«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όπως τα άλλα κόμματα γιατί δεν έχει δοκιμαστεί, δεν έχει κυβερνήσει. Μήπως πρέπει να τον δοκιμάσουμε πρώτα και να δούμε τι θα γίνει;»
Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δοκιμαστεί πολύπλευρα: Τόσο ως διοίκηση, εκεί που έχει ήδη αναλάβει ρόλο διαχειριστή, συμβάλλοντας στην προώθηση και την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, όσο και ως αξιωματική αντιπολίτευση, ως «κυβέρνηση σε αναμονή», δίνοντας όλο και περισσότερες εξετάσεις στην αστική τάξη ότι μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα συμφέροντά της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα ήταν διοίκηση ή στήριξε διοικήσεις σε μια σειρά δήμους. Από αυτήν τη θέση, όλα τα προηγούμενα χρόνια οι δυνάμεις του συνέβαλαν στην υλοποίηση ή στην ανοχή της αντιλαϊκής πολιτικής, εφάρμοσαν στην πράξη την πολιτική που εξειδικεύουν τα μνημόνια: την πολιτική της υποχρηματοδότησης και της ανταποδοτικότητας που «χαρατσώνει» ακόμα περισσότερο το λαό, προκειμένου να έχει πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων. Την πολιτική που γενικεύει μέσα και από τους δήμους τις εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», από τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης παλιότερα, που λειτούργησαν ως «δούρειος ίππος» για το ξήλωμα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μέχρι τα Τοπικά Σχέδια δράσης για την Απασχόληση (ΤοπΣΑ) σήμερα. Στελέχη του στην Τοπική Διοίκηση πρωτοστάτησαν στο να στηθεί το γνωστό πανηγύρι με τις ΜΚΟ στους δήμους (πχ. Δήμος Ν. Ιωνίας), μέσα από το οποίο νομιμοποιήθηκε η ανακύκλωση της ανεργίας, η δουλειά χωρίς δικαιώματα, που τις περισσότερες φορές κατέληγε να είναι και απλήρωτη δουλειά. Πρόσφατα, στελέχη του που είχαν τη διοίκηση δήμων (π.χ. Δήμος Σαρωνικού) έφτασαν στο σημείο να «περνάνε» στα Δημοτικά Συμβούλια και αποφάσεις για το άνοιγμα των καταστημάτων των περιοχών τους όλες τις Κυριακές του χρόνου, στηρίζοντας τα σχέδια κυβέρνησης - μεγαλεμπόρων για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Δεν είναι όμως μόνο οι δήμοι: «Δοκιμασμένη» για το πώς «έβαλε πλάτη» στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι και η διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά εργατικά σωματεία, είτε με στελέχη του παλιού ΣΥΝ, είτε με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τώρα βρήκαν στέγη σε αυτόν: Δικά του στελέχη έτρεχαν στους «κοινωνικούς διαλόγους», δικές του διοικήσεις σε σωματεία υπέγραφαν μειώσεις μισθών (π.χ. στο εμπόριο, στους ναυτιλιακούς και τουριστικούς υπαλλήλους κ.α.), πρωτοστατούσαν στο να προσαρμόζεται το εργατικό κίνημα στις απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας.
Οσο για τα διάφορα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να ολοκληρώσουν τη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του, αφού μυρίστηκαν ότι εκεί υπάρχει τώρα το «μέλι», στελέχη που έβαζαν επί χρόνια (πριν αλλά και μετά τα μνημόνια) φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους στο προχώρημα της αντιλαϊκής πολιτικής, που διακρίθηκαν στην εξαπάτηση, στην εξαγορά, αλλά και το τσάκισμα του κινήματος, η λέξη «δοκιμασμένα» μάλλον είναι πολύ «μικρή» για να τα περιγράψει... Οπως φάνηκε μάλιστα και από τις επιλογές των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Μάη, τέτοιου είδους «μεταγραφές» (τύπου Βουδούρη) θα ενταθούν, καθώς θεωρούνται αναγκαίος όρος για να διεκδικήσει αλλά και να διαχειριστεί με αξιώσεις ο ΣΥΡΙΖΑ την αστική διακυβέρνηση.
Εκεί όμως που δοκιμάζεται πραγματικά καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ως αξιωματική αντιπολίτευση, που, ενώ είναι στην αναμονή, μαζεύει συστάσεις από τους καπιταλιστές και τα επιτελεία τους ανά τον κόσμο, τους διαβεβαιώνει ότι είναι δύναμη «συστημικής ευθύνης» (από τα ταξίδια Τσίπρα στο Τέξας, μέχρι την ομιλία Δραγασάκη σε Γερμανούς βουλευτές). Εκθειάζει το μοντέλο Ομπάμα στις ΗΠΑ και διεκδικεί ρόλο εκλεκτού της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, μεταξύ άλλων με την υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα για την Προεδρία της Κομισιόν. Δίνει εξετάσεις στη στήριξη των αιτημάτων των ντόπιων μονοπωλιακών ομίλων (όπως π.χ. με την υιοθέτηση του αιτήματος των μεγαλοβιομηχάνων για «φτηνή Ενέργεια»), βγάζει ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων όταν θεωρεί ότι τους «ρίχνουν» στη μοιρασιά της λείας με τους ανταγωνιστές τους (όπως π.χ. για τους φαρμακοβιομήχανους).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πέρα για πέρα δοκιμασμένος ακριβώς γιατί είναι δοκιμασμένος ο ίδιος ο πυρήνας της πολιτικής του: Η υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, εντός των τειχών της εξουσίας της ΕΕ και των μονοπωλίων, τίποτα το θετικό δεν έφερε και δεν πρόκειται να φέρει στο λαό. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα σήμερα έχουν την πείρα να καταλάβουν ότι η λογική της επιλογής του «μικρότερου κακού» μεταξύ των κομμάτων της αστικής διαχείρισης λειτούργησε πάντοτε ως σκαλοπάτι για τα χειρότερα. Πρέπει να αξιοποιήσουν αυτήν την πείρα, να αντιληφθούν ότι σήμερα, σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για παραπέρα χάσιμο χρόνου και άλλες τέτοιες αδιέξοδες «δοκιμές».
Το ΚΚΕ είναι η μοναδική δύναμη που είναι δοκιμασμένη υπέρ του λαού σε όλα τα επίπεδα: Στις έγκαιρες προβλέψεις του που επιβεβαιώνονται, στην αναμφισβήτητη ανιδιοτέλεια και πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών στους λαϊκούς αγώνες.
Η ισχυροποίησή του είναι η μοναδική εγγύηση για ενίσχυση της πάλης για ανακούφιση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων σήμερα, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο λαός.
