«Η κρίση απέδειξε ότι η διακυβέρνηση στην Ευρωζώνη πάσχει. Τι είδους διακυβέρνηση προτείνετε;» Αυτό ήταν το ερώτημα που απηύθυνε η εφημερίδα τα ΝΕΑ την Τετάρτη, 14 Μάη, σε 6 υποψήφιους ευρωβουλευτές από αντίστοιχα 6 κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελιά, Δημοκρατική Αριστερά, Ποτάμι και το ΚΚΕ).
Την απάντηση του ΚΚΕ και του υποψηφίου ευρωβουλευτή του Κώστα Παπαδάκη παραθέτουμε στο τέλος. Καλούμε, όμως, τον αναγνώστη να συμμετάσχει σε ένα «κουίζ». Οι απαντήσεις των κομμάτων του ευρωμονόδρομου αποδεικνύουν περίτρανα την κοινή στρατηγική πλεύση - στήριξη της ΕΕ και κάνουν δυσδιάκριτες τις διαφορές.
Ας δούμε τα βασικά σημεία των απαντήσεων:
Απάντηση 1: «Το πολιτικό και το θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης έχουν φτάσει στα δομικά και λειτουργικά τους όρια. Η κρίση που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της ατελούς ενοποίησης της ευρωζώνης, αλλά και των συντηρητικών αντιλήψεων που επικράτησαν πριν και μετά. Απαιτούνται λοιπόν σημαντικές αλλαγές στο μοντέλο διακυβέρνησης όπως: Σταδιακά, πολιτική ενοποίηση με ενίσχυση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου στη χάραξη πολιτικών, και θέσπιση εργαλείων που θα ενσωματώνουν πολιτικές αλληλεγγύης όχι ad hoc, αλλά συστημικά και δεσμευτικά. Αλλαγές στο καταστατικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που θα επιτρέψουν την αποτελεσματικότερη παρέμβασή της στο χρηματοοικονομικό και πιστωτικό περιβάλλον. Μετακίνηση του κέντρου βάρους από τη δημοσιονομική πειθαρχία αποκλειστικά, στα κοινωνικά ζητήματα, έτσι ώστε να ενεργοποιούνται μηχανισμοί όταν έχουμε αποκλίσεις στους κοινωνικούς δείκτες».
Απάντηση 2: «Με τη βαριά γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς αποκομμένους από τους πολίτες, η ΕΕ είχε δημοκρατικό έλλειμμα, το οποίο απογειώθηκε με το ξέσπασμα της κρίσης. Το Γιουρογκούπ αποφασίζει χωρίς θεσμικές αρμοδιότητες, ο ESM δεν λογοδοτεί πουθενά. Με τις τρόικες και τα μνημόνια δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα: λένε ότι οι εθνικές Αρχές κάθε χώρας αποφασίζουν, αλλά τι μπορεί να κάνεις όταν σε εκβιάζουν με ένα πιστόλι στον κρόταφο; Χρειάζονται επειγόντως διορθωτικές κινήσεις, να δοθούν περισσότερες αρμοδιότητες στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στα Εθνικά Κοινοβούλια για θέματα ΕΕ (π.χ. θέματα νομικής διακυβέρνηση) με θεσμοποίηση της διαφάνειας ως αντίβαρο στην αυξανόμενη εξουσία των λόμπι, αλλά και με τη δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων με δημοψηφίσματα... Λύσεις υπάρχουν, αλλά πάνω απ' όλα χρειάζεται ολική επαναφορά στις βασικές αξίες στις οποίες πίστευαν οι οραματιστές της ενωμένης Ευρώπης».
Απάντηση 3: «Η ανεπάρκεια του θεσμικού πλαισίου στην ευρωζώνη αντικατοπτρίστηκε στην αποτυχία του προληπτικού και διορθωτικού σκέλους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης να αποτρέψει την εκτίναξη του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Η παγκόσμια οικονομική κρίση ανέδειξε τις διαφορές στην ανταγωνιστικότητα μεταξύ των χωρών του Βορρά και του Νότου και την μεγάλη αλληλεξάρτηση μεταξύ των οικονομιών της ευρωζώνης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ συντονίζουν τους ρυθμιστικούς κανόνες, το πλαίσιο και τους μηχανισμούς ελέγχου, αποκτώντας εξουσίες ελεγκτικού, εποπτικού και κυρωτικού χαρακτήρα... Προτείνουμε μια διακυβέρνηση όπου θα ενισχυθεί ο ρόλος της πολιτικής και θα περιοριστεί ο ρόλος των τεχνοκρατών, με κατεύθυνση τον περιορισμό των ανισοτήτων μεταξύ των κρατών και τη σύγκλιση και τη συνοχή των οικονομιών».
Απάντηση 4: «Η ΕΕ πιάστηκε πράγματι στον ύπνο. Μακριά από το τολμηρό, καινοτόμο και οραματικό πνεύμα των ιδρυτών της, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί επαναπαύονταν σε ελλιπή, αποσπασματικά και επισφαλή, όπως φάνηκε κεκτημένα. Με την οικονομική κρίση, η Ευρώπη αντιλήφθηκε ότι η Ενωσή της πρέπει για άλλη μια φορά να εξελιχθεί και να προχωρήσει, όχι να αφήσει την ακινησία να γεμίσει το πολιτικό της σώμα με κατακλύσεις και μολύνσεις. Η εμπορική ένωση έγινε νομισματική, όπως όφειλε. Πλέον οφείλει να γίνει οικονομική. Η ιδεολογική ένωση έγινε πολιτική, όπως όφειλε. Πλέον οφείλει να γίνει και θεσμική. Η υποδομή υπάρχει. Η πρόθεση αναζωογονείται. Οι Βρυξέλλες είναι η αναμφισβήτητη έδρα της κεντρικής κυβέρνησης των χωρών - μελών της ΕΕ. Δεν γίνεται αλλιώς: αν επιζητούμε την ασφάλεια των συμμαχιών δεχόμαστε και ότι οι συμμαχίες αυτές βασίζονται σε κοινούς όρους και στόχους»...
Απάντηση 5: «Η ΕΕ ή θα προχωρήσει προς μια βαθύτερη πολιτική ενοποίηση ή σταδιακά θα διαλυθεί. Η κρίση που έπληξε πρωτίστως τις χώρες της Ευρωζώνης μάς απέδειξε με τον χειρότερο τρόπο ότι οι πολιτικοί της θεσμοί, αδύναμοι και περιχαρακωμένοι σε "τεχνικές λειτουργίες" δεν μπορούν να διαχειριστούν προβλήματα του 21ου αιώνα. Χρειαζόμαστε έναν νέο συνταγματικό χάρτη, αλλά και περισσότερα αιρετά όργανα για αποτελεσματικότερο δημόσιο έλεγχο. Η εκλογή του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα πρώτο, μα δειλό βήμα. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί να μην εκλέγει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ολόκληρη την Επιτροπή. Και ακόμη, γιατί να μη δημιουργηθεί ένα δεύτερο κοινοβουλευτικό σώμα που θα αφορά μόνο τις χώρες της Ευρωζώνης και με αρμοδιότητα τον έλεγχο των οικονομικών προγραμμάτων που εφαρμόζονται σε αυτές;»
Την απάντηση του ΚΚΕ δεν την βάζουμε στο κουίζ για ευνόητους λόγους. Από την αρχή δεν κρύβεται. Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ, Κ. Παπαδάκης, σημειώνει: «Η Ευρωζώνη και η ίδια η ΕΕ καθόλου δεν ...πάσχουν. "Μια χαρά" ανταποκρίνονται στην αντιλαϊκή αποστολή και στρατηγική τους να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των μονοπωλίων και να τσακίζουν τα λαϊκά δικαιώματα και στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και στη φάση της "ανάκαμψης". Η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς». Και συνεχίζει με ...άλλα κομμουνιστικά.
Και τώρα το κουίζ: Βρείτε ποιος δίνει ποια απάντηση. Τις απαντήσεις διεκδικούν οι: Στ. Κούλογλου (ΣΥΡΙΖΑ), Ν. Τζαβέλλα (ΝΔ), Μ. Επιτροπάκης (Ελιά), Α. Λυδάκη (Το Ποτάμι), Ν. Δαββέτας (Δημοκρατική Αριστερά). Καλή επιτυχία!
Για τις απαντήσεις διαβάστε ανάποδα τη λύση στο κάτω μέρος.
Και ύστερα φταίει το ΚΚΕ που λέει ότι, παρά τις μικρές παραλλαγές και τα μείγματα διαχείρισης, όλα τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου έχουν την ίδια στρατηγική, με τα ίδια αποτελέσματα για το λαό. Γι' αυτό μόνη εγγύηση για τα λαϊκά στρώματα τα «κόκκινα βόλια» να γεμίσουν και τις κάλπες. Για να δοθεί απάντηση σε όσους παραμυθιάζουν το λαό.
1: Ελιά 2: ΣΥΡΙΖΑ 3: Ποτάμι 4: ΝΔ 5: Δημοκρατική Αριστερά.
