Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας Μώραλη για το Δήμο του Πειραιά προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις από τους άλλους υποψήφιους των αστικών κομμάτων. Ορισμένοι μάλιστα έπεσαν από τα σύννεφα γιατί οι επιχειρηματίες ασχολούνται άμεσα οι ίδιοι με την πολιτική...
Κατ' αρχάς υπάρχουν τα πασίγνωστα παραδείγματα του Γ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη όσο και του Στ. Μάνου παλιότερα, που διατέλεσε και υπουργός, ή του Γ. Παπαθανασίου. Δεν είναι λοιπόν καινούργιο επιχειρηματίες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να μετέχουν και αυτοπροσώπως στη διαχείριση της κρατικής εξουσίας.
Ο ίδιος ο Μώραλης τονίζει την ιδιότητα του επιτυχημένου επιχειρηματία. Ενώ το μοντέλο του επιτυχημένου έχουν προβάλει και οι της ομάδας των πέντε δημάρχων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, Βόλος). Ολοι οι «επιτυχημένοι» κάνουν καθαρό ότι προσβλέπουν σε ένα δήμο που θα αποτελεί στήριγμα της καπιταλιστικής δραστηριότητας.
Βεβαίως, στην περίπτωση του Πειραιά εκφράζεται επιθετικά η προσπάθεια μερίδας του κεφαλαίου να παρέμβει άμεσα στη διαμόρφωση της νέας δημοτικής αρχής με σύνθημα την «ανάπτυξη της πόλης», αξιοποιώντας μάλιστα τη διογκωμένη ανεργία, παίζοντας με την αγωνία του ανέργου και εκβιάζουν την ψήφο του για μια δουλειά στο λιμάνι ή τη Ζώνη. Και αυτό συμβαίνει γιατί τα συμφέροντα που διακυβεύονται στον Πειραιά είναι πολύ μεγάλα.
Δήμαρχος Πειραιά σημαίνει άλλωστε και μέλος της διοίκησης του ΟΛΠ. Αυτονόητα, σε μια εποχή που στο λιμάνι εκφράζεται σύγκρουση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, οι εφοπλιστές θέλουν να κατοχυρώσουν τις θέσεις τους στον ΟΛΠ, αλλά όχι μόνο αυτό. Το πεδίο αντιπαράθεσης επιχειρηματικών συμφερόντων απλώνεται από τον προλιμένα του Πειραιά ως και το νέο σταθμό του ΟΣΕ στον Ασπρόπυργο καθώς ο Πειραιάς από ένα λιμάνι της γραμμής γίνεται ταχύτατα λιμάνι-κεντρικός ενδιάμεσος σταθμός ανάμεσα σε Ανατολή και Ευρώπη.
Σ' αυτό το πεδίο οι υποψηφιότητες όλων των αστικών κομμάτων προσπαθούν να εκφράσουν με τον έναν ή άλλον τρόπο επιχειρηματικά συμφέροντα που ανταγωνίζονται στη βάση αυτών των εξελίξεων.
Εξάλλου το «όραμα Μώραλη» είναι ήδη «όραμα» και των άλλων υποψηφίων:
Λέει ο Μώραλης: «Να εκμεταλλευθεί η πόλη τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Να κοιτάξει και πάλι προς τη θάλασσα. Να δώσουμε λύσεις στο κυριότερο πρόβλημα του Πειραιά, την ανεργία, μέσα από ένα συγκροτημένο πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης».
Εχει πει ήδη ο Δρίτσας: «Ο Πειραιάς χρειάζεται σχέδιο ανασυγκρότησης (...) θέτει ως βασικούς πυλώνες δράσης τη σύνδεση του λιμανιού με την πόλη, την ενίσχυση του εμπορίου».
Εξηγεί ο Μώραλης: «Στόχος μας είναι να γίνει ο Πειραιάς διεθνές ναυτιλιακό κέντρο, αντίστοιχο του Λονδίνου και της Σιγκαπούρης, που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Στόχος μας είναι ο Πειραιάς να γίνει το πρώτο λιμάνι εξυπηρέτησης κρουαζιερόπλοιων στη Μεσόγειο. Στόχος μας είναι να γίνει διεθνές ναυταθλητικό κέντρο (...) στοχεύουμε να δώσουμε ταυτότητα στην πόλη. Αναδεικνύοντας την ιστορία, συνδέοντάς την με το σύγχρονο πολιτισμό».
Αντίστοιχα ο Δρίτσας: «Οι ιστορικοί πυλώνες της άνθησης του Πειραιά ήταν - και θα μπορούσαν να παραμείνουν - το λιμάνι, το εμπόριο και ο πολιτισμός (...) ο Πειραιάς είναι πόλη-λιμάνι κι έτσι θα μείνει (...) το λιμάνι του Πειραιά μπορεί και πρέπει να γίνει "η ναυαρχίδα" της παραγωγικής ανασυγκρότησης».
Σχολιάζοντας την εξέλιξη, η υποψήφια δήμαρχος Πειραιά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», που στηρίζει το ΚΚΕ, Ελπίδα Παντελάκη, σημείωσε: «Ο λαός του Πειραιά πολιτικά πρέπει να τοποθετηθεί απέναντι σε κάθε υποψηφιότητα και να κρίνει αν οι θέσεις του κάθε συνδυασμού υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες ή τις αντιστρατεύονται. Ο κ. Μώραλης, που θέλει να εμφανίζεται ως ο "νέος αέρας" στον Πειραιά, δε λέει τίποτε καινούριο και τίποτε διαφορετικό από αυτό που λέει και ο κ. Μιχαλολιάκος και οι άλλοι υποψήφιοι. Οπως, επίσης, δε λέει κουβέντα για τη γενικευμένη φορομπηξία, με τέλη, φόρους, χαράτσια που πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες. Οταν μιλάνε για ανάπτυξη στον Πειραιά, με βάρος στον τουρισμό, στη ναυτιλία, στο λιμάνι, εννοούν την ανάπτυξη από την οποία θα κερδίσουν πάλι οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Στο έδαφος αυτό συγκρούονται και επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία επενδύουν και με ανθρώπους τους στα ψηφοδέλτια των παρατάξεων.
(...) ο λαός του Πειραιά, οι επαγγελματίες και οι έμποροι που κλείνουν, οι άνεργοι ναυτεργάτες, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η απελευθέρωση στη ναυτιλία και η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού όξυναν τα προβλήματα των εργαζομένων, χάθηκαν θέσεις εργασίας και όσες δημιουργήθηκαν ήταν με μισθούς πείνας».
