Προετοιμάζεται το έδαφος για ίδιο «μοντέλο» σε Γεωργία και Μολδαβία
Οι υπογραφές των εκπροσώπων των αστών Ουκρανίας και ΕΕ βάζουν και άλλες αλυσίδες στον ουκρανικό λαό
Η ανοιχτή επέμβαση των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στήριξαν με κάθε τρόπο το συνονθύλευμα της ουκρανικής αντιπολίτευσης εθνικιστών και νεοναζί παραστρατιωτικών για την πραξικοπηματική ανατροπή του Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, με την εξέλιξη της βδομάδας και την υπογραφή από τον πρωθυπουργό της πραξικοπηματικής κυβέρνησης, Αρσένι Γιάτσενιουκ, της συμφωνίας σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ, επιχειρείται να θεωρηθεί δεδομένη από όλες τις αστικές κυβερνήσεις της λυκοσυμμαχίας. Επιχειρούν να ξεχαστεί ότι η νέα αστική εξουσία καταπάτησε το συμβιβασμό της πρώην κυβέρνησης με την τότε αντιπολίτευση, στις 21 Φλεβάρη, και μάλιστα παρουσία των ΥΠΕΞ της Γερμανίας και της Πολωνίας. Πλέον, η προσοχή έχει στραφεί στην απάντηση που ήρθε από την καπιταλιστική Ρωσία, που αξιοποιώντας τα φιλορωσικά αισθήματα του ντόπιου πληθυσμού, το φόβο από τη δράση φασιστικών οργανώσεων, οδήγησε τη χερσόνησο της Κριμαίας στη δική της αγκαλιά (η περιοχή ως αυτόνομη είχε περάσει διοικητικά τη δεκαετία του '50 στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ στην Ουκρανία και παρέμεινε μετά την ανατροπή). Τώρα οι ...ευαίσθητοι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ μιλούν για παραβίαση του διεθνούς δικαίου και αμφισβητούν το δημοψήφισμα στην Κριμαία, τη διάθεση της πλειοψηφίας για ένωση με τη Ρωσία.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι η γεωστρατηγική διαπάλη με τα δύο δεδομένα της ενσωμάτωσης της Κριμαίας στη Ρωσία από τη μια και της όλο και μεγαλύτερης πρόσδεσης της Ουκρανίας στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ, από την άλλη, αλλά και την ίδια προοπτική άλλων χωρών που προέκυψαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ (με πρώτες τις Γεωργία και Μολδαβία) θα κλιμακωθεί. Η αντιπαράθεση των μονοπωλιακών ομίλων και των δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων αφορά τις σφαίρες επιρροής, τον έλεγχο ενεργειακών πόρων και δρόμων μεταφοράς τους και αυτά τα στοιχεία ακόμα και αν βρεθεί μια νέα ισορροπία είναι ο βασικός κίνδυνος για το μέλλον των λαών της περιοχής και ευρύτερα του κόσμου. Ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, είναι ο κόσμος των ανταγωνισμών και των αντιθέσεων, που είτε φτάνουν σε κάποιο νέο συμβιβασμό είτε φτάνουν στα άκρα, την ιμπεριαλιστική ειρήνη διαδέχεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος για να γίνει καινούργια μοιρασιά.
Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ
Ας δούμε, όμως, τις νέες «ψηφίδες» στη σύνθετη κατάσταση που διαμορφώνεται με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία.
Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ των «28», που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή, επικύρωσε το πρώτο τμήμα της πολιτικής συμφωνίας με τη νέα αστική κυβέρνηση της Ουκρανίας, και άφησε για τη συνέχεια την προώθηση της οικονομικής και εμπορικής συμφωνίας, για μετά τις 25 Μάη οπότε έχει οριστεί να γίνουν οι λεγόμενες προεδρικές εκλογές.
Στις αποφάσεις των «28» προβλέπεται να υπάρξει συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για να προχωρήσουν παραπέρα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, δηλαδή μέτρα υπέρ του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς (αυτό που ονομάζουν και στην Ουκρανία και στη χώρα μας και σε όλη την ΕΕ ως «διαρθρωτικές αλλαγές», που ντύνονται με δήθεν πάλη «ενάντια στη διαφθορά» και «δημοσιονομικές προσαρμογές»). Η συνέχεια για τον ουκρανικό λαό θα είναι οδυνηρή με σειρά αντιλαϊκών μέτρων. Επίσης, γίνεται υποκριτικά λόγος για σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, όπως και γενικόλογα για την «καταπολέμηση του εξτρεμισμού».
Ταυτόχρονα, το «μοντέλο» της «βοήθειας» στην Ουκρανία από την ΕΕ οι «28» αναφέρουν κατηγορηματικά ότι πρέπει να προωθηθεί και στην περίπτωση των άλλων πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών της Γεωργίας και της Μολδαβίας, με ανάλογες συμφωνίες σύνδεσης, που θέλουν να προχωρήσουν έως το φετινό Ιούνη. Αν και δεν υπήρξε αντίδραση από την κυβέρνηση της Ρωσίας το σίγουρο είναι ότι με το παραπέρα στρίμωγμα της αστικής τάξης της Ρωσίας γύρω από τα σύνορα πρέπει να αναμένεται η αντίδρασή της, όπως και στην περίπτωση όταν από τον περασμένο Νοέμβρη άρχισε το πρεσάρισμα στον Γιανουκόβιτς, που ήθελε να έχει σχέσεις και με τα δύο κέντρα, και παζάρευε και με την ΕΕ και με τη Ρωσία.
Στο κείμενο των συμπερασμάτων δεν λείπει και υποκριτική αναφορά από τους ιμπεριαλιστές ότι στον «21ο αιώνα δεν υπάρχει χώρος για αλλαγή των συνόρων μέσω της δύναμης της πυγμής και της επιβολής». Λες και τα σύνορα στα Βαλκάνια άλλαξαν με ...προσφορά λουλουδιών.
Νέες κυρώσεις
Στη σύνοδο της ΕΕ, όπως αναμενόταν, δόθηκε συνέχεια και στις κυρώσεις προς τη Ρωσία «για την προσάρτηση της Κριμαίας» και σε συνολικά 33 αξιωματούχους επιβλήθηκε απαγόρευση έκδοσης βίζας και «πάγωμα» περιουσιακών στοιχείων. Σε αυτούς που υπόκεινται σε κυρώσεις περιλαμβάνονται και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι από το στενό περιβάλλον του Πούτιν, όπως ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, Ντμίτρι Ρογκόζιν. Ομως, και από αστούς αναλυτές ομολογείται ότι έως τώρα οι κυρώσεις είναι ...χαλαρές παρά τις φραστικές εξάρσεις. Και ο λόγος είναι ότι οι αστικές κυβερνήσεις, που εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, «ζυγίζουν» καλά τις αμφίπλευρες συνέπειες από ενδεχόμενα οικονομικά μέτρα κατά της Ρωσίας. Η επιφυλακτικότητα υπάρχει και στις αντιδράσεις των ΗΠΑ, που έχουν σχετικά λιγότερες εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία, από ό,τι η ΕΕ. Ιδιαίτερα το ζήτημα της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ, ιδιαίτερα της Γερμανίας (κατά 35%), από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, είναι αυτό που μετράει περισσότερο. Γι' αυτό και οι «28» εξετάζουν τρόπους για το επόμενο διάστημα που διευρύνουν τους προμηθευτές Ενέργειας.
Στα πολιτικά μέτρα που πάρθηκαν, βέβαια, περιλαμβάνεται η ακύρωση της προγραμματισμένης για τις 3 Ιούνη συνόδου κορυφής με τη Ρωσία. Ενώ και η συμμετοχή της Ρωσίας στη λεγόμενη ομάδα G8 (των 8 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών) τίθεται υπό εξέταση.
Επίσης, η ΕΕ ζήτησε ταχεία ανάπτυξη της αποστολής του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), δηλαδή και στρατιωτικών παρατηρητών, αλλιώς απείλησε ότι θα ξεκινήσει δική της αποστολή στην Ουκρανία. Την Παρασκευή το βράδυ, ο Οργανισμός αποφάσισε την ανάπτυξη αρχικά 100 παρατηρητών με προοπτική να φτάσουν τους 400, με δυνατότητα να πάνε σε όλη τη χώρα. Την απόφαση αυτή δέχτηκε και η Ρωσία, ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί αν θα αναπτυχθούν παρατηρητές και στη Χερσόνησο της Κριμαίας, που πλέον ανήκει στην ίδια. Αμέσως ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, είδε την εξέλιξη ως «ένα βήμα που μπορεί να οδηγήσει σε αποκλιμάκωση της έντασης».
Οι εξελίξεις στη χώρα
Μέσα στην ίδια την Κριμαία πιο εύκολα στις ναυτικές δυνάμεις πιο δύσκολα στις άλλες βάσεις συνεχίζεται η παράδοση στις ρωσικές δυνάμεις. Ωστόσο, την Τετάρτη η ουκρανική Βουλή ενέκρινε ψήφισμα όπου δηλώνει ότι «θα συνεχίσει όσο χρόνο και να χρειαστεί την προσπάθεια απελευθέρωσης της Κριμαίας», ενώ καλεί και τους στρατιωτικούς να μην παραδώσουν εξοπλισμό και υποδομές και να παραμείνουν στη θέση τους, κάτι που πρακτικά δεν μπορεί να γίνει. Επίσης, ο πρωθυπουργός της πραξικοπηματικής κυβέρνησης μίλησε για απώλειες δισεκατομμυρίων αν χαθούν οι υποδομές στην Κριμαία. Ταυτόχρονα, η νέα αστική εξουσία προσπαθεί να ελέγξει τον κρατικό μηχανισμό και ιδιαίτερα το διπλωματικό σώμα, που προέρχεται από την προηγούμενη κυβέρνηση. Χαρακτηριστική η περίπτωση, την Παρασκευή το βράδυ, του Ουκρανού πρέσβη στην Αρμενία που ανακλήθηκε για διαβουλεύσεις μετά τις δηλώσεις του Αρμένιου Προέδρου ο οποίος επικοινωνώντας με τον Ρώσο Πρόεδρο του είπε ότι η περίπτωση της Κριμαίας είναι ένα «χαρακτηριστικό παράδειγμα της αυτοδιάθεσης των λαών». Βεβαίως στην περιοχή είναι ανοιχτό το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ (αυτόνομη περιοχή την περίοδο της ΕΣΣΔ), που αποτελεί μετά την ανατροπή σημείο τριβής ανάμεσα σε Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν και οδήγησε σε πόλεμο ανάμεσά τους έως το 1994.
Ενταση επίσης επικρατεί σε πολλές πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας, όπου ρωσόφωνοι σηκώνουν ζήτημα για δημοψηφίσματα αντίστοιχα με της Κριμαίας, με τη Ρωσία να λέει για την ώρα ότι θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά τους με διπλωματικά και πολιτικά μέσα. Από την άλλη, πυκνώνουν οι προετοιμασίες για ΝΑΤΟικά γυμνάσια, το επόμενο διάστημα, πολλών χωρών που συνορεύουν με την Ουκρανία, με πρώτες την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες, όπου συσσωρεύονται στρατεύματα.
Στην ουκρανική Βουλή οι αντιδραστικές δυνάμεις προχωρούν σχεδιασμούς για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας, όπως το σχετικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε την περασμένη Δευτέρα, ενώ συνεχίζονται επιθέσεις και τραμπουκισμοί των φασιστών σε κομμουνιστές και σε όποιον άλλο δεν τους αρέσει.
Αντίποινα της Ρωσίας
Και τυπικά επικυρώθηκε η ενσωμάτωση της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας και της αυτόνομης πόλης της Σεβαστούπολης στη Ρωσική Ομοσπονδία την Πέμπτη και την Παρασκευή, από τα δύο Σώματα της Βουλής, και υπογράφτηκε από τον Πρόεδρο Βλ. Πούτιν. Η ρωσική κυβέρνηση απάντησε κυρίως στις κυρώσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ που αφορούν αξιωματούχους με απαγορεύσεις έκδοσης βίζας και πάγωμα λογαριασμών με αντίστοιχες κυρώσεις που αφορούν εννέα αξιωματούχους των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μακέιν και ο πρόεδρος της Βουλής, επίσης ρεπουμπλικάνος Τζον Μπένερ.
Κυρίως όμως η ρωσική κυβέρνηση απειλεί οικονομικά τη νέα ηγεσία του Κιέβου θυμίζοντάς της ότι οι ευνοϊκές τιμές στο φυσικό αέριο ίσχυαν για την Ουκρανία πριν και τώρα πρέπει να πληρώσει το τίμημα να επιστρέψει τα χρωστούμενα για τις παραδόσεις ύψους 16 δισ. δολαρίων και άλλα δάνεια που επίσης δίνονταν με αντάλλαγμα την για 25 χρόνια ενοικίαση της βάσης της Σεβαστούπολης, όπου είναι ο ναύσταθμος της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και ουσιαστικά η διέξοδός της στη Μεσόγειο.
Διέξοδος για τους λαούς υπάρχει
Από κάθε πλευρά στο παράδειγμα της Ουκρανίας, που βρέθηκε να είναι το «μήλον της Εριδος», αποδεικνύεται ότι ο λαός της βρίσκεται αντιμέτωπος με την καπιταλιστική βαρβαρότητα που κυριαρχεί τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία, ως αποτέλεσμα της ανατροπής του σοσιαλισμού.
Χαμένοι θα βγαίνουν οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί του πλούτου και κερδισμένοι οι εκμεταλλευτές τους και αυτό θα συμβαίνει όσο οι πρώτοι, ανεξάρτητα από γλωσσικές ή ενθοτικές διαφορές, δεν συνειδητοποιούν ότι η λύση βρίσκεται όχι στην επιλογή ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου αλλά στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στην οικοδόμηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, το μόνο δρόμο για να ζήσουν αρμονικά οι λαοί όπως έδειξε και η εμπειρία της πρώτης απόπειρας σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
