Σήμερα, περίπου 25 χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) και τις υπόλοιπες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, διεξάγεται συντονισμένη επίθεση στη συνείδηση της νεολαίας. Κομμάτι αυτής της επίθεσης είναι και η παραχάραξη της Ιστορίας, που ενισχύει την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων. Η λογική της ταύτισης φασισμού-κομμουνισμού αφενός εξυπηρετεί την αθώωση του καπιταλισμού και αφετέρου την συκοφάντηση του σοσιαλισμού, μέσω της επίθεσης στην ΕΣΣΔ, του πρώτου εργατικού κράτους στην Ιστορία που κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι επομένως καθήκον μας η αποκάλυψη της αλήθειας που κρύβεται πίσω από την παραχάραξη της Ιστορίας.
Παρακάτω, θα αναφερθούμε σε δύο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας, τα οποία τα συναντάμε σε σχολικά βιβλία αλλά και στην επίσημη προπαγάνδα του συστήματος που χρησιμοποιεί για να τεκμηριώσει δήθεν την ταύτιση φασισμού-κομμουνισμού.
Ποια είναι η αλήθεια για το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ;
Σοβιετική αφίσα για την ιμπεριαλιστική συμφωνία του Μονάχου. Ο Ν. Τσάμπερλεν και ο Εντ. Νταλαντίε, Πρωθυπουργοί της Αγγλίας και της Γαλλίας αντίστοιχα προσφέρουν την Τσεχοσλοβακία στο στόμα του ναζιστικού λύκου ενώ στην πλακέτα που κρατούν αναγράφεται: «Προς την ανατολή!»
«Ο Χίτλερ στην επιλογή του υπέρ του πολέμου ενισχύθηκε και από την υπογραφή, στις 23 Αυγούστου 1939, της Συνθήκης μη Επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση (Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ), η οποία συνοδευόταν και από μυστικό πρωτόκολλο με αναφορά στο ενδεχόμενο διαμελισμού της Πολωνίας» (από το βιβλίο Ιστορίας Γενικής Παιδείας Γ’ Λυκείου)
Αυτά ακούγονται στις σχολικές αίθουσες λοιπόν και μπολιάζουν το μυαλό των νέων σήμερα.
Έχει αξία να δούμε τις ιστορικές συνθήκες στις οποίες υπογράφτηκε το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο:
Καταρχάς, η ΕΣΣΔ, πριν την υπογραφή του συμφώνου, είχε επανειλλημένα προσπαθήσει να συνάψει διπλωματικές συμφωνίες με τα μη φασιστικά καπιταλιστικά κράτη στην Ευρώπη (Αγγλία, Γαλλία), χωρίς επιτυχία. Για παράδειγμα, τον Μάρτιο του ‘39 η ΕΣΣΔ πρότεινε σε Γαλλία, Βρετανία, Πολωνία, Ρουμανία και Τουρκία την οργάνωση διάσκεψης με θέμα την αντιμετώπιση μιας ενδεχόμενης επίθεσης από την Γερμανία, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της άρνησης της Βρετανίας. Όπως και η πρόταση προς την Γαλλία και την Βρετανία στις 27 Μαϊου για την κατοχύρωση αμοιβαίας βοήθειας εναντίον κάθε επιθετικής ενέργειας στην Ευρώπη, επίσης δεν απέδωσε καρπούς. Επίσης, η ΕΣΣΔ είχε απορρίψει μια σειρά από προτάσεις της Γερμανίας για τη σύναψη συμφωνίας, που είχαν ξεκινήσει από τον Μάη του ‘39.
Ταυτόχρονα, η Σοβιετική Ένωση βρισκόταν ουσιαστικά ήδη σε εμπόλεμη κατάσταση, καθώς η Ιαπωνία είχε ήδη ξεκινήσει επιθετικές ενέργειες εναντίον της.
Επίσης, είχε διαφανεί η επιδίωξη των μη φασιστικών καπιταλιστικών κρατών να “σπρώξουν” την Γερμανία να επιτεθεί προς την ΕΣΣΔ. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του υπουργού εξωτερικών της Αγγλίας Λόρδου Χάλιφαξ μετά από συνάντησή του με τον Χίτλερ τον Νοέμβρη του ‘37 πως η Γερμανία είναι “το προπύργιο της Δύσης ενάντια στον μπολσεβικισμό”. Να προσθέσουμε επίσης οτι λίγους μήνες μετά την υπογραφή του συμφώνου, το χειμώνα του 1939 ξέσπασε ο σοβιετοφινλανδικός πόλεμος με τους κατά τ’ άλλα εμπόλεμους - από το Σεπτέμβρη - Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία να στηρίζουν τη Φινλανδία ενάντια στην ΕΣΣΔ.
Η Σοβιετική Ένωση, υπογράφοντας το Σύμφωνο μη Επίθεσης, κατόρθωσε να εξασφαλίσει 21 πολύτιμους μήνες πολεμικής προετοιμασίας ιδιαίτερα για τις αμυντικές της γραμμές, αξιοποίησε τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και επιπλέον δημιούργησε τριγμούς στις δεδομένες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, αποδυναμώνοντας έτσι το κοινό μέτωπο των υπόλοιπων δυνάμεων εναντίον της.
Μας λένε: «Το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ ενίσχυσε τον Χίτλερ»
Αυτό που πραγματικά ενίσχυσε τον Χίτλερ, ήταν η “πολιτική κατευνασμού” των μη φασιστικών κρατών, δηλαδή μια στάση ανοχής έως και ενεργού στήριξης των επιθετικών ενεργειών από πλευράς Γερμανίας, όπως έγινε με την προσάρτηση της Αυστρίας από την Γερμανία, για παράδειγμα, τον Μάρτη του ‘38. Κορύφωση αυτής της πολιτικής ήταν η ιμπεριαλιστική Συμφωνία του Μονάχου, που υπογράφτηκε στις 29-30 Σεπτέμβρη 1938 από Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία. Με την συμφωνία αυτή, παραχωρήθηκε τμήμα της Τσεχοσλοβακίας, χώρας με στρατηγική θέση στην Ευρώπη και ιδιαίτερα αναπτυγμένη πολεμική βιομηχανία, στα χέρια των ναζί.
Όσον αφορά το... διαμελισμό της Πολωνίας, χρειάζεται να έχουμε υπόψη τα εξής:
Μετά το τέλος του σοβιετοπολωνικού πολέμου το 1921, εδάφη της ΕΣΣΔ πέρασαν στην κατοχή της Πολωνίας. Όταν λοιπόν την 1η Σεπτέμβρη του ‘39 η Γερμανία επιτέθηκε στην Πολωνία, απειλώντας τα σύνορα της ΕΣΣΔ και ενώ την ίδια ώρα η πολωνική κυβέρνηση είχε πάψει ουσιαστικά να λειτουργεί επί πολωνικού εδάφους, η ΕΣΣΔ πέρασε τα σύνορα, φράζοντας τον δρόμο στα ναζιστικά στρατεύματα. Μάλιστα, είχε προηγηθεί η επανειλλημένη άρνηση της Πολωνίας για την προσφορά οποιασδήποτε βοήθειας από την ΕΣΣΔ. Οι περιοχές της Πολωνίας, που ο Κόκκινος Στρατός απέσπασε από αυτήν το 1939, ήταν εδάφη στην περιοχή της δυτικής Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, που ακόμα και σήμερα δεν αποτελούν πολωνικό έδαφος.
Με το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, αυτό που πραγματικά έγινε ήταν ότι κερδήθηκε πολύτιμος χρόνος για την πολεμική προετοιμασία της ΕΣΣΔ για να τσακίσει τους ναζί.
Ο Αμερικανός γερουσιαστής Μάντεν παραλαμβάνει από τον Γκαίμπελς τα "έγγραφα" της προβοκάτσιας για το Κατίν (Σοβιετικό σκίτσο).
Η ναζιστική θηριωδία στο δάσος του Κατίν:
οι στρατιώτες… φαντάσματα και η στημένη προβοκάτσια
Ένα ιδιαιτέρως προσφιλές θέμα που αξιοποιείται στην υπόθεση της παραχάραξης της Ιστορίας, είναι η σφαγή χιλιάδων Πολωνών στρατιωτών στο δάσος του Κατίν (στο Σμόλενσκ της Λευκορωσίας) το ‘41, που η ναζιστική προπαγάνδα αποδίδει στον Κόκκινο Στρατό.
Τον Απρίλη του 1943, ανακαλύφθηκαν τα πτώματα 3000 Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν, σε περιοχή που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, μετά την επίθεση της εναντίον της ΕΣΣΔ τον Μάη του 1941. Τα πτώματα βέβαια με το πέρας του χρόνου έγιναν περίπου 25.000 αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία... Σύμφωνα με τη ναζιστική προβοκάτσια, το έγκλημα διέπραξε η Σοβιετική Ένωση.
Για να προσδώσουν μάλιστα και το απαραίτητο δήθεν επιστημονικό υπόβαθρο στα «ευρήματα», οι ναζί συνέταξαν μια «Διεθνή Επιτροπή» για να ερευνήσει τα στοιχεία της υπόθεσης. Τα μέλη της επιτροπής ανήκαν σε χώρες συμμάχους της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ τα «επιστημονικά πορίσματα» βασίστηκαν σε αναλύσεις μόλις 9 πτωμάτων, τα οποία είχαν ήδη προεπιλεχθεί από τους ναζί. Να σημειώσουμε εδώ ότι την περίοδο εκείνη, κανένας δεν αποδεχόταν ως αληθές το ναζιστικό κατασκεύασμα. Μέχρι και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δήλωνε τότε σχετικά με την έρευνα ότι «θα ήταν απάτη και τα συμπεράσματα της προϊόν τρομοκρατίας».
Η αποκάλυψη της αλήθειας
Μετά την απελευθέρωση της Πολωνίας από τον Κόκκινο Στρατό το ‘43, με ευθύνη της ΕΣΣΔ, συστάθηκε επιστημονική επιτροπή για την περαιτέρω έρευνα της υπόθεσης, με επικεφαλής τον καθηγητή Ν. Μπουρντένκο. Η έρευνα διήρκεσε για ενάμιση περίπου χρόνο και ολοκληρώθηκε το Γενάρη του 1944. Τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας που αποδεικνύουν την πλαστότητα των στοιχείων που παρουσιάστηκαν από τους ναζί, ήταν τα εξής:
- Ο χρόνος εκτέλεσης των Πολωνών στρατιωτών, σύμφωνα με την ιατροδικαστική εκτίμηση, τοποθετείται περίπου στο φθινόπωρο του ’41, περίοδο που η περιοχή βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή.
- Δεκάδες μάρτυρες υποστήριξαν ότι είχαν δει τους Πολωνούς εν ζωή μετά την άνοιξη του ’40, οπότε και τοποθετείται σύμφωνα με τους ναζί η εκτέλεσή τους. Μάλιστα, πολλοί απ’ αυτούς που οι ναζί τους είχαν συγκαταλέξει στους καταλόγους με τους νεκρούς, ήταν ζωντανοί.
- Στα άψυχα σώματα των θυμάτων βρέθηκαν έγγραφα με ημερομηνίες μεταγενέστερες της γερμανικής εισβολής και της άνοιξης του ΄40.
- Αξίζει να παραθέσουμε και τη δήλωση του Αμερικανού πρέσβη Χάριμαν, που βασίστηκε στα συμπεράσματα της αμερικανικής αποστολής που παρίστατο στην έρευνα, σύμφωνα με την οποία «σε κάθε περίπτωση, από τα αποδεικτικά στοιχεία, η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς».
Φόρμες, σφραγίδες και άλλα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την πλαστογράφηση των "ντοκουμέντων" για το Κατίν
Η νίκη της αντεπανάστασης ξαναφέρνει στο φως τα "απόρρητα" έγγραφα
Η υπόθεση του Κατίν ξανάρθε στο φως τα τελευταία χρόνια, μετά την ανάρτηση από τις αρχές της στο διαδίκτυο ψηφιακών αντιγράφων “απόρρητων εγγράφων” που υποτίθεται ότι αποδεικνύουν την ενοχή των σοβιετικών. Ωστόσο:
Μια σειρά από ιστορικούς και ερευνητές έχουν εκφράσει τις αμφιβολίες τους σχετικά με τη γνησιότητα των εγγράφων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε:
- Τέτοια ντοκουμέντα (όπως αυτά που παρουσιάζονται σαν αποδεικτικά ενοχής των Σοβιετικών), ακολουθούσαν αυστηρό πρωτόκολλο και συγκεκριμένους “τύπους” στον τρόπο γραφής τους. Μία σειρά τέτοιων χαρακτηριστικών απουσιάζουν από τα “ντοκουμέντα” που έχουν παρουσιαστεί (όπως σφραγίδες, διακριτικά γνωρίσματα) ή κάποια από τις συνήθεις ενδείξεις για τέτοιου είδους έγγραφα (π.χ. εμπιστευτικό, απόρρητο κ.λπ.).
- Επίσης, ανεξάρτητη εγκληματολογική ανάλυση, που ξεκίνησε το Νοέμβρη του ’07 και ολοκληρώθηκε στις 31 Μάρτη του ’09, έδειξε πως στα έγγραφα αυτά είχαν “δουλέψει” διαφορετικές γραφομηχανές, ενισχύοντας σημαντικά την εκδοχή της πλαστογραφίας.
Την ίδια ώρα που όσοι μιλάνε για τα εγκλήματα του Κόκκινου Στρατού αναμασούν όσα έλεγαν οι χιτλερικοί, νέα στοιχεία έρχονται στο φως που ενισχύουν την απόψη περί ναζιστικής προβοκάτσιας:
- Το 2005, Ρώσοι ιστορικοί που μελετούσαν τα Κεντρικά Αρχεία του Υπουργείου Άμυνας, ανακάλυψαν την ύπαρξη ενός αρχείου καταθέσεων από Γερμανούς στρατιώτες που είχαν πάρει προσωπικά μέρος στην σφαγή των Πολωνών στο Κατίν.
- Το 2010, ένας από τους πλαστογράφους των “ντοκουμέντων” που προαναφέραμε, ήρθε σε επαφή με τον Β. Ιλιούχιν, βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ). Για την επιβεβαίωση της μαρτυρίας του, προσκόμισε στοιχεία όπως φύλλα χαρτιού του ’40, πλαστές σφραγίδες και διάφορα έντυπα του ΚΚ, που αξιοποιήθηκαν για την πλαστογραφία.
Γιατί όλα αυτά δεν αναφέρονται στον Τύπο ή τα ιστορικά βιβλία τουλάχιστον για τα προσχήματα;
Η απάντηση είναι πως η ιστορική αλήθεια δεν απασχολεί ούτε τους “επιστήμονες”, ούτε όσους απλώς δημοσιολογούν έναντι αδρής αμοιβής. Η ναζιστική προπαγάνδα, που αρχικά είχε αποκαλυφθεί η σκοπιμότητά της, γρήγορα υιοθετήθηκε από τα “δημοκρατικά“ καπιταλιστικά κράτη, γιατί εξυπηρετούσε την ανιστόρητη θεωρία “των δύο άκρων”. Η υπόθεση του Κατίν έγινε ακόμα ένα “όπλο” στην παραχάραξη της Ιστορίας, στη συκοφάντηση του σοσιαλισμού.
Η ΕΕ πρωτεργάτης στην παραχάραξη της Ιστορίας και τον αντικομμουνισμό
Λετονός Ντυμένος με τη στολή των S-S παραδίδει μαθήματα σε νήπια!!!
ΚΝΕ - Μάθε την Αλήθεια (70 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών)