Φαγητό, κρεβάτι, μπάνιο για 20 μέρες το πολύ. Δυο - τρεις επισκέψεις στο γιατρό κι άλλες τόσες ιατρικές συνταγές για ένα τετράμηνο με την «κάρτα Υγείας» και υποτυπώδεις υπηρεσίες Υγείας - δωρεάν συνταγογράφηση επί της ουσίας - στο ΠΕΔΥ. Μερικές εκατοντάδες ευρώ εφάπαξ σε λίγες χιλιάδες - ούτε καν σε όλους όσοι ζουν σε ακραία φτώχεια. Αυτό είναι το «κοινωνικό μέρισμα» που ανακοινώνει πανηγυρικά η κυβέρνηση, τέτοιου τύπου «παροχές» συνεπάγεται η «κοινωνική πολιτική» που προπαγανδίζει.
Η υποβάθμιση «κοινωνικών υπηρεσιών» που παρέχονταν από το κράτος αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που υποχρεώνεται σε μια ζωή με υποτιμημένες τις ανάγκες του σε σταθερή δουλειά με δικαιώματα, στην υγεία, την πρόνοια, την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία κ.ά. Για παράδειγμα: Οι υπηρεσίες Υγείας, ιδιαίτερα της πρωτοβάθμιας, έχουν υποβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό, όπου πλέον ο ασφαλισμένος κι ο ανασφάλιστος δικαιούνται δωρεάν από το κράτος μόνο ένα «μίνιμουμ» παροχών. Ενα «ελάχιστο εγγυημένο» πακέτο παροχών Υγείας, που δεν έχει καμιά σχέση με τις δυνατότητες και τις ανάγκες της εποχής. Από κει και πέρα ο καθένας, ανάλογα με το πορτοφόλι του, θα έχει και την υγεία του.
Η διαχείριση της ακραίας φτώχειας και η υποβάθμιση των κρατικών παροχών συνολικά προς τα λαϊκά στρώματα είναι συστατικό στοιχείο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η κατάσταση δεν πρόκειται να αναστραφεί αν υπάρξει ανάκαμψη. Δεν πρόκειται οι μισθοί και οι συντάξεις να επιστρέψουν ακόμα και στα προ κρίσης επίπεδα, ούτε βέβαια να ανακοπεί η υποβάθμιση εργατικών - λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Γι' αυτό, τα μέτρα φτωχοκομείου που τώρα ενισχύονται δεν είναι ούτε έκτακτα, ούτε παροδικά. Είναι πανάκεια στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας από τις κυβερνήσεις που θέλουν να διαχειριστούν τον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από το μείγμα που λένε πως θα χρησιμοποιήσουν, και βεβαίως δεν προσφέρουν ουσιαστική ανακούφιση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για μέτρα «ανακούφισης» των πιο φτωχών, προκειμένου να διατηρείται η «κοινωνική συνοχή». Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, μιλάει για «ψηφοθηρικά» ψίχουλα, χωρίς ο ίδιος να υπόσχεται ότι θα κάνει κάτι ριζικά διαφορετικό αν κυβερνήσει. Για παράδειγμα, εξυμνεί το έργο των κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων, επειδή «δημιουργούν εντελώς νέες σχέσεις και νέες προοπτικές. Μπολιάζουν την ελληνική πραγματικότητα με νέες μορφές και αντιλήψεις για την Πρωτοβάθμια Υγεία», όπως είπε η Θεανώ Φωτίου, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε σχετική εκδήλωση το Μάρτη του 2013.
Με δεδομένο ότι τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία λειτουργούν με όρους εθελοντισμού, δωρεών και «φιλανθρωπιών» και παρέχουν ένα «ελάχιστο» επίπεδο υπηρεσιών - σίγουρα όχι ενιαίο για όλους - για ποιες νέες μορφές κι αντιλήψεις μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν αναφέρεται μόνο στον ανασφάλιστο, που αναγκαστικά θα καταφύγει εκεί για να εξασφαλίσει στοιχειώδεις υπηρεσίες. Ούτε περιορίζεται στον εθελοντή υγειονομικό, που θέλει να προσφέρει, ανεξάρτητα από το πώς επιλέγει να το κάνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει καθαρά πως, αν κυβερνήσει, αυτές οι δομές θα μείνουν και θα ενισχυθούν, ως το «νέο» μοντέλο της ΠΦΥ. Αντίστοιχα, στο ίδιο πνεύμα η κυβέρνηση πολλές φορές συγχαίρει το έργο των «κοινωνικών ιατρείων - φαρμακείων» και άλλων παρόμοιων δομών, που πολλαπλασιάστηκαν σε συνθήκες κρίσης.
Ο εργαζόμενος, ο άνεργος, η νεολαία, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων δεν πρέπει να συμβιβαστούν μ' αυτήν τη βάρβαρη πραγματικότητα. Σήμερα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ο λαός να ευημερήσει, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του. Αυτό που τον εμποδίζει είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Εκεί πρέπει να στρέψει τα πυρά του, δυναμώνοντας σήμερα τη συσπείρωση γύρω από αιτήματα που απορρίπτουν τη διαχείριση της φτώχειας και φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη για ουσιαστική προστασία των ανέργων, των φτωχών, που δεν ευθύνονται γι' αυτό που ζούνε. Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη, η απόρριψη των κομμάτων - διαχειριστών της φτώχειας θα αποτελέσει όπλο του λαού προς αυτήν την κατεύθυνση.
