Πανηγυρίζει η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Εύα Καϊλή, και διάφορα αστικά ΜΜΕ για την υπερψήφιση από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, στις 25 Μάρτη, της «Ετήσιας Εκθεσης για τη Φορολογία στην ΕΕ», της οποίας ήταν εισηγήτρια η ίδια. Επιχειρεί μάλιστα να παρουσιάσει σαν επιτυχία και απόδειξη των θετικών αποτελεσμάτων που έχουν τα παζάρια, τα κομπρεμί και οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου και της αστικής διαχείρισης, το γεγονός ότι σε μία παράγραφο της έκθεσης επιτεύχθηκε η αναφορά δήθεν στην προστασία της πρώτης κατοικίας από την υπερφορολόγηση. Θα αρκούσε βέβαια να πει κανείς ότι συνιστά πραγματικά θράσος ευρωβουλευτές και στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που στήριξαν και στηρίζουν την αντιλαϊκή βαρβαρότητα, που ως συγκυβέρνηση επέβαλαν αβάσταχτα χαράτσια και φοροεπιδρομή στα φτωχόσπιτα και τα πενιχρά εισοδήματα των λαϊκών οικογενειών, να επιδίδονται εκ του ασφαλούς από τις Βρυξέλλες σε ανέξοδα ευχολόγια, χωρίς κανένα αντίκρισμα.
***
Ομως, το πράγμα έχει και συνέχεια. Τι λέει λοιπόν η περιβόητη παράγραφος (αριθ. 67) της έκθεσης, για την οποία πανηγυρίζει η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ ότι πέτυχε την υπερψήφισή της, μετά από «σκληρή» διαπραγμάτευση: «Καλεί τα κράτη - μέλη, όταν επιβάλλουν φόρους ακινήτων, να λαμβάνουν υπόψη όλες τις παράπλευρες συνέπειες». Πού είναι, θα αναρωτηθεί κανείς, εδώ η προστασία της πρώτης κατοικίας; Πουθενά! Μας κρύβει κάτι η υπέρμαχος των «δημοκρατικών θεσμών» της ΕΕ ευρωβουλευτής. Οτι το αρχικό κείμενο της παραγράφου, όπως το είχε συντάξει η ίδια και ήρθε για ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο, είχε κι ένα δεύτερο τμήμα το οποίο έλεγε: «Και ιδίως το θεμελιώδες δικαίωμα στη στέγαση, προστατεύοντας την πρώτη κατοικία κάθε φορολογουμένου». Τι έγινε, λοιπόν, αυτό το τμήμα του κειμένου που όντως αφορούσε την πρώτη κατοικία; Απλούστατα, το... φιλολαϊκό Ευρωκοινοβούλιο ζήτησε και μπήκε αυτό το τμήμα σε ξεχωριστή ψηφοφορία, κι αφού το καταψήφισε το διέγραψε από το αρχικό κείμενο κι άφησε την παράγραφο μισή, σκέτη, μόνο με τα φληναφήματα για τις «παράπλευρες συνέπειες».
Αυτές είναι όντως οι... παράπλευρες συνέπειες της ευρωλαγνείας, της απελπισμένης προσπάθειας να παρουσιάσεις τους αντιλαϊκούς θεσμούς της ΕΕ, όπως το Ευρωκοινοβούλιο, που εχθρεύονται βαθιά τα λαϊκά συμφέροντα, σαν πεδίο εποικοδομητικών διαπραγματεύσεων που μπορούν να έχουν και φιλολαϊκό αποτέλεσμα. Σαν τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου στο Γιούρογκρουπ ή τις ...«σκληρές» διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους «θεσμούς» ένα πράμα.
***
Το τελικό αποτέλεσμα. Η έκθεση πάντως της ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ δεν είχε ανάγκη από διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς για την ουσία της, αφού έτσι κι αλλιώς υπερασπίζεται τη σταθερή επιδίωξη όλων των πολιτικών εκπροσώπων των μονοπωλίων στο Ευρωκοινοβούλιο. Τη χρήση της φορολογίας από τα κράτη - μέλη και την ΕΕ ως ενός ακόμη μέσου για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό ζητάει την ένταξη της φορολογίας στους στόχους της αντιδραστικής Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», στους μηχανισμούς εφαρμογής και επιτήρησης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και την ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση. Οι ανέξοδες, υποκριτικές καταγγελίες της φοροδιαφυγής, της φορολογικής απάτης, των φορολογικών παραδείσων και των συμφωνιών πολυεθνικών με κράτη - μέλη της ΕΕ για προνομιακή φορολογική μεταχείριση, με στόχο να εκτονώσουν την αγανάκτηση των εργαζομένων για τη βαριά φορολόγησή τους, δεν μπορούν να κρύψουν τα βασικά αιτήματα της έκθεσης: Τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, φοροαπαλλαγές, προνόμια, ενισχύσεις για τη χρηματοδότηση επενδύσεων των μονοπωλιακών ομίλων σε κερδοφόρους κλάδους, «μετατόπιση της φορολογίας από την εργασία, σε άλλες βιώσιμες μορφές», δηλαδή μείωση των εργοδοτικών εισφορών, απαλλαγή των εργοδοτών από τις υποχρεώσεις τους στα συστήματα Κοινωνικής Πρόνοιας και Ασφάλισης. Από την άλλη καλεί σε αύξηση της φορολεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων, με ένταση του κυνηγητού των εργαζομένων που ήδη λυγίζουν από τους δυσβάστακτους φόρους, επιβολή νέων φόρων και «καινοτόμων» τρόπων αφαίμαξής τους. Για να ανασάνει ο εργαζόμενος λαός από τη φοροεπιδρομή, την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη σύγκρουση με την ΕΕ και τα μονοπώλια που υπηρετεί, για να περάσουν στα χέρια του η εξουσία και ο πλούτος που παράγει.
