Λάβρος ο Π. Σκουρλέτης για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι οποίες όμως διατηρούνται
«Φιλεργατικό» προφίλ στα λόγια επιχείρησε να φτιάξει ο Π. Σκουρλέτης στη συγκυβέρνηση, όταν αυτή ετοιμάζεται να διαιωνίσει στην πράξη όλες τις μορφές «ευελιξίας» και «απασχολησιμότητας»
Να φιλοτεχνήσει στα λόγια ένα «φιλεργατικό» προφίλ της νέας κυβέρνησης που δήθεν παίρνει υπό την προστασία της τους εργαζόμενους, την ώρα που ετοιμάζεται να στηρίξει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους με νέα προνόμια και να διαιωνίσει στην πράξη όλες τις σκληρές μορφές ευελιξίας και «απασχολησιμότητας», επιδίωξε με την παρέμβασή του ο υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης.
Οπως προκύπτει από την ομιλία του υπουργού, η εξαγγελία για την άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ μεικτά παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, αφού στην ομιλία του δεν είπε τίποτα συγκεκριμένο, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήδη έχει παραπέμψει το ζήτημα για το 2016 και με τις προϋποθέσεις που έχει θέσει ο υπουργός Εργασίας: Δηλαδή, ότι ο κατώτερος μισθός θα προκύψει από διαπραγμάτευση των εργοδοτικών οργανώσεων και της ΓΣΕΕ και αφού πρώτα εξασφαλιστούν στις επιχειρήσεις νέα προνόμια και ελαφρύνσεις, καθώς και ρυθμίσεις που αφορούν δάνεια και εισφορές στα ασφαλιστικά Ταμεία.
Επιπλέον, παρά τα παχιά λόγια για «διάλυση των εργασιακών σχέσεων» και καταγγελίες περί «άδικων πολιτικών λιτότητας» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ο υπουργός έκανε καθαρό ότι και σε συνθήκες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα διατηρηθεί ο αισχρός θεσμός «του δανεισμού - ενοικίασης εργαζομένων και των ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας», θα συνεχίσουν να λειτουργούν «οι υπεργολαβίες και εργολαβίες στο δημόσιο τομέα και στον ευρύτερο δημόσιο», θα συνεχίσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να απασχολούνται σε καθεστώς «μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας και με προσωρινές συμβάσεις»...
Και αυτό δεν αλλάζει επειδή ο υπουργός συνόδευσε τη διαιώνιση και νομιμοποίηση αυτών των σκληρών και απαράδεκτων μορφών απασχόλησης με την υπόσχεση ότι θα περιοριστούν ή ότι θα μπούνε κάποιες προϋποθέσεις για τη χρησιμοποίησή τους από τις επιχειρήσεις.
Αλλωστε, και όταν νομοθετούνταν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, πάντα συνόδευαν αυτές τις ανατροπές με δήθεν μέτρα προστασίας των εργαζομένων, και με όρους περιορισμένης χρήσης, χωρίς όμως όλα αυτά να αποτρέπουν τη γενίκευσή τους. Και τελικά δεν προστατεύονται οι εργαζόμενοι από τη δίψα του κεφαλαίου να συντρίψει τις εργασιακές σχέσεις, τη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Με αυτά και με τ' άλλα, άλλωστε, οδηγηθήκαμε στη σημερινή «εργασιακή ζούγκλα».
Κάτω από το χαλί οι ανατροπές
Με τον ίδιο τρόπο, ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Στρατούλης επιχείρησε να βάλει κάτω από το χαλί τις μεγάλες ανατροπές που επιβλήθηκαν στην Κοινωνική Ασφάλιση την περασμένη πενταετία και παρουσιάζοντας ορισμένες επιμέρους ρυθμίσεις που αφήνουν όμως άθικτο τον πυρήνα αυτών των ανατροπών, να εμφανιστεί συνεπής ως προς τις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματός του, αφού το μόνο που είπε είναι η μη εφαρμογή κάποιων ρυθμίσεων που θα ξεκινούσαν στο 2015, όπως και ό,τι συμφωνήθηκε στο «μέιλ Χαρδούβελη».
Ομως ούτε η καταφυγή στο «μέιλ Χαρδούβελη», ούτε η αναστολή ορισμένων παραμέτρων των προηγούμενων μέτρων δεν αναιρούν το γεγονός ότι οι σημερινοί συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να επιβιώνουν με συντάξεις πείνας, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα χαράτσια που τους επιβλήθηκαν, θα συνεχίσουν στο τέλος του μήνα να ψάχνουν στις άδεις τσέπες τους να βρούνε λίγα ευρώ για να πληρώσουν το ψωμί και το φάρμακό τους.
Οπως δεν αναιρούν και το γεγονός ότι το νέο μοντέλο ασφαλιστικού που αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στο 67ο έτος, που «εξίσωσε γυναίκες και άνδρες», που καθόρισε τα 40 χρόνια ασφάλισης αντί της 35ετίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη, δηλαδή που νομοθέτησε τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και που εξαέρωσε τα αποθεματικά των Ταμείων, θα συνεχίσουν να ισχύουν και με τη νέα κυβέρνηση.
