Το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στις 20 Οκτώβρη, με τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών της χώρας κ. Βενιζέλου, καθόρισε τους άξονες της δράσης της λυκοσυμμαχίας για την επόμενη περίοδο.
Μεταξύ των θεμάτων περιλαμβάνονται οι εξελίξεις στη Λιβύη, στο Ιράκ και τη Συρία.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των συμπερασμάτων που κατέληξαν οι υπουργοί Εξωτερικών είναι η κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας που επιχειρείται να καλυφθεί με τη χρησιμοποίηση πλήθους προσχημάτων που επιτρέπουν στην ΕΕ να ερμηνεύει τις εξελίξεις σύμφωνα με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και να κρύβει τους πραγματικούς λόγους της σχεδιασμένης επέμβασης στην περιοχή για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την καταλήστευση των λαών.
Ορισμένα παραδείγματα από το κείμενο των συμπερασμάτων.
«Η ΕΕ ανησυχεί για την κατάσταση στη Λιβύη και τις επιπτώσεις που έχει στον άμαχο πληθυσμό...»
«Η ΕΕ καταδικάζει σθεναρά τη συνεχιζόμενη βία, όλες τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που διαπράχθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα».
«Η ΕΕ υπογραμμίζει τη νομιμότητα της Βουλής των Αντιπροσώπων, όπως τη μοναδική νομοθετική αρχή στη Λιβύη. Καλεί την κυβέρνηση της Λιβύης και όλα τα εκλεγμένα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων να καλέσουν όλα τα μέρη να συμμετάσχουν εποικοδομητικά σε έναν περιεκτικό πολιτικό διάλογο, και να βρεθεί μια λύση στη θεσμική κρίση, καθώς η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να είναι διαιρεμένη...»
Τα βάσανα του ιρακινού λαού αφορούν τις «κόντρες» για τα μερίδια στην ενεργειακή αγορά
Ποια είναι η ουσία;
Η ΕΕ κρύβει ότι η διαλυτική κατάσταση που διαμορφώθηκε στη Λιβύη είναι αποτέλεσμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου που εξαπόλυσαν ΕΕ - ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, το 2011 με πρόσχημα την αποκατάσταση της «δημοκρατίας»...
Κρύβει πως η πραγματική αιτία του πολέμου δεν ήταν αυτά που προσχηματικά επικαλείται η ΕΕ, αλλά η διεκδίκηση μεγαλύτερου μέρους της ενεργειακής αγοράς της Λιβύης από τα ευρωαμερικάνικα μονοπώλια, απαντώντας στις κινήσεις Καντάφι που μείωσε την παρουσία του μονοπωλιακού ομίλου της Γαλλικής TOTAL και άλλων ομίλων, ενισχύοντας την παρουσία κινέζικων και ρωσικών μεγάλων επιχειρήσεων.
Στην πράξη, η ιμπεριαλιστική επέμβαση επιδείνωσε την κατάσταση, οξύνθηκαν οι ενδοαστικές αντιθέσεις, οι εθνοτικές και φυλετικές συγκρούσεις σε βάρος του λιβυκού λαού.
Στα συμπεράσματα των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ περισσεύουν οι ιμπεριαλιστικές ευχές. Επί της ουσίας, μετά την επέμβαση, την κυβερνητική διαχείριση διεκδικούν δύο και περισσότερα «κέντρα εξουσίας», δύο κυβερνήσεις που ελέγχουν μέρος της χώρας. Η «Επιχείρηση Αξιοπρέπειας» που στηρίζεται, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Και η «Επιχείρηση Αυγή», που στηρίζεται στο Κατάρ, στην Τουρκία και το Σουδάν.
Οι ανταγωνισμοί, δηλαδή, έχουν επεκταθεί με τη συμμετοχή και περιφερειακών δυνάμεων, που παρά τον υποδεέστερο ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα εκπληρώνουν ιδιαίτερο ρόλο στους σχεδιασμούς ελέγχου του πλούτου της περιοχής και συμμετέχουν δραστήρια στην επίθεση κατά των λαών.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα, αν δεν επικρατήσει η «ιμπεριαλιστική ειρήνη» και δεν αποκατασταθούν οι ισορροπίες που προσδοκά η ΕΕ;
Τα συμπεράσματα μιλούν καθαρά.
«Η ΕΕ είναι έτοιμη να εφαρμόσει την Απόφαση 2174 του ΣΑ του ΟΗΕ, προκειμένου να αντιμετωπίσει απειλές που κινούνται κατά της ειρήνης και της σταθερότητας της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένων των παραβιάσεων στο εμπάργκο όπλων...»
Νέα στρατιωτική επέμβαση. Πόλεμος στον πόλεμο. Αυτός είναι ο ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός και αυτό επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.
Για το Ιράκ και τη Συρία
Τα συμπεράσματα του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων αναφέρουν, μεταξύ των άλλων:
«Η ΕΕ ανησυχεί σοβαρά για την ανθρωπιστική κατάσταση και την ασφάλεια στη Συρία και Ιράκ και καταδικάζει ανεπιφύλακτα τις επιθέσεις, τις βαρβαρότητες, τις δολοφονίες και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από την ISIL/Da'esh και άλλες τρομοκρατικές ομάδες και στις δύο χώρες, καθώς και από το καθεστώς του Ασαντ στη Συρία. Η ΕΕ είναι αποφασισμένη να συμβάλει στη διεθνή προσπάθεια, για να νικήσει αυτές τις τρομοκρατικές ομάδες. Μια πολιτική μετάβαση στη Συρία και μια χωρίς αποκλεισμούς πολιτική διακυβέρνηση στο Ιράκ είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη μιας βιώσιμης ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή».
«Η ΕΕ υποστηρίζει τις προσπάθειες πάνω από εξήντα Κρατών να αντιμετωπίσουν την απειλή από την ISIL/Da'esh, συμπεριλαμβανομένων της στρατιωτικής δράσης, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο...»
«Οι πολιτικές αποκλεισμού στο Ιράκ, και η αστάθεια στη Συρία που προκαλείται από το καθεστώς του Ασαντ και το βάναυσο πόλεμο εναντίον του ίδιου του λαού του, οι μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η συστηματική παρεμπόδιση των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, επέτρεψαν στην ISIL/Da'esh να ανθίσει. Ως συνέπεια των πολιτικών και δράσεών του, το καθεστώς Ασαντ δεν μπορεί να είναι εταίρος στην καταπολέμηση της ISIL/Da'esh...»
«Η ΕΕ ενέκρινε σήμερα περαιτέρω κυρώσεις κατά του καθεστώτος Ασαντ, ορίζοντας άτομα και οντότητες που συνδέονται με το καθεστώς και που θα υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα. Το Συμβούλιο, επίσης, συμφώνησε σήμερα να επιβάλει απαγόρευση εξαγωγών στα καύσιμα αεριωθούμενων και των σχετικών πρόσθετων υλών που εξάγονται στη Συρία, όπως αυτά χρησιμοποιούνται από την αεροπορική δύναμη του καθεστώτος Ασαντ...»
«Οι διεθνείς προσπάθειες για την επίτευξη της μετάβασης της Συρίας παραμένουν προτεραιότητα προκειμένου να διατηρηθεί η ενότητα, η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας, διατηρώντας παράλληλα τον πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό χαρακτήρα της. Η ΕΕ θα συνεχίσει να παρέχει πολιτική και πρακτική υποστήριξη στη μετριόφρονα αντιπολίτευση...»
Τι κρύβει η ΕΕ και οι υπουργοί της, πίσω από τις υποκριτικές ανησυχίες;
Κρύβουν πως πίσω από τον πόλεμο στο Ιράκ, τη σύγκρουση Σουνιτών - Σιιτών και το διαμελισμό της χώρας, βρίσκεται η αναμέτρηση τμημάτων της αστικής τάξης και η ιμπεριαλιστική επέμβαση για τον έλεγχο της χώρας και της ευρύτερης περιοχής.
Κρύβουν ότι η διαλυτική κατάσταση στο Ιράκ είναι συνέχεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ που εξαπολύθηκε το 2003 με το πρόσχημα της καταστροφής των χημικών, βιολογικών όπλων του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, που αποδείχθηκε ένα ακόμα ιμπεριαλιστικό ψέμα.
Κρύβουν την ευθύνη τους για τη δημιουργία, τη στήριξη των θυλάκων των τζιχαντιστών που θέριεψαν με την εκπαίδευση, τον εξοπλισμό και τη χρηματοδότηση των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και επιπλέον της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, της Τουρκίας για να τους χρησιμοποιήσουν στα σχέδια κατά της Συρίας και σε άλλες βρώμικες αποστολές.
Κρύβουν ότι σχεδιασμένα προετοίμασαν την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία που διατηρεί σχέσεις με τη Ρωσία και το Ιράν, στηρίζεται και στηρίζει τη «χεσμπολάχ» ενάντια στο Ισραήλ και αρνήθηκε να ακολουθήσει τα ευρωατλαντικά σχέδια για τους «αγωγούς».
Κρύβουν ότι μεθοδικά με την καθοριστική συμβολή της Τουρκίας συγκρότησαν τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» στο δικό της έδαφος, στήριξαν πολύμορφα ακραίες ισλαμικές οργανώσεις και οργάνωσαν τη μετάβαση στη Συρία μισθοφόρων και «εθελοντών» από το Αφγανιστάν και τη Λιβύη.
Ποια είναι η στόχευση;
Η χρησιμοποίηση των τζιχαντιστών για την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ με στόχο την παραπέρα στήριξη των «μετριοπαθών» ισλαμικών δυνάμεων που προετοιμάζουν οι ευρωατλαντικές δυνάμεις ως διάδοχη λύση στη Συρία.
Συνολικά, εκδηλώνεται μια χρόνια ιμπεριαλιστική επιδρομή, διαμελίζονται κράτη, αλλάζουν τα σύνορα και η κατάσταση θα περιπλακεί, με νέο γύρο συγκρούσεων, με την αυτονόμηση των κουρδικών περιοχών στο Ιράκ και τη Συρία, με την ενίσχυση της τάσης για τη συγκρότηση κουρδικού κράτους.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση και είναι θέμα «ζωής ή θανάτου», να βγάλουν οι λαοί συμπεράσματα, να συγκροτηθούν ή να επανασυγκροτηθούν σε επαναστατική βάση Κομμουνιστικά Κόμματα στην περιοχή, να οργανωθεί το εργατικό κίνημα.
Πίσω από την όξυνση των προβλημάτων, τη φτώχεια των λαών, την κάθε λογής αντιλαϊκή αστική διαχείριση, πίσω από τις ενδοαστικές αντιθέσεις, τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει πολέμους και δυστυχία, που θυσιάζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Η πείρα που έχει συγκεντρωθεί μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο στα χέρια των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, και να επικρατήσει το ταξικό κριτήριο, ώστε να αντιμετωπιστούν οι θρησκευτικές και εθνοτικές διαιρετικές αντιθέσεις που καλλιεργούνται και να προσανατολιστεί η εργατική - λαϊκή πάλη κατά του πραγματικού αντιπάλου, της πλουτοκρατίας σε κάθε χώρα και του εκμεταλλευτικού συστήματος που βασανίζει τους λαούς.
