Αποσπάσματα από την ομιλία του μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Φεστιβάλ ΤΕΙ Αττικής της ΚΝΕ το περασμένο Σάββατο
Το Σάββατο μίλησε στο Φεστιβάλ η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και παραθέτουμε παρακάτω αποσπάσματα από την ομιλία της:
«Βρισκόμαστε στην κορύφωση μιας οργανωμένης προσπάθειας, η οποία εξελίσσεται, προκειμένου να ενσωματωθεί τις επόμενες μέρες και να εκφραστεί αυτό και στην κάλπη της Κυριακής, με αφορμή το δημοψήφισμα που προκήρυξε η κυβέρνηση, μια μεγάλη προσπάθεια ενσωμάτωσης του λαϊκού παράγοντα, μια προσπάθεια να αποδεχτεί πίσω από κάλπικα διλήμματα ότι δεν μπορεί να ορίσει τη μοίρα του, ότι δεν μπορεί να αλλάξει την κατάστασή του. Γι' αυτό και το Κόμμα μας αξιοποιώντας αυτήν τη διαδικασία, η οποία ξεκίνησε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, τις επόμενες μέρες με όλες μας τις δυνάμεις, με όλη μας την ορμή, με όλη μας την αυτοπεποίθηση ότι έχουμε δίκιο θα απευθυνθούμε στο λαό, στην εργατική τάξη, στη νεολαία για να φτάσει στην κάλπη του δημοψηφίσματος την επόμενη Κυριακή και να βγει δυνατό, ισχυρό, διακριτό το γνήσιο λαϊκό, εργατικό "όχι" απέναντι σε όλα τα μνημόνια και τις εκδοχές τους. Ταυτόχρονα, το μεγάλο "ναι" στην πάλη, στην οργάνωση της πάλης του λαού και της νεολαίας, για να διαμορφώσει προϋποθέσεις να ανατρέψει τη σημερινή αντιλαϊκή κατάσταση, να διαμορφώσει προϋποθέσεις να απαλλαγεί από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, τα δεσμά του κεφαλαίου και της εξουσίας του με όποια κυβέρνηση κι αν αυτή εκφράζεται. Γι' αυτό, λοιπόν, το ΚΚΕ θεωρεί ότι η απάντηση του ελληνικού λαού μπορεί και πρέπει να έχει χρώμα αγωνιστικό, χρώμα ανυπόταχτο και να είναι μόνο μία: Οχι στις προτάσεις για συμφωνία τόσο των τριών θεσμών, δηλαδή της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, όσο και της ελληνικής κυβέρνησης, με αποδέσμευση από την ΕΕ και το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων (...)
Κάθονται όλοι τους από την ίδια πλευρά του τραπεζιού
Το μέλλον της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας είναι η αποδέσμευση από αυτήν τη συμμαχία, τη λυκοσυμμαχία και με το λαό στην εξουσία. Για να μπορέσει να αξιοποιήσει τις παραγωγικές του δυνατότητες που υπάρχουν προς όφελος της ικανοποίησης των αναγκών του λαού, κι όχι για την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος. Γι' αυτό λυσσάνε οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου όταν την ακούν. Γι' αυτό και ξιφουλκούν απέναντι στο ΚΚΕ, λέγοντας ότι η πρότασή του δεν υλοποιείται πουθενά, πού να πάμε, σε ποιον να μοιάσουμε, ότι το ΚΚΕ θέλει να απομονωθούμε και κρύβουν ότι απομονώθηκε ο λαός, απομονώθηκε η εργατική τάξη, απομονώθηκε η νεολαία, τώρα, μέσα στην ΕΕ, τώρα δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες της, τώρα δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτό που μπορούμε πραγματικά να παράγουμε, για να σταθεί ο λαός στα πόδια του σ' ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση.
Τα λέει αυτά από τότε που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να εκφράζει εκείνα τα τμήματα του κεφαλαίου στη χώρα μας που κάνουν δουλειές με την καπιταλιστική Ρωσία κι άλλες καπιταλιστικές οικονομίες. Αυτός είναι ο ρεαλισμός της υποταγής κι έρχεται ξανά στο προσκήνιο με πλήρη συγχρονισμό όλων των κομμάτων του αστικού πολιτικού συστήματος.
Απ' αυτή την πλευρά πρέπει να κρατήσουμε τρία τουλάχιστον συμπεράσματα: Από την εναλλαγή κυβερνήσεων που αποδέχονται το ευρωενωσιακό αντιδραστικό οικοδόμημα καμιά φιλολαϊκή διαπραγμάτευση δεν μπορεί να διεξαχθεί. Αντίθετα, αθωώνεται και εξαγνίζεται η αντιλαϊκή διακυβέρνηση των προηγούμενων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κι αυτοί από την πλευρά τους αναδείκνυαν τη σκληρότητα και την ακαμψία των θεσμών, της τρόικας, για να ψηφίσουν τα δικά τους μνημόνια. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει μέχρι το δημοψήφισμα δεν αμφισβητεί την ευρωενωσιακή στρατηγική την οποία την έχει στο DNA του, αντίθετα από άλλο δρόμο θέλει να την υπερασπίσει. Απέναντι σ' αυτούς, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, τα άλλα κόμματα που λένε ότι η ΕΕ είναι στρατηγική επιλογή και πρέπει να την υπερασπιστούμε πάση θυσία, ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει και λέει ότι πάση θυσία πρέπει να εξανθρωπίσουμε την ΕΕ και να μείνουμε μέσα σ' αυτή.
Από διαφορετικό δρόμο βάζουν και οι δύο το λαό να μείνει κλεισμένος, φυλακισμένος στα ίδια ιμπεριαλιστικά δεσμά της ΕΕ. Και γίνεται αυτό γιατί είναι καταδικασμένοι όντας από την ίδια πλευρά του τραπεζιού να χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα και να εναλλάσσουν την ελπίδα με την προσδοκία ταυτόχρονα με το φόβο και τον εκβιασμό, προκειμένου να ενσωματώσουν το λαό και τη νεολαία (...)
Η εργατική τάξη να βάλει τη σφραγίδα της
Το ΚΚΕ πιστεύει στη δύναμη του λαού, στη μαζική πάλη που διαμορφώνει πρότυπα κι ανατρέπει συσχετισμούς. Εχουμε τη γνώση ότι υπήρξαν λαοί που έζησαν αλλιώς, χωρίς εκμετάλλευση, στις χώρες που οικοδομούνταν σοσιαλισμός και σε συνθήκες πολύ δύσκολες έλυσαν σημαντικά προβλήματα που ούτε περνάει από το μυαλό μας σήμερα ότι μπορεί να αντιμετωπιστούν. Εχουμε την εμπειρία ότι η Ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από μεγάλα έργα και πράξεις των μαζών που κανένα συμβόλαιο δεν είχαν υπογράψει για την επιτυχία των επιδιώξεών τους. Αντικειμενικά, είχαν αποφασίσει να παλέψουν. Κι έχουμε τη γνώση ότι η κοινωνική εξέλιξη από το ένα σύστημα στο άλλο που αναπαρήγαγε τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, η εμφάνιση της εργατικής τάξης μπορεί να βάλει τη σφραγίδα της στην νίκη και εδραίωση ενός ανώτερου κοινωνικά και οικονομικά σχηματισμού, του σοσιαλισμού που θα καταργήσει οριστικά κάθε μορφή εκμετάλλευσης».