «902» ήταν και είναι πάντα εκεί. Όπως και το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, βέβαια. Εκεί, στην πρώτη γραμμή. Μαζί με τους εργαζόμενους, σε κάθε τόπο δουλειάς που ανάβει η σπίθα του αγώνα. Ο «902» είναι εκεί, ο «Ριζοσπάστης» είναι εκεί, για να καταγράψουν και να μεταδώσουν όλα αυτά που ταλανίζουν την εργατική τάξη και το λαό μας.
Ενδιαφέρεστε, υποτίθεται, για τους εργαζόμενους στον «902» που μένουν στο δρόμο. Σας το επιστρέφουμε το ενδιαφέρον σας, δε θα πάρουμε. Είναι υποκριτικό. Όχι, δεν σας έπιασε ο πόνος για εμάς. Γιατί αν ήταν έτσι θα σας έπιανε ο πόνος και για το ενάμιση εκατομμύριο των ανέργων. Γι' αυτούς όμως δεν πιάσατε την πένα σας να γράψετε. Δεν κάνατε καν τον κόπο να ασχοληθείτε! Πολύ απλά, γιατί δεν σας νοιάζει. Αυτό που σας νοιάζει είναι να χτυπήσετε το Κόμμα μας. Σας το λέμε ξεκάθαρα λοιπόν: Δε θα σας περάσει!
Οι εργαζόμενοι του «902», τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος από όλες τις γωνιές της χώρας, έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια τον καλύτερο μας εαυτό για να στηρίξουμε τον σταθμό της εργατικής τάξης. Τον σταθμό του Κόμματος μας, και όχι ένα σταθμό, έτσι γενικά της ...«Αριστεράς». Δίνοντας βήμα στις αγωνίες και τα άγχη του λαού. Ξεμπροστιάζοντας όλους εκείνους τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου που έχουν ευθύνες για τα δεινά που βιώνει ο λαός. Αναδεικνύοντας πτυχές και ζητήματα που όλα τα άλλα ΜΜΕ είτε απέκρυπταν σκόπιμα, είτε διαστρέβλωναν συνειδητά.
Κι αν αναζητάτε τις αιτίες και κατηγορείτε το Κόμμα, σας λέμε ξεκάθαρα: Το σύστημα που εσείς υπηρετείτε έφερε το ΚΚΕ σε αυτή τη δύσκολη θέση. Να χάνει ένα σημαντικό όπλο προπαγάνδας από τα χέρια του προκειμένου να είναι συνεπές απέναντι στους εργαζόμενους στον «902» και τα ασφαλιστικά ταμεία. Αν υπάρχει κάποιος που πραγματικά πονάει για το όπλο που χάνουμε, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Τα χιλιάδες μέλη, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος μας, όπου γης, όχι μόνο μέσα στον «902».
Γι' αυτό λοιπόν, σκουπίστε τα δάκρυα σας. Όλοι εσείς, οι υπηρέτες του συστήματος έχετε εξαπολύσει μία διαρκή επίθεση στο Κόμμα μας με στόχο την πολιτική του εξόντωση, νομίζοντας ότι αυτό θα συμβεί με οικονομικά πλήγματα.
Αλλά όπως ξέρει το Κόμμα να δίνει μάχες για περισσότερες από εννέα δεκαετίες, έτσι θα κάνει και τώρα. Θα συνεχίσει να παλεύει από ακόμη περισσότερα μετερίζια. Σε όλους εσάς που τώρα τρίβετε τα χέρια σας, σας το υποσχόμαστε.
Συνεχίζουμε αταλάντευτοι, ακόμη πιο πεισμωμένοι για το δίκιο μας, ακόμη πιο δυνατοί. Στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο για να εκπληρώσει η εργατική τάξη την ιστορική της αποστολή.
