«Η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη παραμένει αδύναμη και αυτό ενέχει τον κίνδυνο μιας παρατεταμένης στασιμότητας, εάν δεν ληφθούν περαιτέρω μέτρα για την ενίσχυση της ζήτησης (...) Με δεδομένη την αδυναμία της ζήτησης, οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσουν στον πλήρη βαθμό την ελαστικότητα που προβλέπεται από τους δημοσιονομικούς κανόνες στην ΕΕ» (από την «Ενδιάμεση Εκθεση» του ΟΟΣΑ που δημοσιοποιήθηκε τη Δευτέρα).
«Η πρότασή μας για άμεσο τερματισμό της λιτότητας και συντονισμένες ενέργειες με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης (...) δεν αποτελεί πια φωνή βοώντος στην έρημο. Αλλά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση και τη δημοκρατική ανασύνταξη της Ευρώπης. Και ως εκ τούτου, αποκτά ολοένα και μαζικότερο ακροατήριο. (...) Οταν εμείς προτείναμε απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ και επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, οι πολιτικοί μας αντίπαλοι εδώ μας χλεύαζαν (...) Σήμερα οι προτάσεις αυτές είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της ΕΚΤ» (από την σαββατιάτικη ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ).
Κόμμα που διεκδικεί την αστική διακυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με το δίκιο του λοιπόν πανηγυρίζει γιατί το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που υποστηρίζει αποκτά πλέον «μαζικότερο ακροατήριο» στα αστικά επιτελεία. Με το δίκιο του πανηγυρίζει που η ομιλία του Αλ. Τσίπρα είναι... «καρμπόν» με τις υποδείξεις και τις αποφάσεις διακρατικών οργανισμών του κεφαλαίου, όπως ο ΟΟΣΑ και η ΕΚΤ.
Δε μας είπε μονάχα γιατί πρέπει να πανηγυρίζει και ο λαός...
Είναι άραγε για πανηγύρια το γεγονός ότι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί «ενίσχυσης της ζήτησης» και «δημοσιονομικής ευελιξίας» ταυτίζονται πλήρως με τις σχετικές υποδείξεις του ΟΟΣΑ, του οργανισμού δηλαδή που έχει πρωτοστατήσει στις αντιλαϊκές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις όλων των τελευταίων χρόνων (από το ρόλο που έπαιξε στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο λιανεμπόριο και τη συνολικότερη προώθηση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις, μέχρι τις μαζικές απελευθερώσεις επαγγελμάτων και τις περιβόητες «εργαλειοθήκες» για απελευθερώσεις κλάδων και τομέων της παραγωγής);
'Η μήπως είναι για «ζήτω» η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική της ΕΚΤ, η οποία με τη σειρά της σπεύδει να υπογραμμίσει ότι χωρίς αυτές τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, τα μέτρα νομισματικής πολιτικής που λαμβάνει θα είναι μια τρύπα στο νερό;
Το «ακροατήριο» που επικαλείται ο Αλ. Τσίπρας αποτελεί μια ακόμα επιβεβαίωση ότι μέσα στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τα ψίχουλα που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ (κατ' αναλογία του «φωτός στην άκρη του τούνελ» που τάζει η συγκυβέρνηση) δεν πρόκειται να ανακόψουν τη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
