Η κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα είναι αποκαλυπτική. Το κριτήριό του είναι το αν η συμφωνία κάνει ή όχι δυνατή τη γρήγορη επιστροφή σε υψηλότερους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το κριτήριό του δεν αφορά τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί μια λαθροχειρία. Προσπαθώντας να στρατευτούν εργαζόμενοι στη στήριξη της αλλαγής μείγματος διαχείρισης για την καπιταλιστική ανάκαμψη («ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση», όπως λέει χαρακτηριστικά), λέει ότι το κυβερνητικό μείγμα διαχείρισης είναι αντιλαϊκό όχι επειδή υπηρετεί τους στόχους του κεφαλαίου αλλά γιατί είναι αναποτελεσματικό (σ.σ. στο να τους υπηρετήσει)! Γι' αυτό άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπαίνει στον πυρήνα των αντιλαϊκών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται μέσω της συμφωνίας αλλά αρκείται σε κριτική για την (όντως αντιλαϊκή) πηγή του πλεονάσματος - λες και θα μπορούσε να μην είναι αντιλαϊκή - την κατανομή του, πού πάει δηλαδή, προβάλλοντας αμφιβολίες για το αν η κυβέρνηση έχει όντως πιάσει τους στόχους, αν όντως θα βγει στις αγορές ή παίζει ένα προεκλογικό παιχνίδι. Φτάνοντας στο σημείο να μιλάει για «στημένη» έξοδο στις αγορές. Εγραφε χαρακτηριστικά το κύριο άρθρο της «Αυγής» πριν από μερικές μέρες: «Δίμηνη περίοδο τεχνητής ευφορίας (...) επιχειρεί να δημιουργήσει ο Σαμαράς (...) Υπόσχεται "αναπτυξιακή στροφή", έξοδο στις αγορές και ρύθμιση του χρέους. Η διευθέτηση του χρέους θα γίνει με τρόπο που οδηγεί τη χώρα σε καθεστώς Μνημονίου και λιτότητας πεντηκονταετίας...».
Αναφέρεται σε «νέο Μνημόνιο», αποκρύπτοντας όμως ότι η επιτήρηση, η εποπτεία, η τήρηση συγκεκριμένων υποχρεώσεων δημοσιονομικής πολιτικής αλλά και η εφαρμογή συγκεκριμένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων υπάρχουν στον πυρήνα της πολιτικής της ΕΕ από την ίδρυσή της και δεν χρειάζεται κανένα «μνημόνιο» για να προωθηθούν. Ετσι, όλα τα αντιλαϊκά φορτώνονται στη δουλοπρεπή στάση της κυβέρνησης απέναντι στην τρόικα.
Είναι χαρακτηριστικά όσα γράφει σε non paper, που κυκλοφόρησε την Παρασκευή. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι βολικό να κατακεραυνώνει σαν «μνημονιακό» το «σχεδιασμό για πενιχρή σύνταξη από το δημόσιο σύστημα ύψους 350 - 400 ευρώ και από εκεί και πέρα ιδιωτική ασφάλιση». Οπως στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υποστηρίζουν ότι δεν διάβασαν τη δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια, έτσι φαίνεται και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει πως δεν ξέρει τίποτα για τη «Λευκή Βίβλο», τη Στρατηγική της Λισαβόνας και μια σειρά άλλες τέτοιες κατευθύνσεις της ΕΕ, στις οποίες περιλαμβάνονται όλα τα παραπάνω.
Λίγο παρακάτω ομολογεί και ποιο είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ με το σημερινό μείγμα διαχείρισης, εγκαλώντας την κυβέρνηση ότι καταδικάζει την καπιταλιστική οικονομία σε τέλμα στερώντας της πολύτιμους πόρους για την ανάκαμψή της: «Η δημοσιονομική δέσμευση του 2015 μάς θυμίζει επίσης ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν δεσμευτεί να παράγουν από το 2016 πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 9 δισ. ευρώ το χρόνο, τα οποία θα κατευθύνονται αποκλειστικά και μόνο για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι όταν ετησίως αφαιρείται από τον δημόσιο τομέα της οικονομίας ένα τόσο μεγάλο ποσό τότε η ανάπτυξη γίνεται όνειρο θερινής νυκτός». Βασικό πρόβλημα, λοιπόν, είναι το αν το αντιλαϊκό πλεόνασμα θα πηγαίνει για την εξυπηρέτηση των δανειστών ή για τη στήριξη των καπιταλιστικών επενδύσεων. Αυτή είναι η ουσία των διαφωνιών του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση. Γι' αυτό άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους προκειμένου να γίνει αυτό βιώσιμο και όχι για την ελάφρυνση βαρών από τους εργαζόμενους.
Χαρακτηριστικά, ο Γ. Μηλιός, βουλευτής και εκ των διαμορφωτών της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, εγκάλεσε την κυβέρνηση απ' τη θέση του ...ΟΟΣΑ! Αφού υποστήριξε σαν προϋπόθεση για «να μπορέσει η Ελλάδα να βγει στις αγορές και να καλύπτει τον δανεισμό της» το «βιώσιμο χρέος», πρόσθεσε: «Η κυβέρνηση δεν πηγαίνει ούτε καν στο επίπεδο που ήταν ο ΟΟΣΑ και ο κ. Γκουρία, δεν σηκώνει δηλαδή ψηλά το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους».
