«Προσεγγίσαμε πρόσωπα που είχαν αξιοπιστία. Που με παρρησία και θάρρος έγκαιρα διατύπωσαν τη γνώμη τους, διαχώρισαν τη θέση τους από τις μνημονιακές πολιτικές και με όλους αυτούς συμπορευόμαστε και νομίζω ότι έχουμε γίνει ένα».
Το παραπάνω δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του πριν από μερικές μέρες στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, με αφορμή όσους έχουν συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές της 25ης Γενάρη.
Ας δούμε όμως λίγο πιο συγκεκριμένα ποιοι είναι οι αξιόπιστοι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν γίνει ένα με το κόμμα που υποτίθεται ότι πρεσβεύει «ριζοσπαστικά» πράγματα.
- Παναγιώτης Κουρουμπλής: Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
- Οδυσσέας Βουδούρης: Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μετά πήγε στη ΔΗΜΑΡ και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά.
- Θεόδωρος Παραστατίδης: Ψήφισε το πρώτο μνημόνιο ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, αλλά ξαναγύρισε στο ΠΑΣΟΚ και επανεκλέχτηκε βουλευτής. Εδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά.
- Θεοδώρα Τζάκρη: Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια και υφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Ψήφισε: μνημόνιο ένα, μνημόνιο δύο, μνημόνιο τρία. Ολα τα μνημόνια δηλαδή.
- Ηλίας Λιβάνης. Γιος του Αντώνη Λιβάνη, γνωστού και μη εξαιρετέου συμβούλου του Ανδρέα Παπανδρέου και εκδότη.
- Νίκος Τόσκας. Ηταν βασικός συντάκτης του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την Αμυνα στις εκλογές του 2009 και επικεφαλής του γραφείου του Πάνου Μπεγλίτη επί δύο χρόνια. Σήμερα είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
- Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: Επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. «Την περίοδο 1996 - 2004, ως πολιτικός φίλος του Κώστα Σημίτη, είχε στρατευτεί υπέρ του εκσυγχρονισμού», έγραψε ένας παλιός πολιτικός του... «συγκάτοικος» με αφορμή την ένταξή του στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
- Θεοδόσης Πελεγρίνης: Πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εχει υλοποιήσει μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική στην Παιδεία. Εχει ψηφίσει και στηρίξει όλους τους μειωμένους προϋπολογισμούς που στραγγαλίζουν οικονομικά τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, έχει αποδεχτεί το PSI που «κούρεψε» 13 εκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά του Πανεπιστημίου, έστειλε τις λίστες με τις διαθεσιμότητες των διοικητικών υπαλλήλων, ανοίγοντας το δρόμο για απολύσεις, στηρίζει την παρουσία επιχειρηματιών στις σχολές.
Και ο κατάλογος συνεχίζεται...
* * *
«Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λέει ο λαός. Πόσες φορές στο παρελθόν δεν έχει ζήσει ο λαός τέτοιες μεταγραφές, τέτοιες μεταπηδήσεις! Πράγμα καθόλου αφύσικο για δυνάμεις που έχουν σταθερό προσανατολισμό την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τσακίζει το λαό. Δυνάμεις που μπορεί απλώς να αλλάζουν γνώμες για το μείγμα διαχείρισης που εφαρμόζεται προς όφελος των επιχειρηματιών. Δυνάμεις που αναγνωρίζουν ότι το χρέος πρέπει να το πληρώσει ο λαός, άσχετα εάν δεν το έχει δημιουργήσει αυτός. Δυνάμεις που δίνουν εγγυήσεις στο κεφάλαιο και ισχυρίζονται ότι όλες οι δεσμεύσεις στο πλαίσιο του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου, απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στις καπιταλιστικές ενώσεις, θα τηρηθούν.
***
Ολοι αυτοί μπορούν και στεγάζονται στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, γιατί πολύ απλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετεξελιχτεί σε ένα αστικό κόμμα, σε ένα κόμμα του κεφαλαίου, ξεκόβοντας με τις ιστορικές παραδόσεις του κινήματος, με την Αριστερά, με όποιο ριζοσπαστισμό είχε ποτέ του. Είναι συνομιλητής του κεφαλαίου, της ΕΕ, άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, έχει δώσει άπειρες εγγυήσεις και διαβεβαιώσεις για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους ως ανερχόμενη δύναμη διακυβέρνησης. Σε αυτή του τη μετεξέλιξη ζητάει από το ΚΚΕ να κάνει το φερετζέ, να του προσφέρει άλλοθι, κάλυψη, δίνοντας ανοχή στην κυβέρνησή του, την ίδια στιγμή που ο ίδιος διαβεβαιώνει τους πάντες ότι θα συνεχίσει - με ορισμένες παραλλαγές - στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα συνθήκες «νεκροταφείου», βάζοντας το κίνημα στην αναμονή, ζητώντας λευκή επιταγή.
Αυτό που βλέπουμε να αποτυπώνεται στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτυπωθεί άλλωστε και αύριο στην ανάδειξη της νέας κυβέρνησης. Οι αποστάσεις ανάμεσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης δεν είναι τόσο μεγάλες όσο θέλουν να μας τις παρουσιάζουν, όσο θέλουν να φαίνονται, σε προεκλογικές μάλιστα συνθήκες. Αντίθετα, πολλοί πρόθυμοι θα φανούν για να συμπράξουν είτε με τη ΝΔ είτε με το ΣΥΡΙΖΑ στη διαμόρφωση μιας νέας κυβέρνησης συνέχισης της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτό όμως είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει ο λαός να αγωνιά.
