Στις εκλογές του Ιούνη 2012 χιλιάδες λαϊκοί άνθρωποι που το Μάη είχαν ψηφίσει ΚΚΕ, έκαναν την επιλογή να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, με την προσδοκία ότι κάτι θα αλλάξει άμεσα στη ζωή τους, ότι θα επαληθευτούν τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ για «ανατροπή». Η πραγματικότητα δεν τους δικαίωσε. Πολύ γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ ανασκεύασε ακόμα και αυτές τις θολές εξαγγελίες για κατάργηση των μνημονίων, αποκατάσταση μισθών και συντάξεων. Τις έκανε διαπραγμάτευση, σήμερα μιλά για πανευρωπαϊκές λύσεις, συμπληρώνοντας ότι οι 400 εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου δεν καταργούνται εύκολα. Γι' αυτές τις διακηρύξεις, το ΚΚΕ έλεγε εξαρχής ότι ανεξάρτητα από προθέσεις, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κάποια άλλη κυβέρνηση μπορεί να τις εφαρμόσει στο έδαφος της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε τότε κυβέρνηση. Σήμερα καλεί το λαό να τον ψηφίσει, για να ολοκληρωθεί η «ανατροπή». Τώρα, όμως υπάρχει πείρα. Πρέπει ο καθένας που αισθάνεται αριστερός, που νοιάζεται πραγματικά να ορθοποδήσει ο λαός να σκεφτεί: Τι άλλαξε προς το καλύτερο με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ από τον περασμένο Ιούνη μέχρι σήμερα που να δικαιολογεί την άποψη ότι αν γίνει κυβέρνηση, θα ολοκληρωθεί η ανατροπή; Και αντίστροφα, τι συνέπειες είχε η εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ; Ποιον βοήθησε και τι σήμανε για το κίνημα και το λαό;
Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, η αναγωγή του σε πόλο απέναντι στη ΝΔ, δεν ανησύχησε το κεφάλαιο. Κανένα από τα μέτρα που ήταν προγραμματισμένα δεν αναστάλθηκε, δεν καθυστέρησε, δεν ματαιώθηκε, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Βεβαίως, το σύστημα πήρε υπόψη την εκλογική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ στον τρόπο με τον οποίο μεθοδεύεται η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και στο ρόλο που μπορεί να παίξει το κάθε κόμμα. Είναι και αυτή μια απόδειξη ότι δεν τον φοβήθηκε, επειδή ξέρει ότι είναι δύναμη διαχείρισης, ότι δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την ΕΕ.
Αλλωστε, κόμματα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν και υπάρχουν και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Σε ορισμένα κράτη-μέλη (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία) αυτά τα κόμματα έφτασαν να κυβερνούν σε τοπικό επίπεδο ή να συμμετέχουν σε κεντρικές κυβερνήσεις με άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Από τη θέση αυτή συνέβαλαν πολλαπλά στη διαχείριση των υποθέσεων του κεφαλαίου και στην απορρόφηση των κραδασμών που προκαλεί η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, στην καλλιέργεια συνείδησης συνδιαλλαγής του κινήματος με τα μονοπώλια. Το αποτέλεσμα είναι η κάμψη κάθε αντίστασης στον αντεργατικό, αντιλαϊκό μονόδρομο.
Δυνάμωσε η λογική της ανάθεσης και της αποστράτευσης
Η εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δυνάμωσε την αντίληψη ότι η σωτηρία για το λαό θα έρθει «από τα πάνω», με την ανάδειξη μιας κυβέρνησης με φιλολαϊκές εξαγγελίες, χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Ενισχύθηκε στο λαό η λογική της ανάθεσης, γεγονός που επέδρασε και στο κίνημα. Πολλοί εργαζόμενοι και άνθρωποι από τα λαϊκά στρώματα, που έδειχναν τάση χειραφέτησης από τη γραμμή του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, εγκλωβίστηκαν σε σχήματα που θέλουν να τον αναπαλαιώσουν.
Η εργατική αριστοκρατία και οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ, αναβαπτίστηκαν και ανανέωσαν το υπονομευτικό τους ρόλο. Μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βάζουν εμπόδια στους αγώνες, υπονομεύουν απεργίες, δηλητηριάζουν εργατικές συνειδήσεις με την αυταπάτη ότι όλα θα τα λύσει μια κυβέρνηση της «αριστεράς» ή της «εθνικής σωτηρίας» και ότι δεν υπάρχει λόγος να οργανώνονται αγώνες και μάλιστα ταξικοί.
Μιλάνε για «ανασύνταξη» του κινήματος και εννοούν ένα κίνημα που θα βοηθήσει να αναδειχτεί και θα στηρίξει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, που χαριεντίζεται με τον ΣΕΒ και τους εφοπλιστές, που κηρύττει πίστη στην ΕΕ και υπερασπίζεται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Στον αντίποδα, η εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ δυσκόλεψε πιο πολύ την οργάνωση του ταξικού αγώνα, τη συμμετοχή εργαζομένων, άλλων λαϊκών ανθρώπων στη δράση για την επίλυση των προβλημάτων, πολλοί από τους οποίους δεν ήταν ψηφοφόροι του ΚΚΕ, ούτε συμφωνούν με την πολιτική του. Αναγνωρίζουν όμως τη συμβολή του στην ανάπτυξη των αγώνων, στην υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων. Σε πολλές περιπτώσεις, το αδυνάτισμα του ΚΚΕ έδωσε χρόνο και έδαφος στην εργοδοσία να οργανώσει καλύτερα την επίθεσή της.
Ακόμα και στη Βουλή, η μείωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος δυσκόλεψε την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, με την πολιτική του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου. Για παράδειγμα, το ΚΚΕ έχασε τη δυνατότητα που είχε να καταθέτει αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία σε κρίσιμα ζητήματα.
Το ΚΚΕ ήταν παντού
Το ΚΚΕ, παρά τη μείωση της εκλογικής του δύναμης, δεν έλειψε από κανέναν αγώνα. Αντίθετα, πρωτοστάτησε σε απεργίες, εργατικές διαδηλώσεις, αγροτικές κινητοποιήσεις, στην πάλη των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, της νεολαίας. Πάλεψε και παλεύει από την πρώτη γραμμή για την ανακούφιση του λαού, την απόκρουση αντιλαϊκών μέτρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που πολλαπλασίασε τις ψήφους του στις εκλογές του Ιούνη, όχι μόνο δεν βοήθησε το κίνημα να αναπτυχθεί, αλλά συνέβαλε στο να κάνει βήματα πίσω. Με τη γραμμή του ανατροφοδοτεί τη μειωμένη απαιτητικότητα στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών, το συμβιβασμό με το μικρότερο κακό, την «κοινωνική συναίνεση».
Σήμερα και στις ευρωεκλογές της επόμενης Κυριακής, η ευθύνη για τους εργαζόμενους και το λαό μεγαλώνει. Τώρα, κανείς δεν μπορεί να πει «δεν ήξερα». Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε, δεν τα «δίπλωσε», έμεινε και μένει σταθερά προσηλωμένο ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο του λαού, τα μονοπώλια, την εξουσία τους, την ΕΕ και αυτό είναι κριτήριο για την ενίσχυσή του.
