Ιστορικά διδάγματα και σημαντικές πλευρές της επαναστατικής στρατηγικής ξεδιπλώνονται στις εκδηλώσεις που πραγματοποιούν Οργανώσεις της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ
 |
Ειδικά, η νέα έκδοση του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ, «Το ΚΚΕ στον Ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41» προσφέρεται για να ανοίξει η συζήτηση για πολλά ζητήματα της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στο πλαίσιο της πολιτικής δραστηριότητας, πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για την παρουσίαση του βιβλίου από τις κομματικές οργανώσεις. Τις προηγούμενες μέρες, ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στις βιβλιοπαρουσιάσεις που οργάνωσαν οιΤΟ Βιομηχανίας και Κατασκευών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με ομιλητές, αντίστοιχα, τον Αναστάση Γκίκα και τον Κώστα Σκολαρίκο, μέλη του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.
Αμέτρητα και πολύτιμα διδάγματα
Μέσα από τις σελίδες της έκδοσης, αναδεικνύεται η ηρωική πάλη του Κόμματος και η αδάμαστη θέλησή του να δράσει μέσα σε συνθήκες διώξεων και βαθιάς παρανομίας. Επισημαίνεται η διαχρονική αναγκαιότητα της οργανωτικής και ιδεολογικής - πολιτικής επαγρύπνησης του Κόμματος έναντι των κινήσεων του ταξικού του αντίπαλου και ειδικότερα των κατασταλτικών του μηχανισμών. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι τονίζεται η σημασία της επαναστατικής στρατηγικής απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το φασισμό.
 |
Οι ομιλητές κέντρισαν το ενδιαφέρον των παρευρισκόμενων, παρακινώντας στην αγορά της έκδοσης, αξιοποιώντας χαρακτηριστικά αποσπάσματα, όπως π.χ. από την έκθεση του Μιχάλη Τυρίμου, ιθύνοντα νου της επιχείρησης «πλαστό ΚΚΕ», που ήταν πρώην μέλος της ΚΕ και πρώην βουλευτής του Κόμματος. Η έκθεση περιλαμβάνεται αυτούσια στο βιβλίο και στις γραμμές της αναδεικνύεται η προσπάθεια διάλυσης του Κόμματος και η ομολογία ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο ή σχεδόν αδύνατο σύμφωνα και με τη διεθνή πείρα. «Η εν λόγω έκθεση αποτελεί ένα σπάνιο και πολυτιμότατο ντοκουμέντο σχετικά με το πώς δουλεύει κατά του ΚΚΕ ο ταξικός αντίπαλος, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί έναν ύμνο προς την ηρωική αντοχή των απανταχού Κομμουνιστικών Κομμάτων απέναντι στην αστική καταστολή και επιθετικότητα», υπογράμμισε ο Αν. Γκίκας στην εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας.
Από τι εξαρτάται ο χαρακτήρας του πολέμου
 |
Ο Κ. Σκολαρίκος, εστιάζοντας στο πώς κρίνεται ο χαρακτήρας ενός πολέμου, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο χαρακτήρας του πολέμου εξαρτάται από τις κινητήριες δυνάμεις του, από τον ταξικό χαρακτήρα των κρατών που τον υποκινούν. Με αυτήν την έννοια, ο πόλεμος των εκμεταλλευτών είτε επιθετικός είτε αμυντικός, είναι πάντα άδικος. Κι αυτό διότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Κατά συνέπεια, ο πόλεμος των εκμεταλλευτών είναι η συνέχεια της επιδίωξης της εκμετάλλευσης και της μεγιστοποίησης των κερδών τους με άλλα μέσα. Αντίθετα, οι εργάτες που τον καιρό της ιμπεριαλιστικής ειρήνης πεθαίνουν από τη φτώχεια και τα εργατικά ατυχήματα, τον καιρό του πολέμου πεθαίνουν στις μάχες...».
Πιο συγκεκριμένα, για το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αν. Γκίκας επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι ήταν το αποτέλεσμα της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τον έλεγχο των διεθνών αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, συμπληρώνοντας ότι η διαφορά του από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο «δεν ήταν άλλη από την ύπαρξη της ΕΣΣΔ, του πρώτου σοσιαλιστικού εργατικού κράτους στον κόσμο. Μόνο από τη σκοπιά της Σοβιετικής Ενωσης ο πόλεμος ήταν ένας δίκαιος, ένας φιλολαϊκός πόλεμος, γιατί στην εξουσία βρίσκονταν πια οι εκμεταλλευόμενοι και ο πόλεμος από τη μεριά τους είχε να κάνει με την προάσπιση της δικής τους, της σοσιαλιστικής πατρίδας. Η ύπαρξη ωστόσο της ΕΣΣΔ δεν άλλαζε ούτε τα αίτια του πολέμου, ούτε βεβαίως τον χαρακτήρα του. Η συμμαχία σε στρατιωτικό επίπεδο του ενός ιμπεριαλιστικού συνασπισμού με την ΕΣΣΔ ήταν αναγκαστική, από την πλευρά τόσο των μεν όσο και των δε...».
Συμπεράσματα πολύτιμα για τη σύγχρονη επαναστατική στρατηγική
Το βιβλίο πραγματεύεται τη γραμμή που χάραξε το Κόμμα κατά τη διάρκεια του πολέμου, μελετώντας τα τρία γράμματα του φυλακισμένου τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, τις αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αλλά και τις άγνωστες πτυχές της ύπαρξης και δράσης της λεγόμενης «Παλιάς ΚΕ» του Κόμματος που προσπάθησε σε πολύ δύσκολες συνθήκες να κατευθύνει τις κομματικές δυνάμεις.
Η συζήτηση που γίνεται στις βιβλιοπαρουσιάσεις, το ίδιο το περιεχόμενο της έκδοσης με βάση τα συμπεράσματα από τη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος τα συγκλονιστικά εκείνα χρόνια, δεν γίνονται απλά για αναμνηστικούς λόγους και για την υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας. Αποτελούνοδηγό για τη σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, για την ταξική θωράκιση των κομμουνιστών και του εργατικού - λαϊκού κινήματος απέναντι στην αστική τάξη και τον οπορτουνισμό που διαχρονικά επιδιώκουν να στρατεύσουν το λαό στις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας.
Για παράδειγμα, σημειώνει ο Κ. Σκολαρίκος: «Το ΕΑΜ δημιούργησε μια στρατιωτική δύναμη της τάξης των 127.000 ατόμων. Κατόρθωσε να απελευθερώσει το 70% της χώρας. Στις απελευθερωμένες περιοχές λειτούργησαν υπό την προστασία του ΕΛΑΣ λαογέννητοι θεσμοί Δικαιοσύνης, Εκπαίδευσης, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι δεν έβαζαν ακόμα το ζήτημα της ανατροπής της αστικής εξουσίας, αλλά αποτελούσαν μια de facto καινούρια κατάσταση.
Παρά τα επιτεύγματα αυτά και παρά το γεγονός ότι στο ΕΑΜ δε συμμετείχαν μαζικά αστικά ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αυτό δεν κατόρθωσε να ανοίξει το δρόμο προς την εργατική εξουσία. Αντίθετα, μετά το 1943, όταν ο ιμπεριαλισμός, βέβαιος πια ότι οι δυνάμεις του άξονα χάνουν, ξεκινά να στρέφεται εναντίον και των αντιφασιστικών μετώπων, το ΕΑΜ πηγαίνει από υποχώρηση σε υποχώρηση: Υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, πρακτικά στον αγγλικό ιμπεριαλισμό, συνθήκες Λιβάνου, Καζέρτας. (...) Με αυτή την έννοια, η εμπειρία του ΕΑΜ έχει δύο σκέλη: Το σκέλος των πρωτόγνωρων κατακτήσεων του κινήματος, αλλά και το σκέλος της ήττας. Κάποιοι σήμερα χρησιμοποιούν μόνο το ένα σκέλος και δεν εξετάζουν γιατί έχασε, ενώ αστοί και οπορτουνιστές ιστορικοί αποδίδουν την ήττα σε ζητήματα συγκυρίας, π.χ. ότι κορόιδεψαν τον Σιάντο οι "έμπειροι" Βρετανοί διπλωμάτες, ή ότι παράκουσε την εντολή, κάνοντας άλλα από τα συμφωνημένα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι συνεχείς κινήσεις υποχώρησης διαπνέονται από την ίδια λογική: Οτι το ΕΑΜ δεν πρέπει να θέσει ζήτημα εξουσίας. Αυτή τη συνολική πείρα μελετάμε.
Η πραγματική ιστορική αποτίμηση και ο πραγματικός σεβασμός στις θυσίες και στο αίμα που έχει χύσει ο λαός μας δεν είναι να στεκόμαστε πάνω από τα ιστορικά γεγονότα και να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη ως "τυχαία περιστατικά" ή παράγωγα προσωπικών αδυναμιών. Αντίθετα, πρέπει να μπούμε μέσα στα ιστορικά γεγονότα και από αυτά να κρατήσουμε αυτό που μπορεί να διευκολύνει τις μελλοντικές μάχες της ταξικής πάλης του εργατικού, του κομμουνιστικού κινήματος».
Αντικείμενο ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης
Τα συμπεράσματα του βιβλίου, όπως για την αναγκαιότητα του μετώπου του επαναστατικού κινήματος απέναντι στις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, τη στάση των κομμουνιστών στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά και τη στοχοπροσήλωση του Προγράμματος του ΚΚΕ στη σοσιαλιστική επανάσταση, είναι ζητήματα αντιπαράθεσης με τον οπορτουνισμό και σήμερα. Γι' αυτό και σηκώνεται τόσος «θόρυβος» γύρω από την έκδοση. Για παράδειγμα, η κριτική που κάνει το Κόμμα στη λογική των «αντιφασιστικών - λαϊκών μετώπων» πολεμιέται από τους ίδιους που επιδιώκουν να συρθεί το Κόμμα σε συνεργασία με αστικές δυνάμεις, σε «κοινά μέτωπα» ενάντια π.χ. στα μνημόνια, στην τρόικα, στο ευρώ κ.ο.κ., και να χάσει από το στόχαστρο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας.
«Υπάρχουν δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στο κίνημα ή δυνάμεις που επιτίθενται στο Κόμμα μέσω διαδικτύου», σημείωσε ο Κ. Σκολαρίκος, «οι οποίες από τη μία δεν έχουν ξεκάθαρο μέτωπο απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του σήμερα και από την άλλη δεν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Στο βαθμό που ορέγονται μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλους σοσιαλδημοκράτες για συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση, είναι φυσιολογικό να μην παίρνουν θέση και στο τι θα κάνουν σε περίπτωση ιμπεριαλιστικού πολέμου. Οπως σήμερα, σε συνθήκες ειρήνης σέρνονται πίσω από την αστική τάξη, πολύ πιθανό να συρθούν πίσω της και σε περίπτωση πολέμου...».
Ο Αν. Γκίκας, καταλήγοντας στην ομιλία του ανέφερε: «Θέλει πολιτική τόλμη και ωριμότητα να εξετάζεις κριτικά το παρελθόν σου, όχι ακαδημαϊκά, για να 'χουμε κάτι να λέμε, αλλά ακριβώς για να μπορείς να μετατρέψεις την εμπειρία του χθες σε χρήσιμο όπλο στην πάλη σου στο σήμερα και το αύριο. Και πιστεύουμε ότι το Κόμμα μας διαθέτει αυτήν την πολιτική τόλμη και την ωριμότητα. Κάτι που μόνο αυτονόητο δεν είναι, αλλά - αντίθετα - αποτελεί σημαντική κατάκτηση».
