ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ Να βάλουμε τις δικές μας πραγματικές «κόκκινες γραμμές»

Αποσπάσματα από την ομιλία του μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Φεστιβάλ ΑΕΙ Αττικής

Ενα μαζικότατο διήμερο Φεστιβάλ ήταν αυτό της Οργάνωσης ΑΕΙ Αττικής της ΚΝΕ, την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο στη Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Αθήνας. Το Φεστιβάλ είχε πλούτο εκδηλώσεων που συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Την κεντρική ομιλία έκανε το Σάββατο ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Δημοσιεύουμε παρακάτω αποσπάσματα από την ομιλία του:

«Το σύνθημα των εκδηλώσεων του 41ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" "Την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες... Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές" συμπυκνώνει σε δύο αράδες όλη την ουσία της σημερινής πάλης, του σημερινού αγώνα που διεξάγουν τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες όσοι εργαζόμενοι, άνθρωποι των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, νεολαίοι συσπειρώνονται γύρω από τη δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ (...)

Ο πραγματικός αντίπαλος της νεολαίας, των νέων που προέρχονται από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε μεγάλο τμήμα, των νέων που βρίσκονται ήδη στην παραγωγή, αλλά και όσων σπουδάζουν και η προοπτική τους είναι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, να ενταχθούν στη μισθωτή εργασία, είναι αυτή η κοινωνική τάξη που κατέχει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που ζει από τα κέρδη των μεγάλων μετοχικών επιχειρήσεων, κέρδη που δημιουργεί καθημερινά η εκμετάλλευση της δουλειάς των εργαζομένων. Είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες.

Αυτοί και το σύστημά τους ευθύνονται για το γεγονός ότι οι νέοι σήμερα βιώνουν το δράμα της ανεργίας, των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, της αβεβαιότητας, της υποχρηματοδότησης σε Παιδεία, Αθλητισμό, Πολιτισμό. Αυτοί και το σύστημά τους ευθύνονται για το γεγονός ότι η σημερινή και αυριανή νέα γενιά ακούει σαν προϊστορία μια σειρά από κατακτήσεις και δικαιώματα που είχαν παλιότερες γενιές της εργατικής τάξης. Αυτός ο αντίπαλος φροντίζει να κρύβεται καλά, έμεινε στο απυρόβλητο την περίοδο της κρίσης, έβαλε μπροστά το πολιτικό του προσωπικό να πληρώσει τη νύφη. Μέσω των ΜΜΕ που ελέγχει, διάφορους προπαγανδιστικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς του καλλιεργεί την άποψη ότι όλοι βρισκόμαστε από την ίδια πλευρά, ότι βιώνουμε μαζί τις επιπτώσεις της κρίσης και ότι πρέπει όλοι μαζί να βάλουμε πλάτη για την περίφημη ανάκαμψη. Αυτός είναι ο μύθος των ημερών μας. Ολα για την ανάκαμψη. Και όταν λένε ανάκαμψη, ο λαός μας, οι νέοι μπορεί να φαντάζονται ανάκαμψη της ζωής τους, των δικαιωμάτων τους, του εισοδήματός τους, όμως αυτοί εννοούν την ανάκαμψη των κερδών τους, την ανάπτυξη για λογαριασμό τους. Μόνο μια τέτοια ανάκαμψη μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος (...)

Παρ' όλο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προπαγανδιστικά εμφανίζεται ότι σκίζεται για το καλό του λαού της χώρας, ότι διαπραγματεύεται σκληρά για το καλό του, η αλήθεια είναι ότι κάθε μέρα που περνά, φαίνεται ακόμα πιο καθαρά με ποια ταξική πλευρά έχει πάρει θέση.

...Και αυτή η κυβέρνηση, της "πρώτης φοράς Αριστερά" λειτουργεί ως αυτό που πραγματικά είναι, όργανο όλων αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών.

Για λογαριασμό τους διαπραγματεύεται στην ΕΕ την απομείωση του χρέους, τα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, τα επενδυτικά πακέτα που θα στηρίξουν την ανάκαμψη των κερδών τους. Για λογαριασμό τους παίρνει σβάρνα τα οικονομικά φόρουμ, σαν το τελευταίο στη Ρωσία, προκειμένου να αυγατίσουν οι συνεργασίες στις μπίζνες τους. Για λογαριασμό τους κατέθεσε 47 και πλέον σελίδες αντιλαϊκών μέτρων.

Ολες αυτές οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτό που το ΚΚΕ έλεγε καθαρά ότι κάθε κυβέρνηση στο έδαφος των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και της εξουσίας των μονοπωλίων, ακόμα και τις καλύτερες προθέσεις να έχει, θα είναι υποχρεωμένη να κινηθεί με κριτήριο τα συμφέροντα της τάξης που έχει την εξουσία και κυριαρχεί οικονομικά. Οτι είναι μεγάλη αυταπάτη η ελπίδα ότι μπορεί να γίνει το αντίθετο (...)

Ολο αυτό το χρονικό διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση, αλλά κυρίως ως κυβέρνηση, έχει παίξει αποφασιστικό ρόλο, ώστε να κυριαρχήσει στη λαϊκή συνείδηση η υποταγή και ο συμβιβασμός, η ενσωμάτωση στο σύστημα, να ευνουχιστεί κάθε, έστω και θολή, ριζοσπαστική διάθεση. Συστηματικά επιδιώκεται οι εργαζόμενοι να κατεβάσουν και άλλο τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις τους, τις διεκδικήσεις τους, να φτάσουν να διαλέγουν ανάμεσα στο αντιλαϊκό και το περισσότερο αντιλαϊκό (...)

Υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο δρόμος που έχει αναδείξει η αγωνιστική δραστηριότητα του ταξικά προσανατολισμένου εργατικού κινήματος, των αντιμονοπωλιακών συσπειρώσεων των ΕΒΕ, των αγροτών, του ΜΑΣ στις σχολές.

Ο δρόμος που έδειξε τόσο το μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο του Νοέμβρη όσο και τα πρόσφατα συλλαλητήρια στις 11 Ιούνη.

Πρέπει τώρα να βγούμε στο προσκήνιο και να βάλουμε τις δικές μας πραγματικές "κόκκινες γραμμές".

Να απαιτήσουμε αγωνιστικά να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί νόμοι, να επιστραφούν οι απώλειες που είχαμε την περίοδο της κρίσης, να ακυρωθεί το σχέδιο για νέα σκληρή αντιλαϊκή συμφωνία. Να διεκδικήσουμε σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα που ανταποκρίνονται στις δυνατότητες της εποχής μας, στις δυνατότητες της παραγωγής.

Υπάρχει πραγματική διέξοδος για το λαό.

Διέξοδο για το λαό αποτελεί η πραγματική ρήξη. Η ρήξη με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και πρώτα απ' όλα την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ κ.λπ.

Είναι η ρήξη που μπορεί ο λαός να επιβάλει με την ανατρεπτική του δράση και όχι περιμένοντας από την εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων.

Αυτή είναι η μόνη σύγχρονη, ρεαλιστική επιλογή για το λαό μας, για την εργατική τάξη, τη νεολαία».

"Ριζοσπάστης" Πέμπτη 25 Ιούνη 2015