Με την επίκληση μιας κάποιας ανύπαρκτης ευρωπαϊκής αξίας της «αλληλεγγύης», που τάχα παραβιάζει η πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της λιτότητας, εμφανίστηκε ο Αλ. Τσίπρας στον τηλεοπτικό σταθμό «CNBC», εξωραΐζοντας από τη μια τη λυκοσυμμαχία κι αιτούμενος, από την άλλη, αλλαγή του μείγματος διαχείρισης, ώστε να στηριχτεί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα και να διασφαλιστεί η «κοινωνική συνοχή», η υποταγή δηλαδή του λαού στις σημαίες των εκμεταλλευτών του.
Επιβεβαιώνοντας ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρεκκλίνει χιλιοστό απ' όσες επεξεργάζονται επιτελεία του συστήματος ως απάντηση στην ανάγκη του για περισσότερα κέρδη, με διαχείριση της ακραίας φτώχειας, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε: «Η δική μας απάντηση θα είναι να ενισχύσουμε τη ζήτηση, να αναδιαρθρώσουμε το χρέος, να έχουμε μια πιο δραστήρια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - με δυνατότητα για "ποσοτική χαλάρωση" - γιατί μόνο έτσι θα σταματήσει, και πρέπει να σταματήσει, η λιτότητα. Αλλωστε σε τέτοιες συνθήκες, ανάλογες του δράματος της δεκαετίας του 1930, απλές κεϊνσιανές κινήσεις μπορεί να έχουν επαναστατικά, τελικά, αποτελέσματα. Να γιατί ζητάμε κάτι που έχει ξαναδοκιμαστεί, όπως η Σύνοδος του Λονδίνου του 1953 για το γερμανικό χρέος. Η πρώτη μας ενέργεια, ως νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, όταν έρθει σύντομα αυτή η ώρα, θα είναι να διαπραγματευτούμε σκληρά και από την αρχή το χρέος, με ένα στόχο που θα είναι κοινά βιώσιμος»...
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πρόκειται να επισκεφτεί το Σαββατοκύριακο τη ΔΕΘ, κι ενώ όλοι ανέμεναν παρουσίαση της τελευταίας έκδοσης του κυβερνητικού προγράμματος, νεότερες πληροφορίες φέρουν την ηγετική ομάδα να το ξανασκέφτεται, έπειτα κι από την εμφάνιση του πρωθυπουργού που χαρακτηρίζεται «φιάσκο» και την άρση της πίεσης που θα ασκούσε στην Κουμουνδούρου μια διαφορετική κυβερνητική παρουσία.
Παρόλ' αυτά, στόχος είναι η παρέμβαση του Αλ. Τσίπρα ν' «ακουμπήσει» σε ακροατήρια που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απήχηση, όπως είναι οι συνταξιούχοι, με «μετρημένες» εξαγγελίες που θα πείθουν ότι μπορούν να εφαρμοστούν. Κοινώς ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων που και με δική του ευθύνη καλλιεργήθηκε στο λαό, ψηφοθηρώντας με... αέρα κοπανιστό.
