Κάθε που τελειώνει μια διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την τρόικα, τα αστικά μέσα ενημέρωσης πανηγυρίζουν για το αίσιο τέλος. Το ίδιο συνέβη και χτες. Οι πανηγυρισμοί, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι από την 1η του Γενάρη νέα δεινά θα προστεθούν στην πλάτη του λαού και ότι από την αρχή του νέου χρόνου κάθε χώρα της ΕΕ, και η Ελλάδα, θα είναι υπό μόνιμη επιτήρηση και διαρκή μνημόνια. Κι επειδή αυτό είναι γνωστό, οι χτεσινοί πανηγυρισμοί στον αστικό Τύπο σπεύδουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα συνοχής κυβέρνησης και λαού, που «μαζί» κατάφεραν να είναι επιτυχής η διαπραγμάτευση, «μαζί» θα τα καταφέρουν και στη συνέχεια.
Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν «μαζί» ο λαός με την κυβέρνηση. Τον παρουσιάζουν συμβαλλόμενο για να περάσουν στο παρασύνθημα: «Να συνεχίσουμε με την ίδια υπευθυνότητα για καλύτερα αποτελέσματα». Καμιά τέτοια υπευθυνότητα δεν πρέπει να δείχνει ο λαός. Αντίθετα, πρέπει να κάνει τα πάντα με την πάλη του για να βάλει εμπόδια και να αποσταθεροποιήσει κάθε πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια, που κινείται εντός των τειχών της ΕΕ, όπως και αν χαρακτηρίζεται κάθε κυβέρνηση που υπηρετεί αυτήν την πολιτική.
Τα διαπραγματευτικά χαρτιά της κυβέρνησης, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα και η πρόβλεψη για ανάκαμψη, στηρίζονται πάνω στο ξεζούμισμα του λαού. Είναι γνωστές ήδη οι υποσχέσεις για δημοσιονομική χαλάρωση και περιορισμό χρέους σε χώρες όπως η Ελλάδα, με ταυτόχρονη όμως συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Επιβεβαιώνουν ότι στις διάφορες διαπραγματεύσεις των κυβερνήσεων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, δεν υπάρχει θέση για τα λαϊκά συμφέροντα. Οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι πλειστηριασμοί ακολουθούν τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις, που όσο γίνονται εντός των τειχών της ΕΕ δεν μπορούν παρά να καταλήγουν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Το ΚΚΕ έγκαιρα έχει επισημάνει ότι η μόνιμη οικονομική επιτήρηση από τις Βρυξέλλες, οι εποπτείες, τα μνημόνια, ο μόνιμος και διαρκής έλεγχος των προϋπολογισμών από την Κομισιόν και η επιβολή δημοσιονομικών μέτρων και διαρθρωτικών μέτρων σε όλη τη διάρκεια του έτους, είναι «κανόνες» που έχουν αποδεχθεί τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις έχουν επιλέξει συνειδητά να παραχωρήσουν ένα μέρος της κυριαρχίας τους στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, προκειμένου μέσα από αυτήν τη διαδικασία να διασφαλίσουν καλύτερους όρους για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.
Η σταθερότητα στην οποία αναφέρονται είναι σταθερότητα στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Το ζητούμενο στις σημερινές συνθήκες είναι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να συμβάλουν με τη δράση τους στο να «σταθεροποιηθεί» ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να συγκροτηθεί μια ισχυρή εργατική αντιπολίτευση για να αντιπαλέψει την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, την ΕΕ τις κυβερνήσεις και τα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού. Αυτός είναι ο δρόμος για να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ του λαού, να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να συγκροτηθεί η λαϊκή συμμαχία, να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική-λαϊκή εξουσία.
