Τα παραδείγματα αυτής της αντιπαράθεσης αρκετά. Ενα ακόμα: Καθημερινά, το τελευταίο διάστημα, η συγκυβέρνηση επιλέγει να «ανοίγει» θέματα που αφορούν είτε το σχολείο είτε τα πανεπιστήμια. Θέματα που επηρεάζουν τη μόρφωση των παιδιών των εργατικών οικογενειών, τις σπουδές τους, συνολικά τη ζωή, το μέλλον τους. Την ίδια στιγμή, εντείνεται η καταστολή στα πανεπιστήμια, αυξάνονται οι εισαγγελικές παρεμβάσεις στα σχολεία ενάντια στις κινητοποιήσεις.
Ερχεται ο «Ριζοσπάστης» και επισημαίνει: Είναι λογικό η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της να επιδιώκουν να περάσουν μια τέτοια πολιτική, που χτυπά το μορφωτικό δικαίωμα, που ενισχύει την επιχειρηματική δράση στα πανεπιστήμια, που θέλει να παρέμβει στη λειτουργία των Φοιτητικών Συλλόγων, που θέλει εκπαιδευτικούς - εθελοντές, με τη λογική του «νόμος και τάξη». Και εξηγεί ότι ενάντια σε όλα αυτά κινητοποιούνται μαθητές, φοιτητές, οι γονείς τους, συμπληρώνοντας ότι όλοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να οργανώνονται και να διεκδικούν συλλογικά όλα όσα τους ανήκουν.
Τίποτα αθώο
Αλλο παράδειγμα: Μέγας ντόρος για τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο, πιπεράτες περιγραφές για τα λεγόμενα των παραγόντων του ποδοσφαίρου. Κι έρχεται ο «Ριζοσπάστης», το ΚΚΕ δηλαδή, να σημειώσει ότι «οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, με τις κόντρες των επιχειρηματιών, τις καταγγελίες για στημένα παιχνίδια, τις μαφιόζικες επιθέσεις, τη διακοπή των πρωταθλημάτων, αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της πρότασης του ΚΚΕ για κατάργηση εδώ και τώρα της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο του Αθλητισμού». Οτι η αγανάκτηση και η απέχθεια των φιλάθλων γι' αυτά τα φαινόμενα πρέπει να στοχεύσουν την πραγματική αιτία του προβλήματος, στο γεγονός δηλαδή ότι και στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι ίδιοι δηλαδή που ευθύνονται για την επιδείνωση της ζωής του λαού. Το ΚΚΕ κάλεσε τους φιλάθλους, το λαό και τη νεολαία να μην παγιδευτούν στις κόντρες των επιχειρηματιών. Τόνισε ότι, για να αποτελούν το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός δικαίωμα της νεολαίας και του λαού, χρειάζονται ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού.
Τους έχουμε απέναντι
Τέταρτο παράδειγμα: Εγινε μεγάλη κουβέντα για την αναγκαιότητα να υπάρχουν αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο. Ο «Ριζοσπάστης» έκανε καθαρό μέσα από το κύριο άρθρο του ότι υπό το μανδύα τάχα της «δημοκρατίας» επιδίωξη και στόχος είναι ο αφοπλισμός της εργατικής τάξης, στην πάλη της ενάντια στον κύριο εχθρό της, τους ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων. Και κατά συνέπεια - τόνισε - ότι επειδή το εργατικό κίνημα έχει και ιστορία, και πείρα μπορεί, και πρέπει, να ορθώσει το ανάστημα σ' αυτήν τη νέα επίθεση αφοπλισμού του, δείχνοντας στιβαρά στους αστούς πως: «Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει». Αυτή, η άλλη ματιά στα γεγονότα αποκάλυψε, επίσης, ότι στη μία μετά την άλλη τις Περιφέρειες της χώρας από κοινού δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζουν προϋπολογισμούς που τσακίζουν το λαό, ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιες αυτές δυνάμεις εμφανίζονται στην κεντρική πολιτική σκηνή να δηλώνουν αντίπαλοι, και παράλληλα πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ. Δείξαμε, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι έχουν απέναντί τους το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του αστικού κόσμου, αλλά παράλληλα δείξαμε ότι η αστική τάξη δεν είναι ανίκητη αρκεί οι εργάτες να εμπιστευτούν τη δύναμή τους και έδωσαν δείγματα αυτής της δύναμής τους στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, δύναμη που πρέπει να εκφραστεί και στην πανελλαδική απεργία της ερχόμενης Πέμπτης.
“Ριζοσπάστης”
